Blog

Om 16.40 uur had ik mijn afspraak bij de fysiotherapeut om mijn rechter enkel te laten controleren. De fysiotherapeut voelt wel de speling in mijn enkel, maar een belangrijk botje/kapsel is nog wel aanwezig ondanks dat mijn enkelblessure al oud is en mijn enkelbanden vaak zijn opgerekt. Er is dus nog hoop. Ook valt hem op dat ik aan de buitenkant van mijn voeten loop en dit vergroot het risico om door mijn enkel te gaan. Hierna werden mijn benen en reflexen gecontroleerd. Ik vind het altijd een confronterend moment als de deze getest worden. Mijn kracht en reflexen zijn allemaal wat minder geworden door de MS.

Het actieplan wordt als volgt:
1 Hardere sneakers aanschaffen, bv de Assics Gel lite
2 Afspraak maken bij de podotherapeut om te beoordelen of zooltjes kunnen helpen om minder op de buitenkant van mijn voet te lopen
3 Oefeningen doen om mijn enkel te versterken

Na het bezoek bij de fysiotherapeut was ik een tijdje verdrietig. Weer wat nieuws om mee aan de gang te gaan en extra afspraken in mijn toch al volle weken.

Lang geleden, toen ik nog voetbalde op het veld, verrekte ik regelmatig mijn enkelbanden, waardoor ik een paar weken uit de running was. Ik voetbalde sindsdien met braces om mijn beide enkels. Sinds het zaalvoetballen had ik geen last meer van mijn enkelbanden.

Tot de zomervakantie…. toen ik vanaf de airtrampoline in nat zand sprong. Mijn rechterenkel klapte dubbel, maar de heftige pijn bleef achterwege. Ik kon er gewoon verder op lopen. Een maand geleden klapte ik er weer doorheen, omdat ik wat teveel op de buitenkant van mijn schoen stond. Ook gisteren gebeurde het weer, waarna ik besloot dat het tijd wordt voor actie. Ik benaderde mijn fysiotherapeut om te vragen bij wie ik het beste terecht kan. Ik ben totaal nog niet gemotiveerd om weer met wat nieuws aan de gang te gaan, maar zo kan het niet langer.

Ik heb na de corona-sluiting 12 roeilessen gehad bij de Roeivalidatie. Mijn vaste instructeur is erg tevreden en ik heb ook met twee andere stuurmannen geroeid. Vandaag werd ik verrast dat ik in een smalle C2 roeiboot mocht roeien. Ook had ik een mannelijke vrijwilliger om mee te roeien, dus dat was ook in mijn voordeel omdat mannen vaak sterker zijn.

Het instappen verliep extra wiebelig in deze boot, maar ik was snel gewend. Het roeit een stuk lichter dan de houten wherry’s waar ik tot nu toe in geroeid had. Het was ook goed voor mijn zelfvertrouwen, want twee weken geleden had ik na een klein stukje roeien al erge spierpijn, waardoor het vertrouwen in mijn lijf wat minder werd. We roeiden naar de Prinsenmolen op ruim 2 km afstand. Hier pauzeerden we kort, voordat we aan de terugweg begonnen. Deze was met tegenwind wat zwaarder en zorgde ervoor dat ik soms een misslag had. Even goed focussen en niet kletsen hielp mij om het juiste ritme weer te pakken te krijgen. Je merkt het bij mij nog goed als ik wat moeier wordt, ook qua tempo. Een extra pauze was even nodig, maar zo roeiden we weer terug naar de haven. De stuurvrouw maakte onderstaande leuke foto en ze was erg trots op mij. Heel fijn om te horen. Volgende week heb ik mijn evaluatiegesprek, maar doorgaan wil ik zeker.

Ons dochtertje heeft het al tijden over haar vierde verjaardag. Ze heeft geholpen met haar verlanglijstje maken en deze wilde ze regelmatig bekijken via lijstje.nl. Ook heeft ze zelf de taart uitgekozen die we speciaal lieten maken. Het werd een glutenvrije en melkvrije eenhoorntaart.

