Na zo’n grote inspanning als afgelopen zondag, volgen altijd een aantal slechte dagen. Ik benaderde de kinderopvang of ze op woensdag een extra plekje hadden voor ons dochtertje. Ik zorg dan tot 12 uur voor haar waarna ik haar naar mijn ouders breng. Normaal gesproken kan ik dit prima, maar donderdag heb ik een afspraak in Amsterdam en het weekend hoop ik te kunnen schaatsen. Best lastig om zo rekening te moeten houden met mijn lijf en energie, maar ik wil zo veel mogelijk genieten van de winterse activiteiten.
Gelukkig kon ons dochtertje bij de opvang terecht. Op dinsdag was ik wel naar de fysio-fitness gegaan om toch in beweging te blijven, al was het dit keer maar een half uurtje. De rest van de dag heb ik niets gedaan, want mijn lijf was erg moe. Woensdag begon mijn energie weer terug te komen. Ik was de opvang erg dankbaar, dat ik deze dag nog rustig aan kon doen.
Iedereen had het over de sneeuw die zondag verwacht werd. Op de lokale ruilsites waar ik actief ben, ontplofte de vraag naar snowboots, ski-kleding, sleeën enz. Ik had nog een skibroek maat 104 nodig voor ons dochtertje. Het lukte deze te bemachtigen en deze haalden we zaterdagochtend op samen met een fleecevest.
Het eerste wat ik deed toen ik wakker was om 4.00 uur, was kijken of er echt sneeuw lag. Hierna kwam ik niet meer in slaap, maar ik lag ontspannen. Toen ons dochtertje wakker werd, vroeg ze ook direct of er sneeuw lag. We gingen eerst bij haar raam in de slaapkamer kijken en daarna beneden. Heerlijk haar enthousiasme. Ze wilde zo snel mogelijk naar buiten, maar ik wilde eerst ontbijten. Om 9.00 uur liepen we in de sneeuw met de slee. Ze vond het geweldig. Bij het speeltuintje kwamen steeds meer kinderen en werd er een sneeuwpop gebouwd.
Mijn broertje woont vlakbij en we haalden hem op met twee van zijn kinderen. Ik had na deze wandeling erg vermoeide benen gekregen. Ik was al bijna anderhalf uur buiten, terwijl ik meestal max. 45 min loop. Ik ging naar binnen om bij te komen, zodat ik ’s middags ook nog mee naar buiten kon. Toen mijn vriend en dochtertje ook binnen waren, ging ik naar bed. Veel vroeger dan normaal, maar ik was vanaf 4.00 uur al wakker en het lopen in de sneeuw is een zware inspanning. Helaas werd ik wakker van de herrie van ons dochtertje. Ik kreeg mijn lunch op bed en natuurlijk wilde ons dochtertje dit ook. Ze kwam gezellig dicht tegen mij aan zitten. Hierna deed ik nog een poging om te slapen en dit lukte. Ik werd wakker van de wekker. Zo was ik weer aardig opgeladen voor de middag.
We haalden ons nichtje op en zij en ons dochtertje speelden heerlijk. Ik was op de slee gaan zitten en genoot van de kids en de poging van de mannen om een sneeuwpop te maken. Na een uur kreeg ik het koud en besloot ik weer naar binnen te gaan. De rest volgde niet veel later. Wat een heerlijke dag! Ik bedankte ook mijn vriend hiervoor. Door zijn inzet kon ik tussendoor veel rusten en het maximale uit de dag halen.
Na mijn “echte ” verjaardag op woensdag gevierd te hebben, volgden nog een aantal gezellige verjaardagsdagen. Op donderdag kwam mijn schoonmoeder en ik kreeg een puzzel met geld, waarvan ik een zwarte handtas met lichte binnenkant wil kopen. Ik heb er nu eentje met een zwarte binnenkant, maar kan er daardoor nooit iets in vinden.
