Auteur: Simone

Herfstvakantie geboekt

Simone

Ons plan was om een last minute herfstvakantie te boeken, maar toch keken we af en toe op internet naar een bestemming. Ik ging eerst nog naar Valencia en we wilden even afwachten hoe ik daar energetisch van terug kwam. Ook wilden we rekening houden met het vieren van Halloween. In onze buurt vieren we Halloween op vrijdag 25 oktober, dus de herfstvakantie zou dan alleen een midweek worden.

Vandaag keek ik naar een overnachting in de buurt van Bobbejaanland, omdat we daar maar €5,- entree hoeven te betalen met onze Rotterdampas. Zo kwam ik op het verblijf van De Boshovense Velden in Grobbendonk. Op het terrein ligt ook een manage, dus ik mailde de eigenaar om te vragen naar de mogelijkheid voor paardrijden voor onze dochter. Ik kreeg gelijk een email terug dat er van 29 oktober t/m 1 november ponykamp was en dat ze daaraan kon deelnemen of dat we een pony konden huren om te wandelen in het bos voor een uurtje. Ik belde de eigenaresse voor wat meer informatie aangezien onze dochter maar een paar paardrijlessen gehad heeft en ik wilde weten of er alleen kinderen van de manege waren. Ze vertelde dat onze dochter de eerste dag een privé-les zou krijgen om haar niveau te bepalen en indien nodig zou het elke dag een privéles zijn i.p.v. met de groep. Bij het avondeten legden we de optie voor aan onze dochter en zij was meteen enthousiast. Het leek ons ook top, want het ponykamp is dagelijks van 9 tot 16 uur en dan kunnen wij die ochtenden gebruiken om de steden Lier (20 min), Mechelen (40 min)en Antwerpen (30 min) te bezoeken. We boekten de accommodatie van maandag t/m vrijdag inclusief ponykamp. Wat een heerlijk vooruitzicht.

Theater De Waanzinnige Boomhut

Simone

Ik vind het altijd leuk om naar het theater te gaan en kies (voor samen met onze dochter) meestal voor wat kleinere, betaalbare voorstellingen. In de zomervakantie had onze dochter voor het eerst een boek van De Waanzinnige Boomhut gelezen, dus had ik tickets gekocht voor de voorstelling op 29 september om 15 uur in Rijswijk. Vanmorgen hadden we eerst heerlijk buiten gewandeld in het zonnetje en om 11.30 uur had ik al geluncht, zodat ik kon rusten en om 14 uur weer op pad kon gaan. Parkeren is heel makkelijk bij de Rijswijkse Schouwburg met mijn invalideparkeerkaart, dus we waren mooi op tijd. Nog even plassen en een zitverhoger halen voor onze dochter voor we plaats namen in de zaal op de 12e rij. De voorstelling was echt weer genieten met veel grappige momenten. Onze dochter vond het wel spannend toen Andy en Thierry met opblaasbare bananen het publiek in liepen. Hier had ze het in de auto nog steeds over. Op naar de volgende voorstelling/musical op 10 november “De Prinsenjurk En De Gouden Knoop” in de werkplaats Walhalla.

Maken fotoalbum

Simone

Deze week ging mijn afspraak met een vriendin op dinsdag niet door. Ik had een hele ochtend vrij en besloot eerst de stapel strijk te doen en daarna te starten met ons fotoboek van De Azoren. Normaal zoeken mijn vriend en ik eerst vantevoren de foto’s uit, maar nu besloot ik per bladzijde een selectie te maken. Ik nam onze eigen foto’s als leidraad en vulde deze aan met de foto’s van mijn ouders. Na elke bladzijde stuurde ik mijn moeder daarvan een foto, zodat ze feedback kon geven. Dit deed ze steeds dezelfde dag, dus dat schoot lekker op. Donderdagochtend had ik geen plannen, dus kon ik weer verder. Vrijdagochtend zou ik gaan roeien op de Maas, maar vanwege de harde wind ging dit niet door. Zo kon ik nog anderhalf uur aan het fotoboek besteden. Om 10 uur ging ik de deur uit om naar mijn oma te gaan en boodschappen te doen. Het einde van het fotoboek kwam al in zicht, dus na de lunch maakte ik het fotoboek af. Na mijn middagdutje belde mijn moeder en samen maakten we het fotoboek zo goed als af. Bij drie dagen moet er nog tekst bij, maar dat komt na het weekend wel. Ik was heel trots dat het fotoboek in een week zo ver gekomen was.