Ze kreeg van ons ’s ochtends skates en een beschermingsset. Voor het ontbijt had ze geen tijd meer en ze wilde direct leren skaten. Na een korte onderhandeling at ze toch eerst haar boterham op. Ik hielp haar met het aantrekken van de skates en bescherming en zo kon ze in huis eventjes oefenen. Hierna bracht ik haar naar school waar ik met de juf afsprak om 10 uur de ijsjes te brengen die ons dochtertje wilde trakteren. Hierna ging ik even naar dorp voor wat kleine boodschappen. Bij het brengen van de ijsjes mocht ik meekijken naar haar verjaardagsfeest op school. Super leuk om te zien en ik maakte veel foto’s. Uit school aten we eerst een taartje met z’n drietjes, maar daarna wilde ze weer skaten. Dit keer buiten. Mijn vriend bleef met haar buiten, terwijl ik nog wat extra uitrustte. We gingen bij de Soete Suikerbol eten met mijn schoonmoeder erbij. Mijn schoonmoeder gaf haar een Tiptoi set en zo vermaakte ons dochtertje zich heerlijk tot de pannenkoeken kwamen. Wat een leuke verjaardagsdag hadden we zo.

Op zaterdag kwam de visite. We hadden hen gevraagd in twee shifts en het was goed verdeeld. Het zingen en het uitblazen van de kaarsjes blijft een mooi moment. Ons dochtertje werd erg verwend met mooie cadeaus en wij hadden tijd om met de visite te kletsen. Tussendoor ging ik naar bed. Toen de middagshift kwam, was ik best nog moe, maar door de gezelligheid leefde ik weer op. We konden buiten zitten en dat was heerlijk. Ik bleef wat meer zitten, maar anderen hielpen mijn vriend weer. Ons dochtertje heeft de hele dag gestraald.

Bij het Nationaal MS fonds in Rotterdam had ik 3 jaar geleden mijn laatste meditatiecursus gedaan. Heel jammer dat daar geen activiteiten meer georganiseerd worden. Wel had ik af en toe nog contact met twee dames die ik daar had leren kennen. Bij eentje heb ik recent vier coachsessies gedaan, voor haar opleiding als MS-ervaringsdeskundige. Na een coachsessie kletsen we ook bij en daar ontstond het idee om weer een kleine meditatiegroep te vormen. We benaderden wat andere dames die we nog kenden van onze meditatiecursus en zo ontstond er een groepje van vijf. We planden onze eerste ochtend op 24 september. We waren met zijn viertjes en we spraken af in Barendrecht.

Ontspannen reed ik naar Barendrecht toe. Ik genoot van de rit in het zonnetje met een lekker muziekje. Ik was de eerste en zo kletsen we al voordat de rest aansloot. Eén van ons verzorgde het programma en de meditatie. Tussendoor deelden we ook onze ervaringen. Wat een heerlijke ochtend met gezelligheid, ontspanning en tips. Ik installeerde de app Meditation Moments die twee anderen al gebruiken. Hopelijk gaat het mij ook lukken om weer dagelijks te mediteren. We maakten gelijk een nieuwe afspraak voor over zes weken.

Ik wilde al heel lang deelnemen aan de Yin Yoga, maar vanwege de corona waren de twee groepen samengevoegd, waardoor er geen plek was. Per september waren er weer twee groepen en was er een plekje voor mij. Bij Yin Yoga worden de oefeningen zittend en liggend uitgevoerd. Je houdt de houdingen van de oefeningen vrij lang vast, met als doel dat je daarna ontspant. Ik deed de oefeningen wat korter dan de andere deelnemers en zocht soms een alternatieve houding als een houding niet lukte. De ontspanningsmomenten vond ik heerlijk. Vooral de begin- en eindontspannings geleide meditatie.

