Wat duren de corona maatregelen toch lang. Mijn agenda wordt steeds leger en de verveling slaat toe. Ik ga aan de slag met het afronden van het fotoboek van ons dochtertje van 1 tot 2 jaar en daarna kan ik verder van 2 tot 3 jaar. Verder blijft Netflix mijn grote vriend en maken we puzzels van 1000 stukjes. Soms heb ik een baaldag en ben ik niet vooruit te branden.

Ik mis mensen om me heen en een deel van onze vrienden hebben we nu een jaar niet gezien. Januari is voor ons altijd een maand vol gezellige verjaardagen, maar ook die worden alleen gevierd in klein comité. Ook mijn eigen verjaardag op 27 januari ben ik aan het plannen op zes verschillende dagen, zodat we toch een klein feestje kunnen vieren met onze gezinnen. Veel cadeautjes wist ik niet te verzinnen, terwijl er wel een aantal dingen zijn die ik graag wil hebben, zoals een zwarte handtas met lichte binnenkant en een zilver kettinkje voor de kralen van de kralenworkshop. Normaal gesproken zoek ik deze zelf uit, maar dat kan pas weer na de lockdown.

Ik keek ook uit naar onze volgende vakantie in februari, maar helaas ziet het er niet naar uit dat het zwembad en de binnenspeeltuin bij Landal open zijn. Ik heb nog getwijfeld of we de vakantie moesten verschuiven, maar mijn vriend heeft deze week vrij geregeld en we willen er ook graag even uit. Het duurt nog even, dus we duimen dat er tzt toch iets meer mogelijk is. Tot die tijd maken we er maar het beste van.

Vandaag werd bekend dat heel Lansingerland opgeroepen wordt om zich te laten testen op het Corona virus. Eerder waren er al berichten geweest over de uitbraak op een school in Bergschenhoek (mijn woonplaats) van de Britse variant. Op de school volgde een uitgebreid onderzoek, maar veel later dan dat de school zelf al gesloten was vanwege de vele corona besmettingen.

We ontvingen veel ongeruste appjes van vrienden om ons heen, terwijl wij er rustig onder waren. We houden ons nog steeds netjes aan de regels en houden goed afstand. Ons dochtertje gaat twee dagen naar de noodopvang, maar ook dat voelt veilig. Er is daar nog geen leidster besmet geraakt. Het enige dat we veranderd hebben in onze leefstijl, is dat we onze boodschappen laten bezorgen. We moesten daar erg aan wennen, maar uiteindelijk bevalt het wel goed. Zeker als je veel boodschappen nodig hebt, is dat voor mij best pittig.

We wachten de brief af om een afspraak te maken voor het testen en gaan meedoen aan het onderzoek. We verwachten dat we negatief testen, want we zijn op 24 december ook nog getest. We hopen voor iedereen dat de kinderopvang en basisscholen op 25 januari weer open kunnen.

Ons dochtertje slaapt al sinds kort na Sinterklaas slecht. Ze wordt elke nacht wakker en blijft dan ook 2 uur wakker voordat ze weer in slaap valt. Gek word ik ervan. Ik ga al slapen met het idee: Hoe zal het vannacht weer gaan? Mijn lijf begint ook tegen te sputteren. Mijn spieren doen pijn en ik ben snel emotioneel door de vermoeidheid.

Vandaag ging ons dochtertje naar de opvang. Ze werd pas na 8 uur wakker en eigenlijk moet ze voor 9 uur gebracht zijn. Dat moeten we halen dacht ik. Nou vergeet het maar. Alles was strijd: eten, aankleden, jas aan doen. Wat kost het mij veel energie. We waren om 9.10 uur bij de opvang. Ik bood mijn excuses aan, omdat we te laat waren. Ze hebben de afgelopen weken al regelmatig voor ons een uitzondering gemaakt, waardoor ik mij schuldig voel.

