Ik vond elke week een afspraak bij de psycholoog wat veel, maar vanwege de beperkte tijd door haar aankomende zwangerschapsverlof, had ik er voor gekozen om een telefonisch consult te doen deze week. Het voelde in het begin wat onwennig, maar later lukte het om de diepte in te gaan.
De opdracht van vorige week vond ik matig gelukt. Ik had best een aantal goede punten omschreven. Een aantal pijnlijke situaties met anderen, dingen die ik mis en dingen waar ik bang voor ben. Aan het eind van deze lijst schreef ik:”Ik had altijd al moeite om van mezelf te houden, maar kan dat nu met name van de persoon die ik vroeger was. Die kon/deed alles, spontaner, zelfverzekerd, werd bewonderd en sportief. Soms noem ik hoe ik nu ben een slap aftreksel van mezelf”.
Na het bespreken hiervan kwamen we bij het onderwerp acceptatie/aanvaarding. Het punt er met de MS er het beste van maken, lukt mij best goed. Het punt mijn beperkingen en de pijn omarmen, lukt mij helemaal niet. Dit gaan we volgende week verder bespreken.