Het lukte mij niet om de spanning die ik met de yoga vastzette in mijn spieren, daarna te ontspannen, waardoor ik gedurende de week veel last had van mijn lijf. Ik besloot toch een tweede keer naar de yoga te gaan. Na afloop had ik een kort gesprek met de begeleidster en ik gaf mijn twijfel aan. Zij had tijdens de les ook al gezien dat ik met een aantal oefeningen moeite had een fijne houding te vinden. Ze benadrukte dat ik mijn lijf het beste kende en moest doen, wat mij goed leek.

Na deze tweede les besloot ik helaas weer te stoppen. Ik vond de meditaties heerlijk, maar de spierspanning en spierpijn te heftig. Het ’s avonds de deur uit gaan voor een activiteit/sport, beviel mij erg goed. Misschien kan ik zoeken naar een plek waar één avond per week geleide meditaties gegeven worden.

Samen met mijn zus had ik een nachtje weg geboekt naar Oosterhout met een Wonderbox cadeaubon. We gingen eerst shoppen in Breda. We startten bij de Ziengs en daar kocht ik gelijk een paar halfhoge zwarte wintergympen. De volgende winkel waar ik graag heen wilde was Dille en Kamille om een bbq-tang te kopen. Hierna zochten we een Koffiebar Sowieso op voor thee met glutenvrije taart. We hadden zoete aardappel brownie en cheesecake. Hierna gingen we weer verder shoppen. We pasten leuke kleding bij Esprit, waar ik een rok met shirtje kocht en mijn zus twee spijkerbroeken en een trui. Hierna nog in wat andere winkels geweest, maar verder door mij niets gekocht. Inmiddels was het 13.30 uur geweest en besloten we een burger te eten bij de MC. Even snel en niet zoveel, want vanavond hadden we de vroege shift bij het Indonesische restaurant.

We reden naar Oosterhout om in te checken bij het hotel. Dit was veel gedoe, want de kamer die ze voor ons gereserveerd hadden, rook naar rooklucht. Ik had naar de receptie gebeld en we konden een andere kamer krijgen. Helaas was deze direct naast de lift en hoorde je continue de liftdeuren dichtgaan. Dan toch maar de kamer met rooklucht, want er was geen andere kamer beschikbaar. Als we niet gereserveerd hadden met een Wonderbox cadeaubon, hadden we weggegaan. De schoonmaakster kwam met interieurspray om de geur wat te verminderen en we hadden het raam open gezet. Door deze irritatie ging ik pas laat mijn bed in, maar deed toch een kort dutje.

Om 17 uur liepen we naar het Indonesisch restaurant waar ik een tafel gereserveerd had. Bijna alle gerechten waren glutenvrij, behalve de gebakken banaan en bami. Hierom kregen we een loempia bij onze rijsttafel. Echt heerlijk, want die heb ik sinds mijn coeliakie niet meer gegeten in een echte knapperige variant. Het was weer genieten, maar het was net teveel. Tegenwoordig vraag ik altijd of we de restanten mee mogen nemen. Zonde om weg te gooien. Op de terugweg aten we nog een bakje met schepijs. We hadden nog geen zin om terug te gaan naar het hotel, dus zochten we een verwarmd terras op voor een kopje thee. Hierna was ik echt op. We keken allebei nog een serie op Netflix voordat we gingen slapen.

Na best een aardig nachtje gingen we ontbijten. We kregen glutenvrije broodjes, maar deze waren erg droog. Dan maar een extra dikke laag beleg erop. Hierna maakten we nog een wandelingetje. Toen ik begon te zwalken, was het tijd om terug te gaan. We checkten uit en gingen weer op weg naar huis.