Thuis plofte ik op de bank. Even serie kijken en bijkomen om daarna te douchen en naar de fitness te gaan. Ze hebben daar een speciale les voor revalidatie van vijf personen, dus afzeggen wilde ik ook niet. Ik deed mijn oefeningen, maar soms schoten de tranen in mijn ogen. Dat wordt de rest van de dag in bed liggen en hopen dat ze vanavond eindelijk weer eens een hele nacht slaapt. Tijdens de Kerstvakantie ging mijn vriend er altijd uit, maar die moet nu ook werken, waardoor we het weer afwisselen.

Gisteravond zaten we samen op de bank en vroeg ik mijn vriend of hij al het gevoel had, dat het morgen oudjaar was. Beiden hadden we dit gevoel helemaal niet. Voor ons hoort vuurwerk echt bij deze avond en we waren erg benieuwd of er nog mensen buiten zouden zijn tijdens de jaarwisseling.

Het gevoel begon pas te komen toen ik bij mijn ouders was om heerlijke glutenvrije oliebollen en appelflappen te eten die ze gebakken hadden. Ik maakte er direct een lunch van, want ze smaakten zo goed dat ik er direct 4 at. Terwijl ik lag te rusten, haalde mijn vriend mijn schoonmoeder op. Zij kwam bij ons Oud en Nieuw vieren samen met mijn ouders. Dit is een jaarlijkse traditie sinds ons dochtertje geboren is en ik van 21.30 tot 23.15 nog naar bed ga.

Dit blijft een ongemakkelijk moment voor mij, ook al is het voor iedereen prima. Ik voel me dan net een klein kind, dat nog moet slapen voor het vuurwerk. Zeker dit jaar vond ik het extra moeilijk, want hoe zou het straks gaan. Gelukkig Nieuwjaar wensen zonder kussen en knuffels en geen vuurwerk hebben om naar te kijken?

Na het avondeten stak mijn vriend nog wat categorie 1 vuurwerk af. Ons dochtertje vond het erg mooi, al vond ze de knallen erg eng. Mijn ouders kwamen met koffietijd en na een uurtje kletsen, was het voor mij alweer tijd om naar bed te gaan. Ik sliep ’s avonds heel licht en was al een kwartiertje wakker toen mijn vriend mij om 23.15 uur kwam halen. Ik was net beneden, toen ons dochtertje ook wakker werd. We hadden al besloten om haar wakker te maken, zodat ze niet zou gaan spoken als wij net op bed lagen. Ze wilde heerlijk bij mij zitten om goed wakker te worden. Zo werd het snel tijd om af te gaan tellen. We proostten op het nieuwe jaar en gingen daarna buiten een kijkje nemen.
Mijn schoonmoeder bood aan om met ons dochtertje binnen te blijven, want ze wilde naar het vuurwerk kijken, maar niet buiten. Er was maar weinig vuurwerk, maar gelukkig was het op het pleintje een gezellige boel op afstand van elkaar met muziek en een vuurtje. Na een half uurtje waren we weer binnen om nog lekkere hapjes te maken en nog meer bubbels te drinken. Ons dochtertje liep enthousiast te vertellen over het vuurwerk. Om 2 uur lagen we allemaal op bed, maar het duurde nog een tijdje voordat ik in slaap viel.

Voor jullie ook allemaal de allerbeste wensen voor 2021!

Op Facebook verschenen veel terugblikken op het afgelopen jaar. Veel mensen voelen zich erg beperkt door de corona. Ik ook wel, maar als ik terugkijk naar de momenten die voor mij belangrijk zijn, ben ik erg positief. Ik ben gek op vakanties en die waren heerlijk. We waren nog naar Lapland geweest eind februari, net voor de corona-uitbraak. Deze bestemming stond al heel lang op mijn wensenlijst en we hebben het super gehad. Ook tijdens onze vakantie in juni hadden we super mooi weer en zijn we naar de Apenheul geweest. Onze zomervakantie in Exloo was heerlijk. Veel gezwommen tijdens de hittegolf en om de dag uit eten geweest. Ook werden Wildlands en Drouwenerzand bezocht. We deden wel wat minder uitjes dan we zonder corona zouden doen, maar vermaakten ons prima. In oktober gingen we nog een week naar Zoutelande. Het weer was prima in vergelijking met de vele regen die ze opgegeven hadden en de strandtent aan de overkant van de duin maakte ons verblijf zeer aangenaam. Een halve week na thuiskomst gingen de restaurants weer dicht. Voor ons een erg gemis, want we gaan met ons gezin 2x per maand uit eten en soms nog zelf met een vriend of vriendin.

