Soms wordt er op het sporten gesproken over je grenzen verleggen en nieuwe uitdagingen/ambities. Ik ben daar altijd een kanjer in geweest, want ik leefde voordat ik ziek werd, altijd van doel/resultaat naar het volgende. Tegenwoordig kan ik veel meer per dag leven en is het al een hele uitdaging een ‘gewone’ week te draaien waarin ik al mijn afspraken na kan komen en het liefst nog wat extra’s kan doen. De extra’s zijn vaak hele simpele dingen, zoals een boodschapje halen. Ik plan elke dag een activiteit in de ochtend en leef daardoor op de max van mijn kunnen. Ook vergt een dochtertje van 4 continu aandacht op de momenten dat ze thuis is. Zeker doordat de onze net zo gek op kletsen is als haar papa en mama.
Om zo te kunnen leven is het belangrijk niet veel te ver te gaan, want dan heb ik weer een aantal dagen nodig om te herstellen. Op deze dagen kan ik haast niets anders doen, doet mijn lijf zeer en voel ik mij soms wat somber. Ik word dan met mijn neus op de feiten gedrukt, dat mijn lijf door de MS minder sterk is en een langere hersteltijd nodig heeft. Daarom blijft balans een toverwoord.
Ik vind het heel knap van jou, hoe jij je dagen indeelt en toch ook rekening moet houdem wat je lichaam aan kan. Het lijkt me heel moeilijk, maar je doet het heel goed. Liefs Olga
Hallo Olga,
Dank je wel voor het compliment. Ik blijf mijn best doen om in balans te blijven. De vaste indeling helpt mij hierbij enorm.
Liefs Simone