Ik wilde graag schaatsen op de 400 meter baan in Rotterdam. Nu mijn vader met pensioen is, kon dit ook op een dag dat het rustig is op de schaatsbaan. Het schaatsen viel in het begin heel erg tegen. Ik zag al die andere mensen schaatsen en voor mijn MS ging het mij ook zo makkelijk af. Nu had ik veel moeite met mijn balans, waardoor mijn bovenlijf veel wiebelende. Na 3 rondjes kon ik niet meer. Ook emotioneel niet, want ik had een enorme huilbui. Nadat die over was, kreeg ik toch weer de moed om opnieuw op het ijs te stappen. Deze keer ging het een stuk beter, doordat ik mij focuste op mijn ademhaling. Sommige stukken schaatste ik echt heel goed, maar opeens weer heel wiebelig. Na twee rondjes sloeg de vermoeidheid toe en trok in mijn schaatsen uit. Ik ging lekker zitten in het bijbehorende café tot mijn vader ook kwam.

Na 45 minuten wilde ik nog één keer schaatsen. Dit keer weer twee rondjes en daarna was het echt op. Ik had ook op Facebook een foto gezet dat ik aan het schaatsen was en kreeg veel reacties dat mensen mij zo dapper vinden. Daarop schreef ik een korte reactie over mijn huilbui, zodat mensen weten dat het mij niet makkelijk afgaat. Ik weet niet of ik op zulke momenten nu dapper ben, omdat ik het toch probeer. Of dom, omdat ik van tevoren al weet dat het tegen gaat vallen in vergelijking met vroeger.

Half oktober was ik voor het eerst bij BeterBed geweest. Ik koos voor het Wave matras van Mline. Na een paar dagen werd deze bezorgd. Ik heb hem een maand geprobeerd. Hij lag heerlijk, maar ik vond hem erg warm. Ik zocht telefonisch contact met BeterBed en besloot de Emma te proberen. Na een paar nachten vond ik deze te hard en mailde ik Mline voor een advies. Deze adviseerden een ander Mline matras, dus ik ging weer terug naar BeterBed.

Online had ik de Mline matrassenwijzer ingevuld en kwam uit op de 5 serie. In de winkel lag hij goed. Thuis vond ik hem alleen veel te zacht en veroorzaakte hij nog extra rugklachten. Wanhopig word ik ervan. Ik heb nu nog één mogelijkheid om mijn matras om te ruilen, maar voor welke dan? Het warme matras, een hardere versie dan de 5 serie of een pocketveringsmatras waar ik de afgelopen 10 jaar op geslapen heb, voordat deze zoektocht begon.

Net als de voorgaande twee jaren wilde ik wel weer oud en nieuw vieren met onze ouders. We hebben de optie van vrienden ook besproken, maar ik vind het dan toch moeilijk om naar bed te gaan. Ik zou dan thuis willen slapen en met vrienden erbij, is de drempel om naar bed te gaan veel groter.

Overdag was het best al druk. Om 10 uur ging ik glutenvrije oliebollen bakken samen met mijn vader. Aan het einde van de dag vierde een vriendin van de voetbal haar verjaardag, dus hier ging ik ook een uurtje heen. Ons dochtertje was op de opvang geweest en was weer thuis samen met mijn schoonmoeder. Na het eten stortte ik al in, dus ging ik met tranen in mijn ogen rusten. We waren pas aan het begin van de avond en ik was nu al zo moe. Ik keek een uur naar mijn serie en kwam weer naar beneden om thee te drinken en mijn ouders te begroeten. Om 21.30 uur ging mijn lampje uit. Ik hoorde nog veel vuurwerk, dus het duurde een tijdje voor ik indommelde.

