Blog

Hoogste tijd om weer eens de stad in te gaan. Zeker omdat ik steeds op hetzelfde paar gympen loop en nog maar 1 paar nette lichtgrijze schoenen over heb in mijn opgeruimde schoenenkastje. Ik vraag mijn zus en moeder om mee te gaan naar de stad en mijn zus rijdt dan. Om stipt 10 uur als de winkels open gaan zijn we er. Dan kunnen we nog parkeren op de invalidenparkeerplaats en is het nog niet zo druk in de winkels waardoor ik mij nog redelijk kan verplaatsen en alles kan bekijken. Gelijk in de eerste winkel een mooie winterjas gescoord, want mijn kledingstijl is steeds meer aan het veranderen van zakelijk naar sportief. Al die nette jurkjes en schoenen draag ik niet meer, omdat ze niet praktisch zijn en mijn winterjas met knopen krijg ik alleen nog maar voor de spiegel dicht. Oké, op naar het volgende doel, schoenen. Het meest praktisch zijn schoenen zonder veters, maar daar viel natuurlijk mijn oog niet op. Gelijk twee paar meegenomen zodat ik in elk geval de winter vooruit kan. Met het uitrijden van de winkel moest ik toch een paar traantjes wegpinken, want het is zo vreemd om opeens totaal andere schoenen te moeten kopen omdat hakken echt niet meer gaan.
Toch nog wel de moed om verder te shoppen. Zo’n rolstoel is voor al je aankopen erg makkelijk. Een grote shopper erachter en daar kunnen het grootste deel van de aankopen dan in en hoeven anderen niet je tasjes te sjouwen. Ik ben helemaal vergeten een foto te maken, want aan het einde was ik flink afgeladen met rugtas, volle shopper en de tas met twee schoenendozen eraan. Rond drie uur stort ik altijd in en ben ik helemaal klaar met de drukte.
Thuis trots m’n aankopen aan mijn vriend laten zien.

Mijn vriend en ik hadden de afgelopen zeven jaar de gewoonte ontwikkeld om twee keer per jaar op vakantie te gaan, maar besloten de najaarsvakantie te laten vervallen en wat dingen in huis op te knappen zoals de tuin met een nieuwe trap met leuning zodat ik ook op slechte dagen in de tuin kan zitten en een nieuw bubbelbad wat zorgt voor heerlijke ontspanning van mijn spieren. Maar nu is het herfst en komen toch de vakantiekriebels op. Mijn vriend versterkte deze door een paar leuke reizen te noemen die in de Kampioen van de ANWB aanbevolen stonden. We hadden de keuze beperkt tot snorkelen bv in Thailand, Bonaire of Mexico of een reis naar Lapland. De laatste trok ons het meeste aan en dus ging ik op het web speuren naar een mooie reis. Deze vond ik in de 8 daagse groepsrondreis Lapland, Noordkaap en 2 dagen varen met de Hurtigruten, maar naast de rondreis is er ook zoveel leuks te zien zoals het Sneeuwhotel in Kirkenes, huskysledetocht, sneeuwscooter dat de 8 dagen misschien te vol worden om alles te doen. Helaas is een paar daagjes erachteraan plakken niet mogelijk, alleen een volle week bleek na het telefonische contact. Ook de navraag voor mijn beperkte loopafstand en rolstoel werd positief beantwoord. Dit was geen beperking als ik maar wel een klein stukje kon lopen door volle sneeuw van het hotel naar de bus enz. Ik denk dat ik dat nog wel kan. Dit wordt dus de offerte afwachten voordat we hierover een beslissing nemen.
Wel begin ik helemaal te glunderen om al mijn mooie skispullen die ik maar 1 jaar gebruikt heb, weer uit de doos te kunnen halen. Ook zonder op de ski’s te staan.

Het opruimen van ons schoenenkastje. Iets waar ik al tijden tegenaan hik. Al die mooie schoenen met hakken waarop ik niet meer kan lopen, wat moet ik er nu mee. Wegdoen wil ik niet, want wat als ik altijd in de rolstoel zit kun je wel weer hakken dragen. Dan maar opruimen en in een kast bewaren en over een paar jaar maar beslissen wat ik ermee doe. Toch ook nog een positieve wending. Het geeft me een goed excuus om te gaan shoppen en mijn schoenenkastje weer aan te vullen. Want maar 4 paar schoenen is niets voor mij.

Mijn zus kwam tweeënhalve week geleden eerder terug van haar vakantie in Italië met tintels in haar handen en voeten. Dat was flink schrikken, want ooit is het bij mij ook zo begonnen. Gelijk de volgende dag samen naar de huisarts en gelukkig nam hij de klachten serieus. Ze werd met spoed doorverwezen naar de neuroloog waar ze twee dagen later al terecht kon. De neuroloog plande direct voor een week later een complete MRI in van haar hoofd en complete ruggenmerg. Fijn dat er zo snel actie ondernomen werd. Vandaag was het eindelijk zo ver. We kregen de uitslag. Er was helemaal geen afwijking te zien, dus geen aanknopingspunten voor MS. Wat een ontzettende opluchting was dat. Nu wordt er wel verder gezocht waar de tintels vandaan komen, maar ik blijf de enige MS-er in de familie