Deze week was best al druk geweest. Mijn vriend zat in de afrondende fase van zijn werk, want de schoolvakantie start morgen. Ik was nog best moe, van de zieke periode van mijn dochtertje. Dinsdag had ik wel gewoon gewerkt. Zelfs nog een uur langer, doordat ik mijn werk nog niet af had. Een onverstandige keuze natuurlijk, omdat ik niet fit was, maar het gaf wel een goed gevoel om alles netjes achter te laten.
Vanmorgen had ik bij de autodealer gezeten, want onze auto had een aircobeurt nodig. Ik moest wat langer wachten dan gebruikelijk, maar na een uur mocht ik hem weer meenemen. In de tussentijd had ik een blog geschreven en gebeld met mijn schoonmoeder en een vriendin. Ik ging ook nog door de wasstraat en voor sandaaltjes kijken.
Ik was bij mijn middagrust te onrustig om te slapen. Dat heb ik wel vaker als ik ervoor (te)veel gedaan heb. Ik belde mijn vriend even om te vragen of ik er wel verstandig aan deed om nog naar de borrel van het MS-fonds te gaan. Ik wilde wel graag gaan, maar dan zou ik ’s avonds nog weinig kunnen. Gelukkig wilde mijn vriend dan alles wel doen, zodat ik toch kon gaan. Ik zag al gelijk twee bekenden en ging daarbij zitten.
De proost die we verwachten werd een vervelende mededeling. Het MS-fonds gaat vanwege te weinig deelnemers geen fysieke trainingen meer geven in Rotterdam, alleen nog maar online. Voor lotgenotencontact moeten we ons voortaan wenden tot de MSVN. Dit gaf nogal wat weerstand bij de aanwezigen, die juist de combinatie van een activiteit met lotgenoten zo fijn vinden. Hiervoor was wel begrip, maar de nieuwe weg was al besloten. Dit was wel een domper op de borrel. Van een aantal bekenden had ik al de telefoonnummers, zodat we toch zelf nog af en toe contact kunnen houden.