Natuurlijk hebben we ook veel vrienden gemist, die we veel minder of niet gezien hebben. Ik heb daardoor veel meer gebeld. Onze gezinnen zijn we wel blijven zien en hebben elkaar nog meer gezien dan andere jaren vanwege de lege agenda’s en de kinderen die graag met elkaar spelen. Hopelijk kunnen we elkaar in de tweede helft van 2021 weer makkelijker en zonder restricties opzoeken.

Ook mijn tweede keer sporten per week is er nog niet van gekomen. Ik wilde gaan roeien, maar ik ben maar twee keer bij de Roeivereniging geweest. Hopelijk kan dat rond mei weer, want ik ben wel een mooi weer buitensporter.

Om half drie vannacht werd ik wakker met een verstopte neus. In slaap vallen lukte niet, omdat ik dacht aan de Kerstdagen waarop we elke dag één afspraak hebben. Ik besloot direct een testafspraak te maken. Om 14.27 uur kon ik terecht bij de XL locatie bij Rotterdam Airport . De andere twee keren kon ik im de auto blijven, maar bij deze locatie moet je lopen. Om 16.50 uur had ik mijn testuitslag al. Gelukkig was deze negatief.

We dachten dat onze afspraken gewoon door konden gaan, totdat we ’s avonds een appje kregen (van iemand die zes dagen geleden bij ons in huis geweest was) dat ze corona positief getest was. We belden met de GGD of we getest moesten worden, omdat we wel afstand gehouden hadden, maar diegene toch bij ons in huis geweest was. Zij adviseerden ons toch te laten testen. Ik legde uit dat ik net getest was, maar dat was een antigeen test geweest en als je in contact geweest bent met iemand met corona, moet je een PCR test krijgen. We maakten een afspraak voor de volgende dag om 11.15 en 11.27 uur. Met deze spreiding kon er steeds één van ons bij ons dochtertje in de auto blijven.

Ik vroeg aan de testdame hoe lang het duurde voordat we de uitslag zouden hebben en ze dacht richting de 24 uur. Daar ging ons Kerstavonddiner bij vrienden vanavond. Zij stelden voor het diner bij ons te bezorgen en dankbaar namen we het aanbod aan. We hoopten stiekem dat we voor die tijd de uitslag al zouden hebben en checkten het steeds op de website, maar helaas. Om 18.45 uur ging de bel en stonden er twee tassen klaar. We pakten alles uit en hadden een heerlijk diner. Super dankbaar voor dit mooie initiatief.

Nu Oud en Nieuw in aantocht is, wilde ik zelf een keertje glutenvrije kniepertjes bakken. Kniepertjes heb ik gegeten in de jaren dat ik een vriendje in Drenthe had. Ook afgelopen zomer tijdens onze vakantie in Exloo had ik een toetje met kniepertjes gegeten bij het glutenvrije restaurant de Steakerij.

Ik bestelde een Cloer kniepertjesmaker en bedacht deze te maken ipv gebak voor mijn vriend zijn verjaardag op 10 december. Ik heb glutenvrije wafelmix die ik gebruik om pannenkoeken te bakken. Helaas lukte het niet om hier een kniepertje van te maken. Tijdens het oprollen scheurde het deeg en het bleef zacht. Ik appte mijn ex-schoonzus om te vragen of ik het wel goed deed. Zij herinnerde zich dat haar moeder de mix altijd de dag van tevoren maakte. Ik kreeg het recept van haar moeder. Ook benaderde ik het glutenvrije restaurant om hun recept te vragen. Tot mijn verbazing kreeg ik het recept. Ik besloot een nieuwe poging te wagen voor het verjaardagsbezoek van mijn ouders op 19 december. Yes, dit recept lukte wel en zorgde voor goede kniepertjes. Nog even slagroom kloppen en dan wordt het smullen vanmiddag.

