Een collega had een tijdje geleden al gevraagd, of ik aan wilde geven, wanneer ik toe was aan bezoek. Ik heb dit een tijdje afgehouden, omdat ik flink gefrustreerd was over betalingsproblemen van mijn zwangerschapsuitkering.
Het bezoek thuis werd geruild voor een bezoekje van Sanne en mij aan het werk, want veel collega’s waren erg nieuwsgierig. Het was nog een hele tour om gedoucht en al om 10 uur op het werk te zijn. Hoe mensen dat doen die om half negen op hun werk moeten zijn en daarvoor al bij de kinderopvang geweest zijn, is voor mij vooralsnog een raadsel.
Daar aangekomen leek het net sinterklaas. Wat lagen er veel cadeautjes voor ons. Ook vanuit de vestigingen Assen en Voorschoten waren er cadeautjes naar Den Haag gekomen. Sanne lag lekker naar iedereen te kijken vanuit de Maxi-Cosi en ik was met twee collega’s beschuit met muisjes aan het smeren. Het was leuk om iedereen weer te zien en er werd veel aandacht aan ons besteed. Iedereen kwam een beschuitje eten. Natuurlijk kreeg ik vaak de moeilijke vraag hoe het met mij ging. Iedereen vind mij er zo goed uitzien, doordat ik al mijn zwangerschapskilo’s al kwijt ben, maar dat zegt natuurlijk niets over hoe ik mij voel. Daarom gaf ik het korte en tactische antwoord ‘redelijk’. Na een klein uurtje gingen we mijn schoonmoeder ophalen, zodat ik de rest van de dag rustig aan kon doen.