Om 23.00 uur werd ik even wakker. Ik wist dat ik wakker moest worden, maar ik was zo duf. Een kwartier later kwam mijn vriend de slaapkamer in en ging ik met hem mee naar beneden. Daar waren ze bezig met de laatste paar handjes klaverjassen. Voor we het wisten was het tijd om de champagne aan te breken, af te tellen en elkaar een gelukkig nieuwjaar te wensen. We gingen naar buiten met de champagne en babyfoon. Al snel werd ons dochtertje wakker. We hadden oorkappen voor haar, maar ze wilde snel weer naar binnen. Mijn schoonmoeder ging met haar binnen naar het vuurwerk kijken, terwijl wij nog kletsten met onze buren en verder het vuurwerk bewonderden. Tussendoor natuurlijk ook even binnen gekeken hoe ons dochtertje het vond en die vond het fantastisch. Om 0.45 uur gingen wij ook naar binnen om toastjes te eten en na te babbelen. Na een uurtje legden we ons dochtertje weer op bed en daarna was voor ons de mooie avond ook weer voorbij.

Iedereen de beste wensen voor 2020!

Ik zeg altijd dat het best goed gaat, maar de laatste dagen heb ik er flink de smoor in. Ik heb veel last van mijn rug op twee plaatsen en word wanhopig van mijn blaasprobleem. Hiervoor ben ik nu onder behandeling bij de bekkenbodemtherapie, maar daardoor let ik er extra op hoe vaak ik aandrang heb om te plassen.

Ook maken deze klachten het uitkijken naar vakanties met een ander matras en niet altijd een wc in de buurt, erg lastig. Vakanties zijn altijd ‘mijn ding’ geweest. Zodra de laatste vakantie in zicht is, begin ik al met plannen maken voor een nieuwe vakantie. Ik zou graag voordat ons dochtertje leerplichtig is een rondreis maken in Zuid Afrika, maar betwijfel of het haalbaar is qua energie en daarbij horend lage reistempo. Dit maakt mij eventjes verdrietig.

Wij zijn altijd vrij vroeg met het plannen van onze afspraken rondom Kerst. We spraken de 26e en 28e af met onze families. Heerlijk zo’n dag ‘niets’ ertussen om tot rust te komen, voor zover dat lukt meteen kleintje van twee;-). Op 9 december kregen we ook de jaarlijkse uitnodiging voor Kerstavond met twee andere stellen en hun kids. Even afstemmen met mijn oom die zijn verjaardag op deze dag viert. Daar konden we ’s morgens heen, dus konden we er ook bij zijn tijdens het diner.

Na de data volgen de gerechten die gemaakt worden. Het hoofdgerecht in andermans keuken op de 24e, toetje op de 26e en spareribs op de 28e. We stelden een lange boodschappenlijst op, waarvan we alle houdbare dingen het weekend ervoor al kochten. Op de 23e deden we de rest van de boodschappen.

De verjaardag van mijn oom was erg gezellig. Ik was samen met ons dochtertje geweest, terwijl mijn vriend alles voorbereidde voor het hoofdgerecht. Na het middagdutje kon ik er weer tegenaan. Het was een hele leuke avond met lekkere gerechten, waarbij ik mijn vriend ook nog een beetje geholpen heb in de keuken.

Eerste Kerstdag was een rustige dag met veel eten. Tweede Kerstdag wandelden we naar de supermarkt om frambozen en aardbeien te kopen voor het toetje. We waren een leuke optocht met de driewieler en de rolstoel. Gelukkig was het rustig in de winkel, waardoor we nergens in de weg stonden. Thuis begon ik aan het recept van de trifle. Helaas stonden er bij de Amaretto en suiker geen hoeveelheden vermeld. ’s Avonds bleek dat ik van beide wel meer had kunnen gebruiken, erg jammer. Het was wel lekker, maar voldeed niet aan mijn verwachting. De andere gerechten waren erg lekker.

Gelukkig was mijn vriend vrijdag de 27e bij de slager geweest en had hij de spareribs gemarineerd en gekookt. Zo hoefden we deze op vierde Kerstdag alleen op te warmen in de oven. Wat waren er veel verschillende hapjes. Mijn zwager en schoonzus hadden flink hun best gedaan. Vanaf het moment dat we om half vijf binnen kwamen, was ik aan het eten. Echt erg, maar heel erg lekker. Ik zat vrij snel vol. Om 19.30 vertrokken we richting vrienden waar ik mijn vriend afzette en daarna samen met ons dochtertje naar huis ging. Nadat ze op bed lag, ging ik languit op de bank een aflevering van de Good Fight kijken. Even uitbuiken en tot rust komen. Wat een leuke, lekkere en gezellige Kerstdagen hadden we gehad.

