Ik was uitgenodigd door één van de vrijwilligers om met zijn roeiploeg van roeivereniging De Maas een keertje mee te roeien op dinsdag. Ik was wat vroeg in het clubgebouw aanwezig. We gingen roeien met een vierpersoonsboot en een stuurman. Wat gaat dat hard in een C4 boot. We roeiden naar het de Zaagmolenkade en legden hier onze boot aan. We stapten uit en dronken koffie bij De Brunchclub. Dat was erg gezellig. Hierna roeiden we weer terug. Na de boot uit het water gehaald te hebben ging ik gauw naar huis, want het was al 12.30 uur en om 14.30 uur moest ik weer op het schoolplein staan. Thuis eerst nog lunchen en ik kroop daarna op de bank, want voor nog geen uurtje had ik geen zin om naar bed te gaan. Het was een hele leuke ervaring om bij een ‘normale’ roeivereniging te roeien en te weten dat ik daar prima mee kan roeien, mocht ik het bij Roeivalidatie niet meer naar mijn zin hebben.
Tag: roeien
Eindelijk weer roeien
Maandagochtend lag er helaas nog steeds een laagje ijs, dus kon er niet buiten geroeid worden. Gelukkig konden we binnen oefenen in de bak. We konden met zijn vieren tegelijk in de bak, dus dat was erg leuk. 25 minuten was lang genoeg na zo’n tijd niet geroeid te hebben, maar het was heerlijk om weer te sporten.
Woensdag was er gevraagd of ik extra wilde komen roeien, omdat er opnames waren voor de ‘Meer dan Sport Award’. Ik had toegezegd om te komen. Het was nog even spannend of er geroeid kon worden vanwege de dichte mist, maar we konden toch het water op. Ik werd ingedeeld met een dame die ik nog kende van 5 jaar geleden, dus dat was wel leuk. Het was heerlijk om weer buiten te roeien. Ook kwam er ter sprake of we met Roeivalidatie mee wilden doen aan de NAR (Nationale tocht Aangepast Roeien) in Breda. Bij deze tocht moeten zelf de boten meegenomen worden en wordt er 8 of 16 km geroeid. Een dame van de woensdag en ik waren meteen enthousiast. Ik sprak af op de vrijdag en de maandag te lobbyen of er nog meer roeiers en vrijwilligers mee wilden. Op deze manier hebben we snel inzicht in de deelnemers en wat er geregeld moet worden.
Vrijdag ging het roeien ook door, ondanks dat het voor de stuurvrouw wel erg koud was. We roeiden weer heerlijk mijn vaste afstand naar de Irenebrug. In deze groep werd enthousiast gereageerd op mijn informatie over de NAR. 4 vrijwilligers en 4 deelnemers waren geïnteresseerd. Superleuk dat er zoveel enthousiasme was en dat ik deze week toch nog twee keer buiten geroeid had.
Alles loopt anders
Ondanks dat onze dochter weer naar school was, had ik deze week officieel nog pauze van het roeien. Ik was het daar niet mee eens, want twee weken geen roeien is voor mij echt lang. Daarom had ik vrijwilligers gevraagd of ze toch met mij wilden roeien en dan bij hun eigen vereniging. Zo zou ik op maandag gaan roeien bij De Maes en op vrijdag bij Rijnmond. Zondag gaven ze voor maandag al windkracht 5 op en dan mag er niet geroeid worden. We besloten de volgende ochtend nog te kijken of de wind minder werd, maar dit was niet het geval, dus helaas. Ik had geen zin om thuis te blijven, dus besloot ik naar Cinerama naar de film Babygirl te gaan. Ik was er erg benieuwd naar, maar ik vond hem wat tegenvallen. Toch had ik wel genoten van er even uit te zijn. ’s Middags kreeg ik een appje van mijn schoonheidsspecialiste dat ze onze afspraak van de volgende dag moest verplaatsen vanwege ziekte. Ik appte een vriendin of zij tijd had om bij te kletsen en ze kon. Zo had ik toch een nieuw uitje. Helaas kreeg zij ’s avonds koorts en ging ook deze afspraak niet door.
