We vertrokken om 7.30 met de auto naar Schiphol voor onze vlucht naar Stockholm, gevolgd door een vlucht naar Kiruna. Onderweg hadden we maar een klein beetje file, waardoor we om 8.30 uur bij de parkeerplaats waren. Het inchecken was een ander verhaal. Er stond een hele lange rij bij de priority. Na een tijdje gestaan te hebben, besloot ik op de grond te zitten, totdat we aan de beurt waren. We hoefden enkel onze bagage af te geven en de rolstoel te regelen. Hierdoor konden we snel door de controle heen. Mijn vriend duwde de rolstoel. Ik voel me dan zo hulpbehoevend :-(. Bij de gate aangekomen pakten we de laptop om onze achterstand met foto’s uitzoeken, wat in te korten.
Toen het tijd was om te boarden, kwam het vliegtuig pas aan. Op Stockholm hadden we maar een uur overstaptijd, dus eenmaal in de lucht informeerden we bij de stewardess of we onze overstap nog zouden halen en hoe de ondersteuning voor mij geregeld was. We zouden moeten haasten, meldde zij. Eindelijk waren we geland. We dachten mooi vooraan te zitten, maar we waren bij de verkeerde terminal geland, dus moesten we aan de achterkant het vliegtuig uit en met de bus naar de vertrekhal. Om 13.52 vertrok de bus en we moesten ook nog door de controle terwijl om 14.10 uur ons vliegtuig zou gaan. Helaas stond er geen ondersteuning klaar, dus we startten met rennen. Ik had al jaren niet meer gerend en was een echte platvoet. Ik hield het maar even vol en stuurde mijn vriend vooruit om ons in elk geval aan te melden. Zelf liep ik op een aardig tempo door. Aangekomen bij de gate was mijn vriend er nog niet. Ik had de fast track route genomen en hij de normale route. Gelukkig verzekerden zij mij ervan dat ze op mijn vriend zouden wachten. Hij stond nog bij de douane in de rij, maar al snel zag ik hem. We hadden het gehaald! Uitgeput en misselijk zat ik in het vliegtuig. Langzaam kwam ik weer een beetje bij.
Op het vliegveld hadden we snel onze bagage en stond de taxi op ons te wachten. In onze Cabin plofte ik op het bed neer, terwijl mijn vriend onze tassen uitpakte. ’s Avonds aten we in het restaurant van het hotel. Ik lag al vroeg op bed, terwijl mijn vriend het Noorderlicht ging spotten. We spraken af, dat hij zou bellen als het er was. De telefoon ging en mijn vriend kwam me ophalen. Ik kleedde mij snel aan en we namen een krukje voor mij mee. Ik zag het Noorderlicht: Wauw. De intensiteit was laag, maar we hadden het gezien. Tevreden en super moe, kroop ik mijn bed weer in.