We hadden al maanden geleden een hotel in Dordrecht geboekt om daar een keertje naar de Kerstmarkt te gaan. Andere jaren gingen we meestal naar Duitsland, maar ik vind dat zo ver weg. Mijn beste moment van de dag, de ochtend, gaat dan voorbij door reizen. Als we dan aankomen moet ik eerst rusten en hiervoor heb ik dan het geduld niet. Ik wil liever op pad gaan, maar heb daar dan nog geen energie voor.

We waren al om 10 uur in Dordrecht. We volgden de route, totdat het begon te regenen. Onderweg had ik een groot stuk fudge caramel/chocola gekocht. We overbrugden de periode met regen door te lunchen bij “Dordts Genoegen”. We hadden het grootste gedeelte van de Kerstroute gezien, dus ik haalde mijn vriend over om nog even te shoppen bij The Sting en Esprit. Ik kocht één shirtje. Hierna gingen we naar Hotel Dordrecht om te rusten. Het was een simpele kamer, maar prima voor één nachtje. Ik viel zelfs nog in slaap.

Om 16.15 uur gingen we weer terug naar de binnenstad. Deze was veel gezelliger met de verlichting aan. We liepen weer een deel van de route, totdat het weer begon te regenen. Het was vijf uur, dus besloten we weer te gaan eten. Dit keer bij onze bekende Strada Del Vino. Hier at ik glutenvrije pizza. Na een kopje thee vervolgden we de Kerstroute. We dachten alles gezien te hebben, maar ontdekten ook nog leuke kraampjes buiten de route. Bij de volgende regenbui schuilden we in een winkel. Hierna besloten we terug te gaan naar het hotel. Het was leuk geweest, maar erg jammer van de vele buien. Toch vinden wij dat Dordrecht niet kan tippen aan de Kerstmarkten in Duitsland. Misschien gaan we een ander jaar nog een avondje met diner vanuit Dordrecht vanuit huis. Dag 2 en 3 van de Kerstmarkt werden afgelast vanwege het slechte weer. Wat hadden wij een mazzel gehad dat wij de Kerstmarkt gezien hadden.

Ik had om 8.30 uur een afspraak bij de uroloog. Ik moest bij aankomst op de poli nog een flow-metingtest doen en er werd een korte echo van mijn blaas gemaakt om te zien hoeveel urine er in mijn blaas achter blijft na het plassen. Dit was 80cc. Niet schokkend qua hoeveelheid, maar wel een teken dat mijn blaas niet optimaal functioneert. De uroloog startte het consult met het bespreken van alle uitslagen die geen bijzonderheden lieten zien. Ook mijn plasdagboek bespraken we. Dat liet zien dat ik 10x op een dag plas, maar dat de hoeveelheden best goed zijn (rond de 200 cc). De uroloog gaf mij de optie tussen bekkenbodemtherapie en medicatie. Het medicijn Vesicare, dat zijn eerste keus heeft, bespraken we uitgebreid vanwege de vele bijwerkingen. Deze wist ik via lotgenoten en via mijn werk als apothekersassistente. De neuroloog had namelijk Tamsulosine genoemd en dit leek mij een fijnere keuze qua bijwerkingen. De uroloog beaamde dit, maar gaf wel aan dat Vesicare vaak een betere werking heeft. Ik kreeg voor beide een recept mee. Ik besloot eerst een afspraak bij de bekkenbodemtherapie te maken en ook de medicatiekeuze te bespreken.

Vorig jaar was ik het hele seizoen niet bij mijn oude voetbalteam wezen kijken. Niet omdat ik geen tijd heb, maar ik zag er tegen op. Toen ik nog voetbalde en geblesseerd was, vond ik het niet erg om op de bank te zitten. Nu met de wetenschap dat ik nooit meer kan voetballen, doet het zeer.

