In mijn blog waarin ik aankondigde dat ik zwanger ben, had ik niet verder verteld over mijn 20 weken echo. De echoscopist zag een afwijking aan het maagje. Een collega ging de echo nogmaals beoordelen en die zag de afwijking aan het maagje niet, maar wel echodense darmen. Er werd een afspraak gemaakt voor een nieuwe echo bij het Erasmus een week later, de dag voordat wij op vakantie gingen. We hadden ons er de tussenliggende week op ingesteld niet te veel te piekeren, zolang we geen definitieve bevestiging kregen wat het zou kunnen zijn. Helaas zagen ze in het Erasmus dezelfde afwijkingen en ook nog een vergrote darmlis. Er werd een vruchtwaterpunctie aangeraden in combinatie met bloedonderzoek. Eerst alleen bloedonderzoek uitvoeren was niet mogelijk, omdat ik 21 weken was en de uitslagen twee weken op zich laten wachten. Deze uitslagen moet je hebben voor de 24 weken, omdat daarna een zwangerschap niet meer afgebroken mag worden. Intens verdrietig gingen we akkoord met beide onderzoeken. Bloed kon direct afgenomen worden en de vruchtwaterpunctie kon de volgende ochtend al plaats vinden. Gelukkig vlogen we pas in de middag naar Griekenland waardoor we niets extra’s hoefden te regelen.
Die nacht heb ik van de zenuwen heel slecht geslapen. Gelukkig viel de vruchtwaterpunctie mij erg mee. Het scheelde ook dat ik dezelfde arts had als de dag ervoor en dat ons meisje mooi stil bleef liggen. Natuurlijk deed het wel zeer, maar direct nadat de naald ingebracht was, verdween ook de pijn. Na de punctie nog een kwartiertje blijven liggen en toen lekker naar huis. Nu hadden we nog drie uur, voordat we opgehaald werden om naar het vliegveld uur te gaan. Alles was al ingepakt, dus kon ik mooi nog even slapen.
Dat is wel schrikken zeg!!