Na afloop van een heerlijke Shiatsu massage, las ik het appje van mijn vriend waarin de aankondiging van de tweede lockdown werd vermeld. We waren hier allebei door verrast. We hadden wel gezien dat het aantal besmettingen steeg, maar ik had eerst weer de stap verwacht waarin de musea, pretparken en zwembaden gesloten zouden worden. Ik bleef de hele dag onrustig en dit gevoel bleef eigenlijk tot we de volgende dag de bevestiging kregen, dat ons dochtertje welkom was op de noodopvang. Dit was een opluchting, want ik heb mijn eigen tijd en rust echt nodig doordeweeks.

Mijn vriend wordt zondag 42 jaar. We wilden dit niet zomaar voorbij laten gaan en verspreidden het bezoek van onze gezinnen over twee weekenden, zodat we ons houden aan de Corona maatregelen. We begonnen op donderdag met een gezellige dag met mijn schoonmoeder. We haalden haar op in Leidschendam en gingen naar de Intratuin in Zoetermeer. Wat was dat genieten. Vooral omdat ons dochtertje gek is op treinen en lichtjes. Ook draagt de huidige Corona-indeling met ruime paden in de tuincentra bij aan de rolstoelvriendelijkheid. Van mij mag de indeling altijd zo blijven.

Natuurlijk kochten we nog wat dingen. Een Amaryllusbol met een sok eromheen van Rudolf het rendier, een hangpot voor een stekje, Kerstster, buitenmat, mini Kerst-discolicht en Kerstmuts voor ons dochtertje. Thuis kreeg alles een mooie plek.

Na de lunch was het tijd voor de cadeaus. Ons dochtertje had een mooie tekening geknutseld en gaf onze hobbyman(d) vol cadeautjes waarbij ze natuurlijk wilde helpen met uitpakken. Ook mijn schoonmoeder had flink uitgepakt met vijf cadeaus. Hierna was het tijd voor mijn dutje. Extra lang om goed bij te komen van de drukke ochtend. ’s Middags lekkere taartjes gegeten en na het avondeten bracht ik mijn schoonmoeder weer terug naar Leidschendam.

Op zaterdag kwamen vrienden met hun zoontje van 4 en op zondag mijn broertje met zijn gezin. Wat een gezellige middagen waren het. Een Corona-verjaardag heeft ook voordelen vind ik: rustig waardoor je veel tijd hebt om te kletsen en minder vermoeiend. Volgend weekend de rest van het bezoek.

Ons dochtertje heeft een onrustige periode achter de rug. Dinsdag was ze om 5 uur wakker en heeft ze niet meer geslapen. Woensdag lag ze vanaf 4 uur bij mij in bed en zijn we toch nog eventjes in slaap gevallen. Donderdag was ze ook weer om 5 uur wakker, maar vonden wij dat ze in haar eigen bed moest blijven. Ze heeft niet meer geslapen en wij ook niet, doordat ze steeds riep. Vrijdagnacht werd ze om 0.45 uur wakker. Ik kon echt niet meer helpen, dus ik heb een oordop in gedaan en ben verder gaan slapen. Mijn vriend is ruim anderhalf uur met haar in de weer geweest, voordat ze weer fijn ging slapen in haar eigen bed.

Waar deze onrust nu vandaan komt, weten we niet, maar gesloopt door de verstoorde nachten zijn we wel. Ons dochtertje houdt zichzelf dan ook een tijd wakker, want pas na anderhalf à
twee uur valt ze weer in slaap. Gelukkig kon ik elke middag gewoon naar bed toe, waardoor ik de dagen goed door kwam.