Toch mis ik naast het voetbal ook het contact met de meiden, dus ik had me over laten halen om te komen kijken. Met een brok in mijn keel ging ik erheen, maar nadat een geblesseerde vriendin op de bank enthousiast zat aan te moedigen, verdween dit gevoel. Het was een leuke wedstrijd die eindigde in 4-4. Ik vroeg de meiden of ze nog wat wilden drinken en ze zeiden ‘ja’. Even wachten tot ze klaar waren met douchen, voordat we kletsend naar de kantine verdwenen. In de gesprekken kan ik wel merken dat ik ze weinig spreek, dus hoop dat deze goede ervaring ervoor zorgt dat ik weer vaker van de partij ben.

Maandagmiddag haalde ik ons dochtertje op bij mijn ouders en die vertelden dat ze erg hangerig was geweest en ze flink hoestte. Op dinsdagochtend had ze 38.2, maar ik bracht haar toch naar de kinderopvang. Ik hoopte dat ze het tot na de lunch vol zou houden, maar tijdens het fitnessen werd ik gebeld of we haar op wilden halen. Ik stapte gelijk in de auto. We installeerden ons thuis op de bank, zodat ik bij kon komen. Hoe erg/vreemd het ook klinkt, als ons dochtertje ziek is, leeft ze op mijn tempo. Eventjes iets doen en daarna weer bijkomen.
Gelukkig kon mijn vriend ook eerder weg van zijn werk, waardoor hij haar op bed kon leggen. Dit ritueel kost mij veel moeite, omdat ik zelf op dat moment ook aan rust toe ben. Ik kocht ’s middags hoestdrank voor haar, maar ze wilde het niet. We probeerden het door haar limonade, op een lepeltje, met een spuitje en door om te kopen met rozijntjes, maar ze wilde echt niet.

Woensdagmorgen was ze aardig opgeknapt en gingen we gewoon naar peuterdansen. Hierna haalden we mijn schoonmoeder op die Sinterklaas kwam vieren. Zij zorgde voor ons dochtertje en zo had ik tijd voor andere dingen.

Wij beschouwden ons dochtertje als beter, maar vrijdagochtend werd ik weer na twee uur door de opvang gebeld of ik ons dochtertje op wilde halen. Thuis hebben we samen een half uur op de bank gezeten en daarna ging ze lief spelen, een boterham eten en naar bed. Ze sliep lang, waardoor ik ook voldoende uitgerust was. Wat een pittige week was dit, waarin veel plannen verschoven of aangepast werden.

Afgelopen zaterdag hadden we al Sinterklaas gevierd bij mijn ouders. Heerlijk om ons dochtertje op zoek te zien gaan naar de cadeautjes die verstopt waren in een grote doos op de logeerkamer. Vol enthousiasme pakte ze de cadeautjes uit. Ditzelfde enthousiasme was er ook op 4 dec toen er hard op de deur gebonst werd en ons dochtertje met mijn schoonmoeder ging kijken wat er aan de hand was. Er stond een hele zak met cadeaus op de mat. Wat een gezelligheid zo met elkaar en ik werd ook flink verwend met badschuim, kaarsjes en een voorleesboek. Op tafel stonden schuimpjes waar ik gek op ben. Mijn schoonmoeder had deze meegenomen, want ik haal ze zelf niet in huis. Dan is binnen een paar dagen het hele zakje leeg.

Op pakjesavond gingen we bij vrienden gourmetten en daarna de cadeautjes uitpakken. Ik kreeg een leuke gedicht met een selfiestick en ook onze kids werden goed verwend. In de auto vertelden we ons dochtertje dat dit de laatste keer was dat ze cadeautjes kreeg en dat Sinterklaas weer terug naar Spanje was. Het was best laat geworden, dus nadat we ons dochtertje op bed gelegd hadden, probeerde ik eerst mijn selfiestick nog uit en ging daarna ook snel slapen.