Ik had enorm opgezien tegen deze drukke week, maar hij ging eigenlijk hartstikke goed. Elke dag had ik wel iets. Op mijn werk ging het erg goed. Ik heb mij vier van de zes uur heel erg nuttig gevoeld. Ook duizelde het mij een stuk minder na het werken, waardoor ik weer wat sneller kan ontspannen.
Toen was het vrijdag en tijd voor het afscheid op mijn oude werk. Ik ging er erg nerveus naartoe met appelflappen, koffie- en chocoladebroodjes. Ik heb alle medewerkers nog uitgebreid gesproken tijdens de lunch en tot slot nog de directie. Met mijn baas nog wat mooie herinneringen opgehaald. Toen hij vroeg of ik met een positief gevoel terug zou kijken, heb ik eerlijk geantwoord, dat ik dat wel deed over de eerste jaren, maar dat ik mij sinds de diagnose erg aan de zijlijn gezet heb gevoeld. Zeker om van dit gevoel af te komen is het goed dat ik een nieuwe baan heb.
Thuis aangekomen was ik helemaal leeg. Eigenwijs als ik ben, was ik op de terugweg nog even naar de Ikea gegaan. Ik reed er langs en had nog wat dingetjes nodig, dus dan moet dat op dat moment ook nog. Gelukkig had ik nog twee uur voordat ik onze dochter weer op moest halen bij de opvang.
Ik kan dus wel iets meer dan dat ik zelf denk. Gelukkig heb ik het hele weekend nog geen plannen dat mocht ik nog een terugslagje krijgen, ik hier ook gewoon aan toe kan geven.