Volle zaterdag

Simone

Morgen vieren we de verjaardag van onze dochter, dus vandaag werden de laatste boodschappen gehaald en de taart gebakken. Mijn vriend ging al naar de Hoogvliet en ik begon met onze dochter en het buurmeisje aan het maken van de cakemix en het sorteren van de M&M’s. Met een ongeduldig meisje samenwerken vind ik altijd al een uitdaging, maar met twee is het helemaal lastig. Het beslag was vlot gemaakt en de meiden gingen weer verder met legoën. Onze dochter had haar legokat (1720 stukjes) vanmorgen gehad en wilde dat deze al in elkaar stond, zodat ze hem morgen aan de visite kon laten zien. Ik fietste even naar Berkel om bij Scapino een besteld T-shirt en bij de Plus de vegan citroengebakjes op te halen. Hierna maakte ik de witte chocolade tussenlaag voor de taart. Toen de cake afgekoeld was, viel het tegen hoe ver hij gerezen was, dus besloten we nog een laag te bakken. Cakemix had ik nog wel in huis, maar ik kwam margarine tekort. Gelukkig hadden onze buren dit nog wel, dus dat scheelde een tripje naar de supermarkt. De tweede cake ging de oven in en ondertussen lunchte ik. Ook werden nieuwe forex schilderijen bezorgd, dus nieuwgierig bekeek ik deze snel.

Ik lag vrij laat pas in bed en om 14.30 uur moest ik er alweer uit. Ik had beloofd kort geïnterviewd te worden bij de veiling van de Lions uit Hillegersberg, waarvan de opbrengst naar mijn roeivereniging zou gaan. Ik ging erheen op de fiets en zat heerlijk te kletsen in het zonnetje met vrijwilligers van de roeivereniging, tot ik op het podium geroepen werd. Het gesprek verliep goed en ik kreeg veel complimenten. Na de veiling ging ik nog even terug het podium op om aandacht te vragen voor De Vrienden van Roeivalidatie. Zij ondersteunen onze vereniging financieel en waren aanwezig voor eenmalige donaties door middel van een Tikkie. Dit werkte heel goed en ze haalden hiermee ruim €1000,- op. De actie van de Lions had totaal €23.000,- opgebracht, dus hiervan kan mijn roeivereniging een nieuwe Wherry aanschaffen. Ik ging na mijn speeches snel weer naar huis, want na het avondeten moest de taart nog gedecoreerd worden en natuurlijk wilde onze dochter hierbij helpen. Om 19.15 uur was de taart af, maar het duurde nog wel een tijdje voordat onze dochter sliep. Ik was bekaf, maar zeer tevreden dat alles toch gelukt was.

MRI

Simone

Het was weer tijd voor mijn jaarlijkse MRI om 15.15 uur. Ondanks dat ik de MRI al zo vaak gedaan heb, zag ik er toch wel tegenop. Niet tegen het onderzoek zelf, maar het roept vaak pijnlijke herinneringen op aan de tijd dat ik in het ziekenhuis lag en mijn diagnose kreeg. En het blijft natuurlijk altijd afwachten of mijn MRI-uitslag hetzelfde is gebleven ten opzichte van het jaar ervoor. Dit jaar werd voor het eerst mijn centrale wervelkolom niet gescand, maar alleen mijn hersenen, dus in 15 minuten zat het er weer op.

Donderdag stond mijn uitslag al in mijn online dossier. Mijn MRI was gelijk gebleven, dus de Kesimpta doet zijn werk uitstekend. Wat een opluchting weer. Ik deelde deze uitslag gelijk met onze families en vrienden. Volgende week heb ik nog wel mijn afspraak bij de neuroloog, maar daarvoor heb ik nu geen spanning meer.

