All Stars

We hadden al enige tijd kaartjes voor All Stars.
Een middagvoorstelling was er helaas niet, dus we kozen voor een avondvoorstelling in het nieuwe Luxor. We gaan vaak met een vast clubje: mijn moeder, zus, schoonzus en goede vriendin.

Overdag zag ik er best tegenop, omdat het eigenlijk te laat wordt voor mij. De hele dag rustig aan gedaan om zo wat energie te sparen. We gingen met de randstadrail van 19 uur en konden nog wat drinken en gezellig kletsen. De recensies die we gelezen hadden, vonden de musical wat tegenvallen, dus we waren extra nieuwsgierig.

Het doek ging open, maar helaas geen Jim. Wel jammer, want ik vind hem altijd erg leuk. Voor de rest hebben we veel gelachen. Zeker bij de douchescene waarbij sommige mannen volledig naakt in beeld komen. Dat hadden we niet verwacht. Wat trouwens opviel was dat er ook veel mannen in het publiek zaten.

In de pauze lekker op een trappetje kunnen zitten. We hadden een hele leuke avond. Soms viel de zangkwaliteit wat tegen, maar dat werd goed gemaakt met veel humor.

Thuis nam ik gelijk een halve oxazepam in, omdat ik weet als ik zo moe ben, ik bijna niet in slaap kom. Dat hielp, want ik was zo vertrokken

Theatertour Guus Meeuwis

Voordat ik minder kon lopen, ging ik om het jaar naar Guus zijn “Groots” concert in Eindhoven. De laatste jaren ben ik niet meer geweest. Niet omdat het niet kon, maar omdat ik niet wist of ik nu met iemand op het invalidenpodium ging zitten met rolstoel of gewoon bij de rest van de groep op de tribune. Natuurlijk heeft het laatste mijn voorkeur, maar van het stadion naar de auto lopen is best een stuk en dan ook nog in de rij om het stadion in te komen enz. Dat lukt mij dan allemaal niet of net wel, maar dan ben ik al zo moe dat grote delen van het optreden aan mij voorbij gaan. Daarom koos ik voor de makkelijke weg, niet gaan.

Nu Guus in theaters optrad, was het een mooie kans om weer te gaan. Mijn zus en ouders gingen mee. Ik had van tevoren gehoord dat het pas om 23:00 uur afgelopen zou zijn -wat ontzettend laat is voor mij-, maar probeerde mij hier niet te druk over te maken. Het optreden was erg gaaf en we zaten mooi dichtbij op de negende rij. Ik heb genoten en ook lekker nummers meegezongen. Na de pauze werd er wat meer gestaan door het publiek. Ik bleef op mijn stoel zitten. Dit leverde mij af en toe een bezorgde blik van mijn moeder op, maar trots dat ik er was, had ik er geen last van en glimlachte ik terug. Ik kon precies tussen de mensen door kijken. Ik was aan het einde helemaal kapot, maar had een leuke avond gehad.

Thuis lag ik erg moe in bed, maar zoals zo vaak als ik te moe ben, kon ik niet slapen. Gelukkig hoefde ik morgen alleen even naar het ziekenhuis voor mijn controle MRI en hoefde ik voor de rest niets.

 

Musical “On your feet”

Mijn zus appte twee weken geleden of ik misschien naar On your feet wilde. Ik had er niets over gehoord, dus eerst maar eens gelezen waar hij over ging. Ik kende het verhaal van Gloria Estefan niet, dus was wel nieuwsgierig. Ik wilde alleen wel naar een middagvoorstelling, want ’s avonds is mijn energie nog te laag. Het werd zaterdag 6 januari en ik kreeg het kaartje cadeau van mijn moeder. Ik ben pas jarig op 27 januari, maar ik wist maar weinig cadeautjes te verzinnen.

Om half twee werd ik opgehaald door mijn zus en moeder en gingen we op pad. We parkeerden lekker dichtbij. De deuren van het theater waren nog dicht en zitplekken waren er nauwelijks, dus we zochten een plekje op de trap zodat ik niet zo lang hoefde te staan. Ik had ook al in de rij gestaan voor de wc.
De voorstelling was erg gaaf. Wel moest ik wat traantjes laten als Gloria na haar ongeluk in een rolstoel beland en beschrijft hoe mensen kijken naar iemand in een rolstoel. Dat was zo herkenbaar. Die blik van mensen vol met medelijden vind ik nog steeds moeilijk.

Thuisgekomen kon ik aanschuiven voor het avondeten en trakteerde onze dochter mij op een grote glimlach. Ik kon enthousiast over het uitje vertellen en het was heerlijk om er echt even helemaal uit te zijn.

Musical Lion King


Na mijn drie uurtjes werken direct naar bed, want ik had een drukke en gezellige avond voor de boeg met uit eten bij Mezze met 9 meiden, gevolgd door de Lion King. Ik was erg benieuwd of er veel veranderd was in vergelijking met ongeveer 10 jaar geleden. Het eten was erg gezellig. Ik mocht bijna alles van het buffet eten, behalve het brood en de rijst (hier zat vermicelli doorheen). Voor een toetje hadden we geen tijd meer, want de voorstelling begon al om acht uur. Het begon weer mooi met de -voor mij welbekende- aap met de stok. Ik begon al wel snel te geeuwen, waardoor ik merkte dat de dag eigenlijk al te druk geweest was. Gelukkig had ik hier al rekening mee gehouden en voor de volgende dag weinig plannen gemaakt. De voorstelling duurde tot kwart voor elf met een korte pauze, waarin we een drankje namen en onze indrukken uitwisselden. Ik werd netjes thuis afgeleverd en lag met een smile in bed na te genieten van een heerlijke avond.

Chippendales nieuwe Luxor

mdeJaja, het was eindelijk tijd voor een avond entertainment voor dames. Met vier vriendinnen ben ik naar de show van de Chippendales geweest. Van tevoren kregen we veel wisselende reacties van: ‘Gaaf’, ‘ Moet je toch gezien hebben’, ‘Dat je daar eerlijk voor uit durft te komen, ‘Bestaat dat nog?’ etc. Ik had weinig verwachtingen, maar moet eerlijk zeggen dat ik mij uitstekend vermaakt heb. Al snel had ik twee favoriete Chippendales gekozen uit de 9 mannen op het podium. De aanwezigheid van zanger Justin Rhodes (America’s Got Talent 2014) was een mooie aanvulling op de dansende/strippende mannen. Na een heerlijke avond weer met de randstadrail naar huis. Hier stond ik op om een ouder echtpaar een zitplaats te geven. Ook dat ging nog aan het einde van de avond 🙂

The Bodyguard

Eindelijk hadden we een datum geprikt waarop de dames uit mijn familie naar The Bodyguard konden. Het was om 19 uur op zondagavond. De dag ervoor was ik wezen shoppen. Niet zo slim gepland, maar soms komt dat zo uit. De hele dag heel rustig aan gedaan en daardoor ’s avonds toch wat energie. We parkeerden op P1 wat maar een klein stukje lopen was, waardoor ik zonder rolstoel kon. We zaten op de tweede rij.  Zo dichtbij had ik nog nooit gezeten.  Zo leuk om de onderlinge communicatie te horen en te zien dat het plezier dat ze uitstralen echt is. We hadden het geluk dat de hoofdrollen gespeeld werden door Romy Montero en Miro Kloosterman. Het was een musical waar de nadruk meer lag op de nummers van Whitney Houston, dan een uitgebreid verhaal, maar we hebben een heerlijke ontspannen avond gehad. En wat bleek bij het kopen van een parkeerkaart: door de invalidenparkeerkaart hoefden we geen parkeergeld te betalen.