Eindelijk was het weer zover dat het roeien hervat werd. Ik had op 11 maart mijn eerste en enige les gehad. Na die les heb ik dagenlang spierpijn gehad, dus ik had mezelf voorgenomen vandaag rustig te starten. Ik was van de woensdaggroep naar de maandag gegaan en kennelijk was er geen overdracht geweest. Ik vertelde aan de dagkapitein dat ik de vorige keer buiten geroeid had. Ze wilde graag dat ik vandaag binnen roeide met instructies, zodat ze kon beoordelen op welke wijze ik de volgende keer kon roeien.

Ook maakte ik kennis met de andere twee roeiers. Ik werd gekoppeld aan de vrijwilliger Bernard en hij gaf me tijdens het roeien kleine tips, zoals polsen in één lijn met mijn armen en hij waarschuwde vaak dat ik de slag eerst met mijn benen, dan armen en als laatste rug moet doen. Ik ben geneigd meer kracht uit mijn rug te halen. Na een half uur werd ik flink moe en besloot ik te stoppen. Ik had nog een kort gesprek met de dagkapitein ter afsluiting. De spierpijn viel de dagen erna gelukkig mee. Op naar de volgende keer op 19 oktober.

Deze week was helemaal gericht op de derde verjaardag van ons dochtertje. Dinsdag maakte ik in etappes de glutenvrije chocoladetaart. Na het sporten bij de fysiotherapeut, maakte ik eerst de vulling voor de tussenlaag van witte chocolade. ’s Middags bakte ik de cake voor de taart en toen ons dochtertje op bed lag, was het tijd om de taart af te maken. Mijn vriend sneed de taart horizontaal voor mij doormidden, zodat ik de vulling ertussen kon doen. Ondertussen was de pure chocolade voor het glazuur gesmolten. Wat duurde het lang voordat deze ging stollen. Mijn vriend had ondertussen alle versiering opgehangen. Eindelijk kon de taart ingesmeerd worden met glazuur en de M&M’s erop. Wat was hij leuk geworden, maar ondertussen was het 21.15 uur, dus ging ik naar bed toe.

De volgende ochtend vroeg ons dochtertje direct of ze nu drie was. Ze was erg nieuwsgierig naar haar cadeaus. Ze had tijdens de zomervakantie al een groot bed gehad. Nu kreeg ze van ons nog een strijkplank, strijkijzer en een spelletje. ’s Morgens kwamen de drie oma’s en opa. Ze waren er precies om 10 uur om te zingen en de taart aan te snijden. Wat werd ze verwend met veel cadeaus. ’s Middags kregen we weer visite. Dit was een stuk drukker met vijf kids die speelden, maar ook erg gezellig.

De rest van de verjaardag vierden we zaterdag. Dit hadden we ook in tweeën gedeeld. Heerlijk om voor iedereen de tijd te hebben en ons tegelijk netjes aan de corona regels te houden.

Ik heb dinsdag een goed telefonisch gesprek gehad met mijn neuroloog. Hij begreep mijn gemis en hij vertelde dat hij zijn patiënten ook gaat missen, maar dat er een nieuwe uitdaging ligt. Hij gaat bij MCH weer acute neurologie doen en het is nog onduidelijk of hij ook MS-patiënten gaat zien. Dit houdt de deur nog op een klein kiertje, dat ik over een halfjaar een belletje kan wagen naar het MCH.

Hij verwijst mij door naar neuroloog van den Berg in het Vlietland Ziekenhuis in Schiedam. Hij vindt haar het beste bij mij passen. Hij raadt mij aan, dat als er geen klik is, dit aan te geven. Op 27 oktober belt hij mij nogmaals voor de uitslag van mijn MRI-scan. Dan is hij nog een dag in het ziekenhuis om alle laatste dingen af te ronden. Heel erg fijn dat hij de moeite neemt om mij dan nog te bellen.

Mijn blaas was al een paar dagen onrustig. Donderdagnacht was ik er drie keer uit geweest om te plassen, maar de rest van de dag had ik weinig klachten. Ik besloot mijn urine niet weg te brengen, maar vrijdag aan het eind van de middag speelden de klachten weer op. Wat baalde ik dat ik mijn urine niet door de huisarts had laten testen. Zaterdagavond vond ik het erg irritant worden en benaderde ik de huisartsenpost via de chat. De arts adviseerde mij om direct mijn urine te brengen, dus ik stapte in de auto.