Vrijdagochtend om 6.30 uur had ik op het stoplicht gekeken bij de roeivereniging. Hij stond op groen, dus dat was positief. Om 9 uur kreeg ik een appje van een vrijwilliger dat het wel erg glad was en of we wel gingen roeien. Ik keek nogmaals op het stoplicht en deze bleek op rood te staan. Dan mag er niet geroeid worden, dus ook deze afspraak ging niet door. Ik belde mijn moeder en vroeg of ze misschien zin had om met mij naar Zoetermeer te gaan om te shoppen. Dit wilde ze wel. Ik besloot mijn rolstoel mee te nemen, want ik had ’s morgens al wat boodschappen gedaan. Ik krijg mijn rolstoel niet alleen in de auto, dus vroeg ik de buurman of hij wilde helpen. Mijn moeder was op zoek naar een nieuw horloge. Bij de tweede juwelier zag ik een leuke armband met een magneetsluiting. Hij viel alleen met 19 cm erg lang, dus ik moest hier nog even over nadenken, want volgens de verkoopster was hij alleen in deze maat verkrijgbaar. We kochten wat kaarten en kleurboeken bij de boekhandel, allebei een trui bij het Jeanscentre, ik een blouse van Tom Tailor in het oude pand van Esprit en paste een leuke rok bij The Stone. Deze was er helaas niet in de juiste maat, maar kon nog wel besteld worden. Zo waren we heel goed geslaagd voor een spontane shopochtend. We gingen nog gezellig lunchen bij Daan, waar ik koos voor glutenvrije poffertjes en ook nog taart meenam voor thuis. In het restaurant zocht ik de Ixxi armband online op waar ik over twijfelde. Hij bleek toch ook smaller verkrijgbaar te zijn en nu mooi in de aanbieding, dus bestelde ik hem online. Als afsluiter keek ik bij Douglas nog voor OPI nagellak. Bij het afrekenen bleken deze 50% korting te zijn, dus koos ik nog een tweede kleur. Ik was superblij met alle aankopen. En dat voor een niet geplande shopochtend.
’s Avonds had ik nog een eetafspraak met een vriendin bij De Beren in Capelle. Ook dit was weer mega gezellig en we kletsen heerlijk bij. Om 20.30 werd ik moe en besloten we richting huis te gaan. Thuis vertelde ik nog kort over mijn avond en daarna was het echt bedtijd.
Kerstlunches met roeien
Vorig jaar hadden Leoni en ik de organisatie van de kerstlunch geregeld. Dit jaar werd er gevraagd of we dit weer wilden doen en natuurlijk zeiden we ‘ja’. Het begon met het maken van een leuke uitnodiging. Hier is Leoni altijd erg goed in. Het concept dat iedereen wat meeneemt naar de lunch was vorig jaar heel erg leuk, dus dat herhaalden we weer. Iedereen kon opgeven wat hij leuk vond om te maken en een aantal mensen wilden liever wat kopen. Een goede combinatie, want zo konden we het een beetje sturen en hadden we een complete lijst van alles wat we nodig hadden. Uiteindelijk zouden er 34 mensen komen en dit werden er zelfs 36.
Ik wilde graag nog roeien voor de kerstlunch, dus ik werd ingedeeld met een roeister uit mijn middaggroep die graag ook wat verder roeit. Het was heerlijk om nog even op het water te zijn en in de tussentijd werd de kantine gezellig aangekleed en kregen alle hapjes een plek bij het buffet. Ik kleedde me nog even om en daarna ging de lunch al snel beginnen. Ik zat gezellig naast mijn roeivriendinnen en de lunch vloog voorbij. Er werden een aantal mooie speeches gehouden. Pas om 14.30 uur reed ik richting huis. Gelukkig hoefde ik onze dochter pas om 17 uur op te halen bij de BSO, dus kon ik nog een tijdje rusten. Na het avondeten ging ik nog een vroeg theetje (19 tot 21 uur) drinken bij een vriendin wat heel erg gezellig was.
