Valencia

Om 11.15 uur werden mijn zus en ik opgehaald door mijn vader om op Rotterdam Airport afgezet te worden. Het inchecken verliep moeizaam. Ik had zoals altijd twee accu’s bij me, maar ze mochten samen maar 300 Watt zijn terwijl ze 200 Watt per stuk zijn. Helaas kreeg ik bij Transavia niemand aan de telefoon, dus na veel bellen mocht ik ze toch allebei meenemen op voorwaarde dat we er allebei eentje mee het vliegtuig in zouden nemen. We zochten een plekje om onze broodjes te eten en al snel daarna werd ik omgeroepen om als eerste te boarden. Er werd niet meer naar mijn accu’s omgekeken en we zagen via de bagageband mijn rolstoel het vliegtuig in gaan. Het was maar 2 uur vliegen, dus ik deed nog even mijn ogen dicht om tot rust te komen. Op Valencia Airport werden we door de assistentie naar de bagageband gebracht en onze bagage lag al te wachten. Daarna bracht hij ons naar de taxichauffeur. Deze tilde in zijn eentje de rolstoel in de auto en bracht ons in een klein half uurtje naar ons appartement. Daar werden we opgewacht door Ivan die ons een korte uitleg gaf over het appartement. We gingen daarna eerst boodschappen doen, zodat we water en ontbijt hadden. Daarna besloten we bij het Hardrockcafe te gaan avondeten. Deze was al open in tegenstelling tot de Spaanse restaurants die om 19.30 uur pas hun deuren weer openen voor diner. Dat red ik echt niet qua bedtijd. We bestelden allebei een glutenvrije hamburger. Daarna liepen we naar de glutenvrije bakker Sana Locura voor bladerdeegvlindertjes; één met roze glazuur en eentje met chocolade. Wat was dat genieten op het terras. Op de terugweg kwamen we nog een natuurwinkel tegen waar ik kokosyoghurt kocht. Leuk dat dit mij op een reisdag allemaal lopend lukte. Het is een heel gewurm om de rolstoel in de lift te krijgen, dus korte afstanden zal ik de komende dagen lopend proberen te doen.

Vrijdag had ik voor mijn doen uitgeslapen tot 7.45 uur. Rond 10 uur startten we aan de wandeling door het oude centrum die begint bij Torres de Quart. Deze toren kon je beklimmen, dus we parkeerden mijn rolstoel en liepen naar boven. Hier hadden we een mooi uitzicht. Het laatste stuk klom mijn zus alleen, want het was best pittig en ik had nog een hele dag voor mij. We liepen langs mooie gebouwen en bezochten de markthal Mercat Central. Die was erg druk voor met de rolstoel, maar we zochten een bakker met glutenvrije dingen. Deze vonden we en het gebakje aten we buiten de hal op. De route ging verder naar de kathedraal en eindigde bij Torres de Serranos. Het was inmiddels 13 uur, dus liepen we naar Lalola waar we wilden lunchen. Helaas hadden ze geen plek, dus liepen we de hoek om naar Italiaans restaurant La Papardella. Ze hadden een glutenvrije kaart en we bestelden gnocchi met tomatensaus en pasta carbonara. We deelden onze gerechten en ze waren allebei erg lekker. Ondanks dat ze ook glutenvrije tiramisu op de kaart hadden staan, sloegen we een toetje over want ik zat best vol. Hierna gingen we nog naar de Middeleeuwse Markt in het Turia Park. Ik ging eerst even met mijn ogen dicht in het gras liggen om even tot rust te komen, maar door alle omgevingsgeluiden lukte dat niet. In een klein uurtje zagen we alles op de markt en daarna was het voor mij echt tijd om naar het appartement te gaan. Om 16.30 uur lag ik pas in mijn bed. Ik zette de wekker op een half uurtje voor een powernap. Daarna bleef ik nog wel een tijdje liggen. We wilden nog wel iets kleins eten dus gingen we naar het Venezolaanse afhaaltentje La Papita de leche. Hier aten we een tequeňos en een empanada met gehakt. We winkelden nog wat voor souvenirs en kwamen uit bij Plaza de l’Ajuntament, waar het stadhuis en de fontein mooi verlicht waren. We besloten richting het appartement te gaan, want ik had inmiddels wel lang genoeg gelopen.

Zondagmorgen wisselenden we nog van plan om naar natuurlijkgebied Albufera te gaan. Het was 20 minuten lopen naar de bushalte, dus besloot ik de rolstoel thuis te laten. Toen we bij de bushalte aankwamen stond de bus er al. Hij bracht ons naar halte Embarcadero Albufera en hier lagen de bootjes al klaar om het meer op te varen. Helaas sprak de schipper geen Engels, maar liet hij het informatieblad in het Nederlands lezen. Zo leerden we veel over het gebied. De boottocht was mooi, maar helaas hadden we geen flamingo’s en rijstvelden gespot. We namen de bus verder naar El Palmer, waar we gereserveerd hadden bij Mateu om paella met kip eten. Het restaurant was nog dicht, dus liepen we een half uurtje door het plaatsje. Hier zagen we verdroogde rijstvelden en mooie originele huisjes. De paella was heerlijk en hierna namen we de bus weer richting Valencia. De terugwandeling naar het appartement was heel zwaar. Ik had al best wat gelopen en zat laag in mijn energie, dus zwabberend kwamen we om 15.30 uur in het appartement aan. Ik deed nog een dutje en had wat moeite met wakker worden. Om 17.30 uur gingen we met de rolstoel de deur weer uit om nog even te gaan kijken bij Station North en de naastgelegen Arena voor stierenvechten. Helaas was de arena voor onderhoud gesloten en konden we niet binnen kijken. Hierna gingen we weer op het terras zitten bij Sana Locura. Dit keer kozen we voor Creoolse Dumplings gevolgd door nog een rondje zoetigheid. Op het terras ging het lampje bij mij uit, dus om 19.30 uur zat ik uitgeteld op de bank. Ik had geen fut meer om te kletsen, dus keek ik serie tot 21 uur en kroop daarna mijn bed in. Voor 21 uur mag ik van mezelf nooit gaan slapen, want dan ben ik zo vroeg wakker.