Bij het aanmelden bij de assistente kreeg ik eerst een mondkapje. Vervolgens mocht ik naar binnen. Na het inleveren van mijn urine, moest ik plaats nemen in de wachtkamer. Wat zag ik veel mensen die tijdens het wachten hun mondkapje weer afzetten, onbegrijpelijk. Na 20 minuten wachten, meldde ik mij weer bij de assistente om te vragen hoe lang het nog ging duren. Mijn urine was getest en er moest nog overlegd worden. Er bleek geen ontsteking in te zitten, dus waarschijnlijk speelde mijn overactieve blaas weer op. Fijn om te weten dat er geen ontsteking is.

We hadden gepland om de workshop met zijn vieren te doen, maar mijn zus had keelpijn, dus zij kon helaas niet mee. De workshop startte met thee en gebak en een korte instructie. Hierna gingen we zelf aan de slag. Ik wilde een ketting met gekleurde balletjes erin. Wat was dat moeilijk om precies de juiste hoeveelheid glas te smelten en tegelijkertijd het stokje de hele tijd te draaien. Gelukkig ging het na wat extra tips voor het werken met de mal steeds beter. Ook had ik bij Marion op haar Facebook pagina leuke beschermengeltjes gezien. Deze mochten we ook zelf maken. Het lijfje moest gemaakt worden van een grote druppel, dus ook hierbij vroeg ik wat hulp. De drie uurtjes waren zo voorbij. Helaas konden we de kralen niet direct meenemen, want ze moesten nog uitharden. We maakten een afspraak om ze vrijdag op te halen. Wat een gave workshop was het, waarin we veel meer gemaakt hadden, dan dat we van tevoren gedacht hadden.

Ik had een afspraak voor mijn MRI binnengekregen, maar precies voor een datum dat wij op vakantie zijn. Toen ik belde om de afspraak te verzetten, kreeg ik te horen dat mijn neuroloog naar een ander ziekenhuis ging. Ik vroeg direct of ik hem kon volgen, maar de assistente vertelde dat hij iets heel anders gaat doen. Toen ik uitlegde dat ik niet bij één van de andere neurologen geplaatst wilde worden, bood zij aan dat ik een telefonisch afspraak kon maken. Zo kan ik het zelf met de neuroloog bespreken op 22 september.

Nadat ik opgehangen had, kreeg ik een flinke huilbui. Ik heb veel vertrouwen in hem en hij kan goed luisteren. Ook praten we elk jaar over stamceltransplantatie. Nu hopen dat ik weer een fijne en goede neuroloog weet te vinden.

Wat een hoop regeldingen deze week. Bij de meeste had ik al een keer contact gezocht, maar was er nog geen afspraak gepland.

Het eerste belletje was naar het ziekenhuis. Op 11 september had ik al gebeld, maar ik had nog geen afspraak ontvangen. De assistente zou het nogmaals bij de neuroloog onder de aandacht brengen.

De tweede was een appje naar de plantenverzorger van mijn oude werk. Hij komt eens in de twee jaar om onze grote planten weer mooi in model te brengen. In het begin zíjn ze weer wat kaal, maar na een tijdje worden ze weer zo mooi. Hij was toevallig vandaag in de buurt en kon direct al komen. Superfijn, want eentje was zo hoog geworden, dat we bang waren dat hij om zou vallen.

De derde was met de glazenwasser. Ik zat al sinds januari op een specificatie te wachten en had inmiddels de glazenwasser al 4x aangesproken. Afgelopen weekend een appje gestuurd naar de ‘hoge baas’ en direct belde de glazenwasser om langs te komen. Wat mij betreft, mocht hij de specificatie ook appen. We hoefden de periode waarover we discussie hadden niet te betalen en kregen de rekening voor feb tm aug. Hoppa, ook weer afgehandeld.

De vierde wil nog niet lukken. In oktober 2019 had de schilder onze kozijnen op de eerste verdieping geschilderd. Nu was er vogelpoep door de lak heen gebrand en ook zaten twee scheurtjes in de rand. Dit kan echt niet binnen één jaar en ik las op de site van de schilder dat ze twee jaar garantie geven. Ik had vorige week onze klacht kenbaar gemaakt via de app, maar nog steeds geen reactie. Nogmaals een appje gestuurd.