Ook de vrijdaggroep had een kerstlunch. Samen met mijn vriendin die vrijwilliger is, roeiden we eerst nog naar de Irenebrug. In de tussentijd was iedereen aanwezig voor de lunch en ook nu waren we met een grote groep van 29. Een aantal vrijwilligers hadden de inkopen voor de lunch verzorgd en de tafels feestelijk gedekt. De voorzitster speechte en er werd uitgebreid afscheid genomen van een lieve roeister die helaas niet meer kan roeien. Ze was zelf super positief dat ze wel weer iets anders vindt, maar als ik zie wat voor grote rol het roeien in mijn leven speelt, kan ik mij daar nog niets bij voorstellen. Het was heel erg gezellig en het was zo 14 uur. Voor ons tijd om naar huis te gaan, want ik had nog een druk programma. Om 16.30 haalde ik onze dochter uit de BSO en bracht ik haar naar mijn schoonmoeder waar ze een nachtje ging logeren. Daarna haalde ik mijn vriend op in Delft om samen een hapje te gaan eten. We hadden gereserveerd bij Pavarotti, waar ik de glutenvrije pizza wilde proberen. Deze smaakte erg lekker en als toetje deelden we een scropino. Hierna gingen we weg, want het was erg druk in het restaurant en ik was best moe. Thuis nog even samen een serie gekeken, maar aan deze leuke dag kwam ook een eind.
Volle zaterdag
Morgen vieren we de verjaardag van onze dochter, dus vandaag werden de laatste boodschappen gehaald en de taart gebakken. Mijn vriend ging al naar de Hoogvliet en ik begon met onze dochter en het buurmeisje aan het maken van de cakemix en het sorteren van de M&M’s. Met een ongeduldig meisje samenwerken vind ik altijd al een uitdaging, maar met twee is het helemaal lastig. Het beslag was vlot gemaakt en de meiden gingen weer verder met legoën. Onze dochter had haar legokat (1720 stukjes) vanmorgen gehad en wilde dat deze al in elkaar stond, zodat ze hem morgen aan de visite kon laten zien. Ik fietste even naar Berkel om bij Scapino een besteld T-shirt en bij de Plus de vegan citroengebakjes op te halen. Hierna maakte ik de witte chocolade tussenlaag voor de taart. Toen de cake afgekoeld was, viel het tegen hoe ver hij gerezen was, dus besloten we nog een laag te bakken. Cakemix had ik nog wel in huis, maar ik kwam margarine tekort. Gelukkig hadden onze buren dit nog wel, dus dat scheelde een tripje naar de supermarkt. De tweede cake ging de oven in en ondertussen lunchte ik. Ook werden nieuwe forex schilderijen bezorgd, dus nieuwgierig bekeek ik deze snel.
Ik lag vrij laat pas in bed en om 14.30 uur moest ik er alweer uit. Ik had beloofd kort geïnterviewd te worden bij de veiling van de Lions uit Hillegersberg, waarvan de opbrengst naar mijn roeivereniging zou gaan. Ik ging erheen op de fiets en zat heerlijk te kletsen in het zonnetje met vrijwilligers van de roeivereniging, tot ik op het podium geroepen werd. Het gesprek verliep goed en ik kreeg veel complimenten. Na de veiling ging ik nog even terug het podium op om aandacht te vragen voor De Vrienden van Roeivalidatie. Zij ondersteunen onze vereniging financieel en waren aanwezig voor eenmalige donaties door middel van een Tikkie. Dit werkte heel goed en ze haalden hiermee ruim €1000,- op. De actie van de Lions had totaal €23.000,- opgebracht, dus hiervan kan mijn roeivereniging een nieuwe Wherry aanschaffen. Ik ging na mijn speeches snel weer naar huis, want na het avondeten moest de taart nog gedecoreerd worden en natuurlijk wilde onze dochter hierbij helpen. Om 19.15 uur was de taart af, maar het duurde nog wel een tijdje voordat onze dochter sliep. Ik was bekaf, maar zeer tevreden dat alles toch gelukt was.
Omgeslagen roeiboot
Ik ging vandaag voor het eerst ongestuurd roeien met een andere roeister. Zij had in het verleden veel geroeid. Ik ging op slag, want het lukt mij niet om steeds achterom te kijken. De dame met wie ik samen was, deed het wel, maar het ging samen met een voortdurende onbalans aan onze rechter kant. Toch gingen we goed de bruggen onderdoor, maar opeens sloegen we om terwijl we de bocht omgingen waarbij we iets meer kracht zetten aan de rechterkant. Het ging zo snel dat we allebei niet wisten wat er fout ging. Gelukkig waren er twee andere boten van onze vereniging in de buurt om te helpen. Onze boot was namelijk veel te zwaar. We roeiden in een houten boot met een kiel. We knoopten onze boot vast aan een andere boot en zwommen naar de haven. Het water was prima qua temperatuur. We moesten nog een klein stukje lopen naar Nautilus waar onze boot heen gesleept was. Hier was een groepje al bezig met onze boot uit het water te tillen en werden wij lief ontvangen. We besloten naar onze vereniging terug te gaan. Ik had zwabberbenen na het zwemmen en kon terug sturen in een andere boot van ons. Terug bij de vereniging werd onze plons uitgebreid besproken, maar nog steeds weten we het niet exact wat er mis ging. Voor mij was het de eerste keer en er werd gezegd dat alle roeiers wel een keertje omslaan. Op dat moment had ik er geen last van, maar later op de dag bleef ik er erg mee bezig. Had mijn evenwicht mij in de steek gelaten en was het mijn fout?
