Ik ben gek op schaatsen, al ben ik er veel slechter in geworden door mijn balansproblemen. Door de harde oostenwind op het water bij ons achter, begon er zich maandagavond pas een dun laagje ijs te vormen. Donderdag aan het eind van de middag testten de eerste schaatsers het ijs. Ik keek verlangend naar hen, maar besloot pas vrijdagochtend te gaan schaatsen.
Ons dochtertje wilde ook heel graag schaatsen, dus toen ik haar op vrijdag bij de opvang bracht, sprak ik af haar om 16 uur al op te halen. Ik durfde niet alleen het ijs op, dus wachtte ik tot mijn vriend tijd had in zijn werkschema. Om 11.30 uur was het zover en trok ik mijn combinoren aan. Het ijs kraakte heel erg, vooral bij ons steigertje. Aan deze kant had ook nog niemand geschaatst. Het was heerlijke om weer te kunnen schaatsen. Na ruim een half uur geschaatst te hebben, begon mijn lijf te protesteren. Aan het eind van de middag wilde ik ook nog schaatsen, dus stopte ik.
Om 16.15 uur stonden we weer op het ijs. We stapten aan de andere kant van de sloot op, want met ons dochtertje durfde ik niet via onze steiger waar het ijs erg dun was en waar nu ook veel water stond. Ik hielp ons dochtertje eerst met schaatsen en hierna nam mijn vriend het over. Wat vond ons dochtertje het gaaf. Mijn zus, zwager en neefje kwamen ook nog gezellig even schaatsten.
Zaterdagochtend hadden we met mijn ouders en mijn broertje met zijn gezin afgesproken. Onze meiden schelen een half jaar en hadden veel plezier samen. Ook de buurtjes kwamen schaatsen. Zo gezellig om iedereen te zien op veilige afstand in de buitenlucht. Mijn vader had ontdekt dat je een rondje om onze wijk kon schaatsen, dus dat wilde ik ook wel. Hierna gingen we naar binnen. We waren anderhalf uur op het ijs geweest en allemaal toe aan warmte en wat te eten. Hierna ging ik rusten en was mijn energie op voor de rest van de dag.