Als het lukt om dingen goed te regelen en af te ronden, geeft het best veel voldoening, maar ik raak wel eens geïrriteerd als ik geen reactie krijg. Zo zitten we nog steeds te wachten op uitbetaling van de kinderopvang van de periode dat ze dicht waren vanwege Corona. Voor ons gaat dat via de gemeente en zij doen er zo lang over. Degene die via de belastingdienst uitbetaald kregen, hebben het bedrag de eerste week van juli al ontvangen. Ik ben inmiddels de tel kwijt geraakt, hoe vaak ik hierover al gebeld en gemaild heb. Het gaat om een aardig bedrag, dus het is zeker de moeite om daarvoor mijn best te doen.

Sinds de Corona-uitbraak was ik niet verder gekomen dan Berkel en Bergschenhoek met winkelen. Ik wilde weer eens naar een winkelstraat en koos voor Zoetermeer. Ik vroeg mijn moeder om mee te gaan. We gingen op vrijdag gelijk om 9.30 uur. Het ging best goed, al was het soms wat lastig om uit een winkel te komen, omdat veel mensen direct voor de ingang langslopen. Zij willen zo ver mogelijk bij tegemoet komende mensen en de scheidingslijn vandaan blijven. Ik kocht een shirtje bij Esprit en voor ons dochtertje nog een pyama. Eigenlijk wilde ik ook nog een nieuwe spijkerbroek, maar had geen zin/fut om deze te passen.

Het werd snel half twaalf en we besloten ook nog te lunchen bij restaurant Clooney. Zoals altijd bestelde ik een glutenvrije club kip. Heerlijk. Hierna was mijn energie wel op en gingen we naar huis.

Mijn vriend was in de laatste week van zijn vakantie begonnen met een legpuzzel van 2000 stukjes. Waar hij een hele avond kan puzzelen, doe ik soms een stukje van max een half uur. Ik vind het wel leuk om te doen, maar krijg snel last van mijn nek. Ik had al een paar keer leuke Disney puzzels van 1000 stukjes gezien, op de lokale ruilsite. Misschien is dat wat voor mij.

Ik begon op dinsdagavond met ons dochtertje de kantjes uit te zoeken. Zij vond het erg gaaf om te helpen. Mijn vriend wilde ’s avonds ook wel puzzelen en hij begon met de lucht. Toen ik thuis kwam van een theetje bij een vriend, puzzelde ik nog een half uurtje mee.

Op woensdag puzzelde ik na de lunch nog zeker een uur. Zodra ik wakker was ging ik weer verder. Na het avondeten maakten mijn vriend en ik hem af. Ik kon mijn rechterarm haast niet meer optillen en ook mijn nek deed pijn. Daarom puzzel ik altijd maar eventjes, maar het was zo leuk.

Al ruim een jaar geleden is er gestart met Yin Yoga bij Fysio Plus, waar ik ook wekelijks fitness onder begeleiding van een fysiotherapeut. Ik heb direct mijn interesse kenbaar gemaakt om deze vorm van yoga uit te proberen als de les ook overdag gegeven zou worden. Helaas wordt dit nog steeds niet gedaan, dus besloot ik een avondles te volgen op dinsdagavond van 19.30-20.30 uur.

Erg moe ging ik erheen, maar tijdens de yoga had ik er geen last van. We begonnen met een zittende ontspanningsoefening. Hierna begonnen de houdingen. Eerst eentje voor de rug en de trainster gaf gelijk tips hoe de oefening het makkelijkst uit te voeren was. De stretch-houdingen houd je een paar minuten vast, waarna je ontspannen gaat liggen om de houding nog na te voelen. Tijdens de houding houdt je de ogen gesloten en ontspan je. Dit lukte best goed, al stopte ik soms net iets voor de andere deelnemers. We deden op deze wijze 7 houdingen. Toen was het tijd voor de eindontspanning. Het was een heerlijke les, waarbij ik de focus meer vond liggen op het meditatieve aspect, dan de yoga-houdingen. Ik zou deze les wel wekelijks willen doen. Helaas is er geen plek op het tijdstip van 19.30-20.30 uur. Het uur hierna wel, maar om 21.30 uur lig ik vaak al op bed. Ik ga maar eens zoeken bij andere yoga-studio’s of daar deze lesvorm ook gegeven wordt.