Maandag werd ik ingedeeld met mijn vaste vrijwilliger en roeide ik weer in een gladde ongestuurde twee. Ik was wat gespannen, maar kon toch van het roeien genieten. Het was goed om zo snel weer het water op te gaan en hierna lukte het wel om het omslaan los te laten.
Dochter mee naar roeien
Voor het eerst ging onze dochter met mij mee naar roeien. Ik had twee weken niet geroeid, maar het had geen effect gehad op mijn rugpijn, dus besloot ik het roeien weer op te pakken. Eerst haalden we mijn vriendin Jessica op in Zevenhuizen. Daar maakte ze met Cricuit een mooie naamsticker voor op de drinkfles van onze dochter. Hierna reden we door naar Roeivalidatie. Iedereen vond het leuk om mijn dochter eens te zien en ze mocht met Jessica en mij mee in de boot. Ze zat naast de stuurman en keek haar ogen uit. Halverwege besloot ik dat het voor mijn rug zo wel genoeg was en terug stuurde ik samen met mijn dochter de boot. Dit vond ze zo fantastisch dat ze de volgende keer na de Azoren weer met mij mee wil naar het roeien.
Lustrumfeest Roeivalidatie
Ik werd om 13 uur opgehaald door een vriendin die vrijwilliger is geworden om samen met mij te kunnen roeien. We moesten nog even het gebak ophalen, want ik had geholpen met organiseren van het feest. Verder hoefde ik als medeorganisator alleen de winnaar van de quiz te vertellen. Dat was mijn voorwaarde, omdat ik wist dat ik in de Collecteweek al moe genoeg was, zonder extra inspanning. Na een theetje gingen we aan boord van een grote sloep en vaarden we richting Oud Verlaat. Op de terugweg maakten we nog een tussenstop om een ijsje te eten. Weer terug bij de Roeivalidatie werden we ontvangen met een glaasje prosecco en werden de eerste pizza’s uitgeserveerd. De Pizzabus had ook glutenvrije pizza’s bij zich, dus ik ging bij hen vragen of ze er eentje wilden maken. Ik kon zelf het beleg kiezen en hem 15 minuten later ophalen. Wat was dat smullen. Na de speeches om 18 uur gingen we richting huis.
Promotieflmpje roeien
Samen met mijn roeivriendin besloten we een promotieflmpje te maken voor het roeien. Zij is erg handig in het aan elkaar plakken van beelden en er een muziekje onder zetten. Ik zocht nog terug in mijn foto’s voor een foto in een skiff, zodat we veel verschillende boten konden laten zien. Mijn vriendin plaatst het filmpje op instragram in de groep Jong MS. Het lijkt ons namelijk super leuk als er wat leeftijdsgenoten in onze groep bij komen. We zijn erg benieuwd of het filmpje leidt tot nieuwe aanmeldingen.
Smalle roeiboot
Ik wilde graag een keer in een gladde ongestuurde 2 boot roeien. Ik had dit al een keer besproken met mijn vaste roeipartner en hij wilde dit in de zomer wel met mij uitproberen. Vanwege het herstel van mijn schub, was het er nog niet van gekomen. Op zaterdag informeerde ik de dagkapitein over mijn wens om in een smalle boot te roeien. We zouden dit maandagochtend verder bespreken en iedereen was akkoord. Het instappen in de boot was erg wiebelig, maar daarna ging het prima. Het roeide een stuk lichter dan de houten boot, waarin ik altijd roeide. We gingen dan ook eindelijk weer een keer onder de Irenebrug door. Eigenlijk bleek dit voor mij nog iets te ver, maar daar kom je altijd op de terugweg pas achter. Supertrots dat ik deze stap gemaakt heb en hopelijk mag ik vaker in deze boot roeien.