Ik slaap weer even slecht en merk meteen dat ik mijn scherpte verlies, zeker afgelopen maandag. Op maandagochtend hoor ik te lezen met twee kinderen uit de klas van onze dochter. Ik had onze dochter nog net op tijd op school gebracht en had nog even kort gekletst met de IB-er over de cito-toetsen die deze week afgenomen waren. Daarna was ik boodschappen gaan doen en bij het afrekenen zag ik de afspraakherinnering op mijn telefoon. Wat schaamde ik mij dat ik de afspraak vergeten was. Ik stuurde direct de juf een berichtje dat ik nog direct kon komen of de volgende ochtend ook tijd had. Later op de ochtend kreeg ik een berichtje terug dat de volgende ochtend ook prima was, dus voelde ik mij wat minder schuldig.
’s Avonds ging ik nog een keertje in de fout. Mijn vriend was werken en na het avondeten was ik druk met opruimen. Ik pootte eindelijk het plantje over, waar het hele weekend de zak potgrond al voor op het aanrecht had gestaan. Bij het op bed leggen van onze dochter vouwde ik de droger was nog op en maakte het bed op. Plots hoorde ik een sleutel in het slot en wist ik dat het mijn moeder was die kwam oppassen, omdat ik om 20 uur nog een afspraak op school had met mijn werkgroep. Zo stom, want als ik daar eerder aan gedacht had, had ik op die momenten mijn rust beter kunnen pakken. Nu ging ik erg vermoeid naar de afspraak toe, die ook nog eens tot 21.30 uur duurde. Ik had wel gelijk in de werkgroep aangegeven dat deze eindtijd voor mij te laat was, dus de volgende keer spreken we een uur eerder af. Hopelijk is de vergeetachtigheid snel minder, want op deze wijze verdeel in mijn energie slecht over de dag.