Vorig jaar was ik het hele seizoen niet bij mijn oude voetbalteam wezen kijken. Niet omdat ik geen tijd heb, maar ik zag er tegen op. Toen ik nog voetbalde en geblesseerd was, vond ik het niet erg om op de bank te zitten. Nu met de wetenschap dat ik nooit meer kan voetballen, doet het zeer.
Toch mis ik naast het voetbal ook het contact met de meiden, dus ik had me over laten halen om te komen kijken. Met een brok in mijn keel ging ik erheen, maar nadat een geblesseerde vriendin op de bank enthousiast zat aan te moedigen, verdween dit gevoel. Het was een leuke wedstrijd die eindigde in 4-4. Ik vroeg de meiden of ze nog wat wilden drinken en ze zeiden ‘ja’. Even wachten tot ze klaar waren met douchen, voordat we kletsend naar de kantine verdwenen. In de gesprekken kan ik wel merken dat ik ze weinig spreek, dus hoop dat deze goede ervaring ervoor zorgt dat ik weer vaker van de partij ben.