Zaterdagmiddag kwam mijn vriendin met haar gezin met een supergaaf cadeau. Een magneetbord dat haar vriend speciaal voor mij gemaakt had. Ik had zelf het motief gekozen en gevraagd om deze voor mij te maken. We hadden een prijs afgesproken, maar wat een verrassing dat ik deze cadeau kreeg. Ik had kniepertjes gebakken ipv taart, want mijn vriendin was erg benieuwd hoe deze smaakten. Ze smulden ervan met slagroom en chocola, erg leuk!
Zondagochtend kwam mijn broertje met zijn gezin en ook van hen kreeg ik geld om zelf te besteden. Ik wil nog een ketting en een nieuw bookchoice abonnement, dus dat kwam goed uit.
Maandagmiddag ging ik bij mijn oma langs om ook daar een stukje taart te brengen en thee te drinken. Zo was de zelfgemaakte appeltaart van mijn moeder precies op. Zo lief dat zij deze voor ons melkvrij en glutenvrij gemaakt had.
Zaterdagmiddag was mijn laatste verjaardagsafspraak met mijn zus en haar gezin. Mijn neefje was hetzelfde weekend jarig als ik, dus nu combineerden we onze feestjes. Ik kreeg nog een heerlijk plaid voor op de bank. Wat was ik heerlijk verwend alle dagen met cadeaus en taart.
Misschien denken sommige lezers; hoe kunnen nu al deze afspraken in coronatijd? Wij hebben ipv 1 volwassene, 1 gezin (=2 volwassenen) aangehouden. Hier voelden wij ons goed bij. Ook was iedereen half januari nog getest vanwege het onderzoek naar de Britse variant in Lansingerland. De uitslag van het onderzoek was, dat de Britse variant niet geleid heeft tot een toename van het aantal besmettingen.
Ik ontving een berichtje van mijn laatste werkgever met mijn verjaardag. Heel attent dat ze daaraan dacht. Ze had zelf ook wat nieuwtjes, dus vroeg ze wanneer ik tijd had om telefonisch bij te kletsen. Ik vertelde haar dat het goed met mij ging en dat ik weer na aan het denken was of ik weer wilde gaan werken. Dit had ze al in mijn blog gelezen en polste mij hoe ik erover dacht weer wat voor de apotheek te gaan doen. Ik stond hier wel positief tegenover, maar vanwege het Corona virus zag ik in haar huidige apotheek geen mogelijkheid om goed afstand te houden tot de andere medewerkers. Ze vertelde mij dat ze werkzaamheden uitvoerde in een nieuwe, grotere apotheek en dat hier een aparte werkplek voor mij aanwezig is. Ze had zelfs al een eerste project bedacht. We spraken af dat ik woensdag naar mijn oude werkplek zou komen voor het uitnodigen van de klanten voor het jaarlijkse klanttevredenheidsonderzoek. In de tussentijd kon ik nadenken over haar voorstel. Ik was wat overrompeld en enthousiast tegelijk.
Gisteravond hadden we de slingers al opgehangen en had ik voor vanavond de glutenvrije tiramisu al gemaakt. Ons dochtertje was om 6.00 uur al wakker. Normaal gesproken doen we het licht pas aan om 7.00 uur, maar nu wilde ik het feestje laten beginnen met z’n allen in het grote bed. Wat een gezelligheid en een hele stapel met cadeaus. Twee mooie knutsels van ons dochtertje; eentje gemaakt met oma en de andere bij de kinderopvang. Een bh van Marlies Dekkers, 2 puzzels en een puzzel en geld van mijn schoonzus, zwager en neefje.
Na het ontbijt gingen we taart ophalen. Om 10.00 uur zouden mijn ouders komen en om 9.30 begon het rare gevoel van een corona-verjaardag pas. We hoefden niets klaar te zetten, want twee personen zijn gemakkelijk te voorzien van hapjes en drankjes. Van mijn ouders kreeg ik een ketting en een Vichy verzorgingspakket. De ochtend vloog voorbij en mijn ouders namen ons dochtertje mee, zodat ik kon slapen en mijn vriend werken.
Toen ik net wakker was, ging de deurbel. Er stond een vriendin met een bos bloemen aan de deur. Ik vroeg haar even binnen, want ik had haar een tijdje niet gezien. Wat een leuke verrassing. Na kort gekletst te hebben, ging ze er weer vandoor. Even later stond mijn tante voor de deur om een kaart af te geven. Super leuk, al die spontane acties. Ook werden er zes kaarten bezorgd en zondag was ik al verrast met een puzzel van Dombo die bezorgd werd. Er was geen afzender vermeld, maar ik wist toch te verzinnen van wie hij afkomstig was.
Aan het eind van de middag kwamen mijn ouders en dochtertje weer terug. Mijn vriend had lasagna gemaakt waar we veel van aten, maar toch ook een plekje bewaarden voor de tiramisu. Het eten was erg lekker, al hadden we zoveel gemaakt dat we er nog een keer van konden eten. Ik was best nog fit, dus na het naar bed brengen van ons dochtertje, hadden we nog tijd voor een potje klaverjassen. Dat was lang geleden dat we gekaart hadden. Mijn moeder en ik wonnen. Hierna gingen mijn ouders naar huis. Ik bedankte ze voor de gezelligheid en vertelde dat ik een hele leuke dag gehad had.
Mijn zus appte het linkje van de film Casanova’s met de vraag of we deze een keertje zouden kijken. Dat leek me een leuk idee en we spraken af voor zaterdag 23 januari. De invoering van de avondklok zorgde ervoor dat deze datum niet meer kon, dus vervroegde we onze date een avond.
Toen ze er was, moest ik de Pathé-app nog installeren en tegoed op mijn account zetten. Dit was zo gebeurd en we gingen op in de film. Halverwege hielden we een pauze en zaten we een hele tijd te kletsen. Hierna de film weer aangezet, want ook al was het verhaal erg voorspelbaar, het was wel leuk. Daarna beoordeelden we een aantal andere films of er nog wat bij zat voor een herhalingsavond. We vonden nog een leuke Nederlandse film, al moeten we wel wachten tot de avondklok er niet meer is. Lijkt me heerlijk nog zo’n ontspannen zussenavond.
Afgelopen donderdag was mijn vriend met ons dochtertje en haar loopfiets naar buiten gegaan. Toen ik wakker was, stonden er Whatsapp video’s op mij te wachten, waarbij ons dochtertje met haar voetjes omhoog een tunneltje naar beneden gaat. Wat stoer van haar, maar tegelijkertijd vind ik het ook eng want ze gaat erg hard. Ook heel knap dat ze zo’n goede balans heeft. Ik dacht gelijk aan het volgende: zonder zijwieltjes leren fietsen. Dit had ik in oktober al geprobeerd, maar toen hing ze nog veel te veel opzij.
Zaterdagochtend waren we al vroeg buiten. Ik had de zijwieltjes van de fiets gehaald, zodat we er goed naast konden lopen. Ook had ons dochtertje een speciaal vestje aan met een handvat achterop, zodat we haar makkelijk konden helpen. We begonnen in onze straat. De balans was gelijk goed, maar ze slingerde nog erg. We gingen naar een rustig fietspad en hier durfde ik haar los te laten. Dit lukte best goed onder de voortdurende aanmoediging dat ze moest blijven fietsen en voor zich moest kijken. Gelukkig deed ze goed haar voeten op de grond om te stoppen, waardoor ze niet viel.
We waren klaar voor het volgende rondje. Eerst startte mijn vriend, want ik had wat moeite met het gebukte lopen. Toch wilde mijn dochtertje liever met mij, dus vooruit. Hier fietste ze echt heel goed. Ik hoefde haar alleen nog het eerste stukje te helpen. Ze ging zo hard dat ik moeite had om haar bij te houden. Gelukkig nam mijn vriend het weer over, want ik kon niet meer. We gingen naar huis.
Wat waren we trots op ons dochtertje. We stuurden de filmpjes die we gemaakt hadden naar onze families en ik ook nog naar een paar vriendinnen. Van één vriendin kreeg ik deze reactie: ” Supercool. Goed bezig! Ik vind je goed lopen lieverd 😘”. Zo lief om zelf ook een compliment te krijgen.
Eindelijk werd er weer sneeuw verwacht. Mijn vriend had het goed voorbereid en de slee en sneeuwschoenen opgezocht. Pas rond half 3 begon het te sneeuwen. Ons dochtertje zat voor het raam te kijken, maar het bleef niet liggen. Ik ging nog verder uitrusten, want ik had een slechte dag.
Rond 16 uur hoorde ik dat mijn vriend en dochtertje hun schoenen aan gingen doen. Snel ging ik ook uit bed, want deze pret wilde ik niet missen. Op de straat bleef de sneeuw nog steeds niet liggen, maar wel op de rubberen tegels bij de speeltuinen en op de auto’s. Ons dochtertje wilde graag sneeuwballen gooien, dus die maakte ik steeds voor haar. Mijn vriend was bezig met het bouwen van de sneeuwpop. Na 45 minuten ging ik naar binnen en bouwden mijn vriend en dochtertje de sneeuwpop verder in de achtertuin met de sneeuw van de deksel van de zandbak, de tuintafel en de glijbaan. Heerlijk om hen zo bezig te zien vanaf de bank. Ik pakte een muts, ogen en een wortel voor de neus van de sneeuwpop. Erg gaaf!
Wat duren de corona maatregelen toch lang. Mijn agenda wordt steeds leger en de verveling slaat toe. Ik ga aan de slag met het afronden van het fotoboek van ons dochtertje van 1 tot 2 jaar en daarna kan ik verder van 2 tot 3 jaar. Verder blijft Netflix mijn grote vriend en maken we puzzels van 1000 stukjes. Soms heb ik een baaldag en ben ik niet vooruit te branden.
Ik mis mensen om me heen en een deel van onze vrienden hebben we nu een jaar niet gezien. Januari is voor ons altijd een maand vol gezellige verjaardagen, maar ook die worden alleen gevierd in klein comité. Ook mijn eigen verjaardag op 27 januari ben ik aan het plannen op zes verschillende dagen, zodat we toch een klein feestje kunnen vieren met onze gezinnen. Veel cadeautjes wist ik niet te verzinnen, terwijl er wel een aantal dingen zijn die ik graag wil hebben, zoals een zwarte handtas met lichte binnenkant en een zilver kettinkje voor de kralen van de kralenworkshop. Normaal gesproken zoek ik deze zelf uit, maar dat kan pas weer na de lockdown.
Ik keek ook uit naar onze volgende vakantie in februari, maar helaas ziet het er niet naar uit dat het zwembad en de binnenspeeltuin bij Landal open zijn. Ik heb nog getwijfeld of we de vakantie moesten verschuiven, maar mijn vriend heeft deze week vrij geregeld en we willen er ook graag even uit. Het duurt nog even, dus we duimen dat er tzt toch iets meer mogelijk is. Tot die tijd maken we er maar het beste van.
Vandaag werd bekend dat heel Lansingerland opgeroepen wordt om zich te laten testen op het Corona virus. Eerder waren er al berichten geweest over de uitbraak op een school in Bergschenhoek (mijn woonplaats) van de Britse variant. Op de school volgde een uitgebreid onderzoek, maar veel later dan dat de school zelf al gesloten was vanwege de vele corona besmettingen.
We ontvingen veel ongeruste appjes van vrienden om ons heen, terwijl wij er rustig onder waren. We houden ons nog steeds netjes aan de regels en houden goed afstand. Ons dochtertje gaat twee dagen naar de noodopvang, maar ook dat voelt veilig. Er is daar nog geen leidster besmet geraakt. Het enige dat we veranderd hebben in onze leefstijl, is dat we onze boodschappen laten bezorgen. We moesten daar erg aan wennen, maar uiteindelijk bevalt het wel goed. Zeker als je veel boodschappen nodig hebt, is dat voor mij best pittig.
We wachten de brief af om een afspraak te maken voor het testen en gaan meedoen aan het onderzoek. We verwachten dat we negatief testen, want we zijn op 24 december ook nog getest. We hopen voor iedereen dat de kinderopvang en basisscholen op 25 januari weer open kunnen.
