Ik twijfelde al heel lang of ik nog bij mijn werkgever zou blijven. Ik had het er eigenlijk sinds mijn ziekte niet meer naar mijn zin nu ik nog maar zo’n minirol kon spelen in het bedrijf, waar ik gewend was te managen en iedereen kende. Met twee keer in de week drie uur werk, kon dit niet meer. Ik kon in die tijd best nog veel werk verzetten, maar haalde daar weinig voldoening uit en had vaak het gevoel alleen op het kwaliteitseiland te zitten. Gelukkig maakten de twee ICT medewerkers bij wie ik op de kamer zat het wel gezellig.
Vandaag heb ik telefonisch mijn vertrek besproken en dit lucht enorm op. Ik heb ook geen behoefte aan een groots afscheid. Ik ben laatst met de geboorte van onze dochter genoeg verwend. Misschien ga ik nog met een klein groepje van de oude garde uit eten om van hen afscheid te nemen. Na 10 jaar is het tijd om dit hoofdstuk af te sluiten.