Voor de zomervakantie ontving ik al de uitnodiging voor mijn jaarlijkse MRI. Ik had hem in mijn agenda geplaatst en verder sta ik er niet veel bij stil. Tot ik van het ziekenhuis de reminder kreeg via de sms. De spanning sloeg gelijk toe, want het is jaarlijks een spannend moment om te weten of mijn MS stil blijft staan of dat ik slechter word. Op 14 september om 15.15 uur is de MRI en op 7 oktober pas de afspraak bij mijn nieuwe neuroloog. Misschien bel ik nog wel of ze eerder een plekje hebben. Drie weken wachten op een uitslag vind ik best lang.

Na het vrijgezellenfeest op 22 augustus, was het vandaag tijd voor de bruiloft. Mijn vriendin had mij en haar zus gevraagd als bruidsmeisje. Ik had een mooie jurk met mijn vriend en dochtertje uitgezocht, die voldeed aan de wensen van mijn vriendin. Vanuit het pashokje bij de Peek en Cloppenburg kreeg ik na het versturen van een foto, haar goedkeuring.

De bruiloft begon om 14 uur, dus ik lag al vroeg in bed voor mijn middagdutje. Door alle spanning voor hoe de middag en avond zou verlopen, lukte het niet om te slapen. Naast de rol van bruidsmeisje in te vullen, help ik het zoontje van het bruidspaar met het brengen van de ringen en verzorg ik de tafelaankleding voor het diner.

Het was een mooie zonnige middag en alles zag er mooi uit. De ceremonie was erg mooi en werd gevolgd door de proost met de bruidstaart. Ondertussen deelde ik de knutseltasjes uit aan de kinderen, waarna we een plekje zochten in de zon om de rest van de middag door te brengen. We kregen gezelschap van een gezellig stel met kids, waarmee we de hele middag gekletst hebben. Tijdens de borrel kleedde ik in twee sessies de dinertafel aan met naamkaartjes en de bedankjes van het bruidspaar. Nu zat mijn laatste taak van vandaag erop. Alle glutenvrije eetmomenten waren goed geregeld, nadat ik zelf om glutenvrije taart gevraagd had. Met het diner zat ik naast de bruid, dus zo hoorde ik gelijk dat ze een super geslaagde dag hadden. Heerlijk dat mijn vriendin zo genoot. Na het diner hebben we nog kort gedanst met een klein groepje. Mijn energie was echt op, maar het bruidspaar ging ook bijna vertrekken, dus we besloten nog even te blijven voor het uitzwaaien. Ik heb genoten van deze bijzondere dag.

Eindelijk was het tijd voor de eerste schooldag van ons dochtertje. Ze had er veel zin in en ging best vlot met de juf mee naar binnen. De ‘nieuwe ‘ ouders, mochten nog even blijven kijken door het raam. Ik was zo trots op haar, hoe ze daar netjes in de kring zat. ’s Middags haalde ik haar samen met mijn vriend uit school. Ze had het heel leuk gehad.

De rest van de week, behalve woensdag, bracht ik haar naar school. Ik douche altijd ’s morgens, maar dat red ik nu niet voordat we de deur uitgaan. Terug van het wegbrengen kom ik eerst een half uurtje bij met Netflix en daarna ga ik pas douchen. Dinsdagmiddag lag ik om 13 uur op bed, maar met de wekker om 14 uur, lukt het mij niet om in slaap te komen. Ik moet dus eerder in bed liggen, om te kunnen slapen. Dit probeerde ik donderdag, maar ik was te moe om in slaap te vallen. Ik had de hele ochtend best rustig aan gedaan, maar het vroege opstaan en op tijd de deur uit naar school, had te veel van mij gevergd. Mijn moeder bood aan ons dochtertje vrijdagmiddag van school op te halen en dit aanbod nam ik dankbaar aan.

Volgende week ga ik proberen om een beter ritme te vinden en het scheelt enorm dat ons dochtertje op maandag naar de BSO gaat. Vanaf de herfstvakantie gaat zij ook op vrijdag en tot die tijd, wil mijn moeder haar wel ophalen, zodat ik geen twee middagen achter elkaar vroeg uit bed hoef.