Maandagochtend gingen we pas laat richting het strand. De bus deed er bijna één uur over om er te komen ipv 30 min zoals onze host verteld had. Helaas was het flink bewolkt, dus lagen we met onze kleren aan op het strand. Rond 12.30 uur ging de zon schijnen en besloten we we bij een strandtent te lunchen. We bestelden een salade en patatas bravas. Hierna gingen we met de bus weer terug naar de stad en stapten we nog uit bij het voetbalstadion van Valencia. We maakten wat foto’s en mijn zus kocht een shirt in de fanshop. Om 15.30 uur waren we weer in het appartement. Ik bleef lang op bed liggen en we aten in het appartement een pizza, want we gingen om 18.30 uur weer de deur uit naar een Flamenco voorstelling die om 19.30 uur begon. We kregen een plekje op de eerste rij toegewezen en een glas Sangria erbij. De voorstelling was mooi om een keertje gezien te hebben, maar ik zou niet nog een keer gaan.

Dinsdagochtend zou het de hele ochtend gaan regenen, maar na een bui rond 8 uur, gaven ze opeens droog weer op. We bezochten het stadhuis waar enorm veel moeite voor mij werd gedaan, zodat ik met de rolstoel de eerste verdieping kon bezoeken. Daarna liepen we naar het keramiekmuseum dat vroeger een paleis was geweest. Ook hier werd een speciale zijdeur voor ons geopend. We hadden nog wat tijd over voor ons lunchrestaurant Lalola open ging om 13 uur. We vonden op een pleintje een bankje in het zonnetje onder een sinaasappelboom. Bij Lalola bestelden we twee tapasgerechten. Dat was smullen, vooral de knapperige kipreepjes. We waren om 14.40 weer in ons appartement. Ondanks dat ik heel erg moe was, kon ik niet slapen. Ik keek het nieuwe seizoen van Emily in Paris om wat te ontspannen. Om 17 uur gingen we weer op pad. We kwamen langs een rolstoelenwinkel, waar een gave rolstoel in de etalage stond. Zoiets moderns zou ik wel willen, als de mijne kapot gaat. We gingen naar binnen bij Mi Lugar (ook een glutenvrije bakkerij. We bestelden panini, kaas- en kipkroket en een donut. Alles was erg lekker, vooral de kroketten verrasten ons positief en de donut was ook gefrituurd maar het deeg was weer minder luchtig dan de donuts die we in Nederland kennen. Ondertussen was het hard gaan regenen en onweren, dus bestelden we nog een theetje met taart erbij. Toen het wat droger werd, waagden we ons de straat weer op. Alleen word je ook met zachte regen in de rolstoel snel nat. Bij het stadhuis werden we nog getrakteerd op een mooie regenboog. In het appartement speelden we nog twee potjes Qwirkle. Leuk om daar nog wat fut voor te hebben.

Alweer onze laatste volledige dag in Valencia. Om 10 uur namen we de bus naar het Sciencepark. De Spaanse bussen zijn uitgerust met een laadklep, alleen werkte hij niet. We tilden de rolstoel de bus in en een vrouw hielp ons heel lief. Ook met uitstappen werden we geholpen. We waren al eerder langs het Sciencepark gereden, maar als je naast de gebouwen loopt zijn ze echt indrukwekkend. We maakten vele foto’s. Via het Turia Park liepen we in 45 minuten naar Mey Chen. Dit was een Chinees restaurant waar we zoetzure kip, tortilla ham en groentenrijst bestelden. Het werd supersnel geserveerd. We gingen met de bus weer terug. Ik had niet verwacht dat we in de volle bus erbij zouden passen, maar er werd door alle mensen plaatsgemaakt. Om uit te stappen moest ik op een speciale knop drukken voor de halte. Toen riep de chauffeur door de bus heen in het Spaans of het klopte dat de rolstoel eruit wilde. Ik verstond alleen het woord “roller” en antwoorde met “si”. Wat een avontuur met de rolstoel in de bus. Ging prima, maar was vantevoren wel spannend. Na twee uurtjes op bed gelegen te hebben, gingen we weer op pad. Ik twijfelde tussen lopen en de rolstoel, maar had geen zin om de rolstoel weer de lift in te proppen, dus gingen we lopend. We wilden eigenlijk een terras in de zon, maar die zijn zeldzaam tussen de hoge gebouwen. Ik kocht nog een leuke tas en we zochten een plekje op het terras voor een drankje. We wilden nog glutenvrije churros proberen, maar die vielen wat tegen. Dan nog maar een lekker stracciatella ijsje en nog een korte wandeling, omdat we nog niet wilden dat de vakantie voorbij was. ’s Morgens had ik het meeste al ingepakt, dus dat was snel klaar.

Donderdagochtend werden we om 7 uur met de taxi opgehaald. Ik had maar kort geslapen, want ik vind het altijd wel spannend of hij komt zoals afgesproken. Natuurlijk stond hij gewoon op ons te wachten en laadde hij alles in. Op Valencia Airport waren er gelukkig geen problemen met mijn accu’s en verliep alles vlot. Wat een super stedentrip hadden we gehad met veel mooie dingen en heel veel lekker glutenvrij eten. Volgende week maar pas op de weegschaal gaan staan 😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *