Eindelijk was het zover en gingen we naar de Kerstmarkt. Ondanks dat ik er een tijd tegenop had gezien om te gaan, had ik op de dag zelf wel zin om te gaan. Ik was alleen al heel vroeg wakker. Mijn vriend bracht ons dochtertje naar de opvang en de logeerspullen naar mijn ouders. In de tussentijd pakte ik de laatste spullen in en liet het huisjes netjes achter voor de schoonmaakster. Ik had gehoopt dat we rond 9 uur richting Duitsland konden gaan en dit lukte aardig. Om 9.15 uur waren we onderweg naar Essen. We besloten eerst langs CentrO in Oberhausen te gaan. Deze combinatie hadden we jaren geleden ook gedaan. Dankzij mijn invalideparkeerkaart konden we al snel een plek vinden in de parkeergarage en mijn vriend zette de rolstoel in elkaar. Ik had ondanks de handschoenen al snel bevroren vingers, dus werd het tijd om wat lekkers te eten te scoren. Natuurlijk werd dat een frietje met worst, zoals het een beetje hoort op de Kerstmarkt. We gaan al jaren naar de Kerstmarkt. Daardoor wordt een deel van de kraampjes 
wel wat bekend, maar er zitten altijd leuke nieuwe dingen bij. Nadat we de rijen met kraampjes bekeken hadden, wilden we nog wat eten en een beetje opwarmen. We vonden buiten een beschut plekje onder een aantal heaters. We raakten met een Duits stel aan de praat. Deze vroegen wat ik had. In een beetje hakkelend Duits legden wij mijn situatie uit. Deze mensen schrokken van mijn leeftijd, maar prezen mijn positiviteit. Bij het weggaan wensten ze ons het beste voor de toekomst. Heel bijzonder zo’n ontmoeting, omdat ik eigenlijk gewend ben dat mensen vaak wel kijken, maar niets durven te vragen. Hierna stapten we weer in de auto om onze reis te vervolgen naar Essen.
In het hotel in Essen aangekomen, was het echt tijd om te rusten. Ik was nog erg onrustig, omdat ik eigenlijk het liefst meteen de stad in zou gaan. Op een gegeven moment sprak ik met mijn vriend af dat we om half vijf de stad in zouden gaan. Toen lukte het me met een ontspannen muziekje erbij, toch nog om rustig in bed te liggen. 
We gingen eerst de route van de Kerstmarkt af en besloten rond half zes ons restaurant op te gaan zoeken. Mijn vriend zoekt altijd uit waar we goed glutenvrij kunnen eten. Hij had een Vapiano gevonden. Dit is een Italiaan waarbij je aan de verschillende balies je eten bestelt en een pieper meekrijgt voor als je eten klaar is. Ik koos voor een Supreme BBQ-pizza. Super lekker, want deze had ik al jaren niet gegeten. In Den Haag zit hier ook een restaurant van, dus die gaan we zeker onthouden. Ik kon er ook nog een toetje eten: aardbeienmoes. Hier stond niet bij dat het glutenvrij was, terwijl er bij de ingrediënten niets met gluten bij stond. Mijn vriend vroeg het na en dit kwam omdat ze het niet helemaal kunnen garanderen, omdat in de keuken ook andere dingen gemaakt worden. Geen probleem dan voor mij en we deelden samen dit heerlijke toetje. Hierna was het tijd voor de rekening en nog een klein stukje Kerstmarkt. 
We kochten een heel leuk led-lampje van een vosje voor ons dochtertje en toen we alle kraampjes gezien hadden, gingen we terug naar het hotel. Hier haalden we nog een kopje thee en een biertje bij de bar en was het tijd om deze superdag af te sluiten en naar bed te gaan.
De volgende dag na het ontbijt werd ik een beetje onrustig. Alle kraampjes hadden we gezien, dus wat gingen we vandaag doen? Mijn vriend had wel de rust om nog te chillen op de hotelkamer, maar ik wilde eigenlijk het liefst naar huis. Morgen wordt ook weer een drukke dag, doordat ’s middags visite komt voor de verjaardag van mijn vriend. Mijn vriend besloot in mijn plan mee te gaan en we reden weer terug naar Nederland.
