Tag: Theater

AidaIk zou eigenlijk op 23 juli al naar Aida gaan naar de voorstelling van 19 uur. Mijn energielevel was nog zo laag, dat ik het niet zag zitten. Mijn schoonmoeder wilde wel in mijn plaats mee met mijn zwager, dus dat was heel erg fijn. Zij waren allebei heel erg enthousiast, dus het kriebelde nog wel om naar de voorstelling te gaan. Toen ik half augustus zag dat de kaarten in de aanbieding waren, vroeg ik mijn moeder mee. Die wilde wel en ik bestelde kaarten voor de middagvoorstelling van 2 september.

Ik twijfelde of we met het openbaar vervoer of de auto zou gaan. Ik koos toch voor de auto, maar het vinden van een invalideparkeerplek viel niet meer. Bij het theater waren 4 plekken, maar de auto’s stonden zo geparkeerd dat wij er niet bij pasten. Ik wilde de auto in de parkeergarage van het Kurhaus zetten, maar die was al vol. Toen reed ik verder en voor het Kurhaus vond ik toch nog een invalideparkeerplek en het was maar 5 minuten lopen naar het theater. We zaten op de 8ste rij, dus we konden alles van dichtbij volgen. Ik kende het verhaal niet, maar vond de musical heel gaaf. Het was weer een heerlijke middag uit geweest.

Samen met mijn schoonmoeder en dochtertje gingen we op Eerste Paasdag naar de musical van de Kleine Zeemeermin in Rijswijk (2+). Dit was de eerste musical voor ons dochtertje. Ze vond het begin best spannend en zat voordurend te wiebelen op haar stoel. Dit irriteerde mij, dus ik vroeg haar een paar keer om een beetje stil te zitten. Gelukkig lukte haar dit hierna een stuk beter. Ons dochtertje wilde weten hoe het kon dat de Kleine Zeemeermin zo mooi kon zingen. Ik vertelde haar dat ze al heel lang zangles had en dat ze op een muziekschool gezeten had.

Tijdens de pauze was er niet genoeg tijd om te plassen en een drankje te doen. Bij het plassen sprak ik twee mensen aan die voor hun beurt gingen, terwijl wij netjes stonden te wachten. Ze keken mij aan, maar zeiden niets. Zeer apart. We kochten hierna gauw een drankje en mochten deze meenemen naar de voorstelling.
Het was een leuke musical, ook al week het verhaal wel wat af van de “echte” versie. Ons dochtertje wil nu vaker naar musicals toe. Erg leuk, want ik houd er wel van.

Mijn zus had al een tijdje het idee om naar Aladdin te gaan. Nu was er een mooie aanbieding en hadden we kaarten besteld. We hadden eerst gekeken naar de zaterdagmiddag voorstelling, maar dan kostte een eerste rangs kaart €108,-. Dit vonden we toch wel duur allemaal, dus ging ik kijken naar een doordeweekse voorstelling om 19.30 uur. Dan waren de kaarten €64,-. Dat is toch een leuker bedrag voor een avondje uit. We boekten rij 14.

Mijn moeder ging ook mee en van tevoren gingen we bij mij ouders thuis pizza eten. Zo had ik alvast wat minder prikkels om mij heen dan met eten in een restaurant. Mijn zus reed naar Scheveningen, dus dat was makkelijk. De eerste helft van de voorstelling was erg gaaf. Het tempo lag vrij hoog en de mooie decors wisselden elkaar af. De rol van De Geest werd erg leuk gespeeld met veel humor. In de pauze sloeg de vermoeidheid bij mij toe, maar gelukkig lukte het mij om bij de tweede deel van de voorstelling net zo te genieten van de voorstelling. Na de voorstelling gingen we gelijk naar huis en om 23.30 lag ik pas in mijn bed.

We hadden al enige tijd kaartjes voor All Stars.
Een middagvoorstelling was er helaas niet, dus we kozen voor een avondvoorstelling in het nieuwe Luxor. We gaan vaak met een vast clubje: mijn moeder, zus, schoonzus en goede vriendin.

Overdag zag ik er best tegenop, omdat het eigenlijk te laat wordt voor mij. De hele dag rustig aan gedaan om zo wat energie te sparen. We gingen met de randstadrail van 19 uur en konden nog wat drinken en gezellig kletsen. De recensies die we gelezen hadden, vonden de musical wat tegenvallen, dus we waren extra nieuwsgierig.

Het doek ging open, maar helaas geen Jim. Wel jammer, want ik vind hem altijd erg leuk. Voor de rest hebben we veel gelachen. Zeker bij de douchescene waarbij sommige mannen volledig naakt in beeld komen. Dat hadden we niet verwacht. Wat trouwens opviel was dat er ook veel mannen in het publiek zaten.

In de pauze lekker op een trappetje kunnen zitten. We hadden een hele leuke avond. Soms viel de zangkwaliteit wat tegen, maar dat werd goed gemaakt met veel humor.

Thuis nam ik gelijk een halve oxazepam in, omdat ik weet als ik zo moe ben, ik bijna niet in slaap kom. Dat hielp, want ik was zo vertrokken

Mijn zus appte twee weken geleden of ik misschien naar On your feet wilde. Ik had er niets over gehoord, dus eerst maar eens gelezen waar hij over ging. Ik kende het verhaal van Gloria Estefan niet, dus was wel nieuwsgierig. Ik wilde alleen wel naar een middagvoorstelling, want ’s avonds is mijn energie nog te laag. Het werd zaterdag 6 januari en ik kreeg het kaartje cadeau van mijn moeder. Ik ben pas jarig op 27 januari, maar ik wist maar weinig cadeautjes te verzinnen.

Om half twee werd ik opgehaald door mijn zus en moeder en gingen we op pad. We parkeerden lekker dichtbij. De deuren van het theater waren nog dicht en zitplekken waren er nauwelijks, dus we zochten een plekje op de trap zodat ik niet zo lang hoefde te staan. Ik had ook al in de rij gestaan voor de wc.
De voorstelling was erg gaaf. Wel moest ik wat traantjes laten als Gloria na haar ongeluk in een rolstoel beland en beschrijft hoe mensen kijken naar iemand in een rolstoel. Dat was zo herkenbaar. Die blik van mensen vol met medelijden vind ik nog steeds moeilijk.

Eindelijk hadden we een datum geprikt waarop de dames uit mijn familie naar The Bodyguard konden. Het was om 19 uur op zondagavond. De dag ervoor was ik wezen shoppen. Niet zo slim gepland, maar soms komt dat zo uit. De hele dag heel rustig aan gedaan en daardoor ’s avonds toch wat energie. We parkeerden op P1 wat maar een klein stukje lopen was, waardoor ik zonder rolstoel kon. We zaten op de tweede rij.  Zo dichtbij had ik nog nooit gezeten.  Zo leuk om de onderlinge communicatie te horen en te zien dat het plezier dat ze uitstralen echt is. We hadden het geluk dat de hoofdrollen gespeeld werden door Romy Montero en Miro Kloosterman. Het was een musical waar de nadruk meer lag op de nummers van Whitney Houston, dan een uitgebreid verhaal, maar we hebben een heerlijke ontspannen avond gehad. En wat bleek bij het kopen van een parkeerkaart: door de invalidenparkeerkaart hoefden we geen parkeergeld te betalen.