Smalle roeiboot

Ik wilde graag een keer in een gladde ongestuurde 2 boot roeien. Ik had dit al een keer besproken met mijn vaste roeipartner en hij wilde dit in de zomer wel met mij uitproberen. Vanwege het herstel van mijn schub, was het er nog niet van gekomen. Op zaterdag informeerde ik de dagkapitein over mijn wens om in een smalle boot te roeien. We zouden dit maandagochtend verder bespreken en iedereen was akkoord. Het instappen in de boot was erg wiebelig, maar daarna ging het prima. Het roeide een stuk lichter dan de houten boot, waarin ik altijd roeide. We gingen dan ook eindelijk weer een keer onder de Irenebrug door. Eigenlijk bleek dit voor mij nog iets te ver, maar daar kom je altijd op de terugweg pas achter. Supertrots dat ik deze stap gemaakt heb en hopelijk mag ik vaker in deze boot roeien.

Sporten oppakken

De hele zomervakantie had ik mijn energie besteed aan het herstellen van de Prednisonkuur en er een leuke vakantie van te maken. Nu was het tijd om het sporten weer op te pakken. Vorige week was ik al gestart met fietsen, wat al voor de nodige spierpijn gezorgd had. Maandagochtend ging ik weer roeien. Ik was ingedeeld met twee andere roeiers en een stuurman. De souplesse bij de roeibeweging was er nog, maar na een klein stukje begon mijn linker bovenbeen al te protesteren. Tijdens korte stops masseerde ik dit been en hierdoor kon ik wel verder roeien. We roeiden naar roeivereniging de Maes en terug. Van tevoren had ik nooit gedacht dat ik dit zou halen, dus ik was best positief. Wel had ik de dagen erna flinke spierpijn. Gelukkig had ik in deze week haast nog geen afspraken staan, omdat mijn ervaring van vorig jaar mij geleerd had dat het inkomen in het ‘normale schoolritme’ al pittig genoeg is.

Donderdags ging ik fitnessen bij de fysiotherapeut. Ik vroeg haar om extra oefeningen voor het overstrekken van mijn rechterbeen. Ik kreeg naast mijn programma extra step en squad-oefeningen. Deze kon ik ook thuis doen. De fysiotherapeut verwacht dat als mijn beenspieren weer op de juiste sterkte zijn, mijn overstrekking verdwijnt en ik weer soepeler kan lopen. Daar gaan ik de komende tijd mijn best voor doen!

Vlettentocht roeivereniging

Ik ging dit jaar voor het eerst mee met het jaarlijkse uitje van de roeivereniging. Ik had van tevoren al aangegeven dat ik na de gezamenlijke lunch naar huis zou gaan voor mijn middagdutje. Ons dochtertje ging bij een vriendje spelen, dus ik hoefde haar pas om vijf uur op te halen

Ik ging voor het eerst op de fiets naar de roeivereniging. Tijdens een roeidag kost mij dit teveel energie, maar nu we in sloepen gingen varen, dacht ik dat het half uurtje fietsen wel zou lukken. Aangekomen bij de roeivereniging hadden we eerst een drankje met een gebakje en voor mij was er ook een glutenvrije koek geregeld. Hierna werd de historie dan de Bergse Plassen verteld. Ik wist helemaal niet dat er verschillen eilandjes waren en dat daar vakantiehuizen op stonden. We waren ingedeeld per sloep ik ik zat gezellig samen met een dame van mijn roeigroep. Zij is slechtziend, dus ik begeleidde haar naar de boot en vertelde haar onderweg wat er te zien was. We gingen via de sluis van de Rotte naar de Bergse Plas. Toen we bij de achterste Bergse Plas aangekomen waren, mochten we zelf varen. Dit wilde ik natuurlijk wel proberen. Het was leuk en best makkelijk om te doen. We hadden het zo gezellig op de boot, dat de twee uurtjes varen zo voorbij waren. Ondertussen hadden twee vrijwilligers de hele lunch geregeld en voor mij stond er een speciaal glutenvrij bord klaar. Super lief geregeld allemaal. Na de lunch was het om 13.30 uur qua energie wel op, dus ik besloot weer op de fiets te stappen. Zo laag in mijn energie viel de fietstocht wat tegen, maar ik moest toch naar huis. De rest van de middag kon ik in bed blijven liggen, want ons dochtertje bleef bij een vriendje spelen. Een heerlijke dag weer!