Opperdepop

Simone

We hadden kaartjes voor vrijdag en zaterdag gekocht en voor allebei de dagen oppas geregeld. Vrijdagochtend had ik voor het roeien de logeerspullen van onze dochter al bij mijn ouders gebracht, zodat ik de middag kon rusten. Om 16.45 uur gingen mijn vriend en ik naar het festivalterrein voor de optredens van Niels Geusebroek, Bløf en Krezip. Ondertussen sloten vrienden aan en mijn zus. Wat was het optreden van Bløf heerlijk om mee te zingen. Wel begon het te regenen, dus gingen de poncho’s aan. Na Bløf zochten we een droog plaatsje in een tentje. Gelukkig werd het weer droog. Bij het optreden van Krezip heb ik grotendeels gestaan, steunend op mijn rolstoel voor de balans. Wat trad Krezip heerlijk energiek op. Ze begonnen met een paar nieuwe nummers, maar daarna speelden ze hun oude nummers. Super om hen weer een keertje te zien optreden. Na Krezip gingen mijn vriend en ik naar huis toe. Het was 22 uur geweest en morgen nog een dag.

Heerlijk om ’s morgens net wat langer op bed te kunnen liggen. Om 9 uur haalde ik onze dochter op bij mijn ouders en ging met haar naar de braderie in Berkel. Deze startte pas om 10 uur, maar bijna alles was al opgebouwd en zo konden we rustig kijken. Onze dochter wilde graag op de bungeetrampoline, dus vroegen we of deze al open was. Ze vonden het prima om al te starten, dus onze dochter ging heerlijk springen. We kochten nog uitnodigingen voor haar kinderfeestje en daarna aten we samen een mega suikerspin. Na de lunch ging ik nog even liggen en om 14.15 uur was onze zwager er om op te passen. Om 15 uur begon Snelle, dus ik zocht mijn zus en neefje bij het kidspaviljoen. Mijn neefje genoot van het optreden. In de volle zon was het boven de 25 graden, dus na een stukje van het optreden van Abel gezien te hebben, zochten we een plekje in de schaduw. Het optreden van Claude was het leukste van de dag. We bleven nog voor de Jeugd van Tegenwoordig, maar die vond ik niet leuk, dus stelde ik voor om al naar huis te gaan. Ik had om 22.15 uur afgesproken thuis te zijn, maar nu waren we er al om 21.30 uur. We kletsten nog even na met mijn zwager. Het waren twee gave dagen festival geweest.

Urine weggebracht

Simone

Gisteren had ik mijn urine al weggebracht. Ik sliep nog steeds slecht en moest best vaak plassen. Toch “miste” ik het urineverlies wat ik altijd heb met een blaasontsteking. Na een uurtje belde de assistente dat mijn urine op kweek gezet werd. Hij was niet schoon, maar er zat toch een ontstekingscel in.

De volgende ochtend belde ik om te vragen of de uitslag al binnen was, maar helaas en deze verwachtten ze ook niet meer die dag. Erg jammer, want het zou voor mij weer een aangrijpingspunt zijn om beter te kunnen slapen. Net voor de lunch belde de assistente dat de uitslag binnen was. Ik had toch weer blaasontsteking, dus ik kon een kuurtje ophalen bij de apotheek. Hopelijk kan ik dan weer goed slapen en zorgt dat ervoor dat ik weer op mijn juiste energielevel kom. Dit was mijn vierde blaasontsteking in een jaar, dus ik ga dit wel met mijn neuroloog bespreken bij mijn consult op 25 september.

Airconditioning slaapkamer

Simone

27 augustus hadden we akkoord gegeven op de offerte om een airconditioning op mijn slaapkamer te installeren. We hadden er al eentje door dezelfde installateur laten plaatsen op zolder drie jaar geleden. De volgende dag belde hij dat hij maandag al een gaatje had om de airconditioning te installeren. Ik vond dit prima, al vertelde ik wel gelijk dat ik ging roeien, maar hij vond het geen probleem. Ik kende hem van de basisschool, dus ik liet hem met een gerust hart achter nadat we besproken hadden waar de binnenunit kwam te hangen. Om 12 uur kreeg ik al een appje dat de airconditioning draaide en of ik even wilde bellen. Hij had zijn spullen al opgeruimd en was vertrokken. Top geregeld dat we op zo’n korte termijn onze airconditioning hadden. Kunnen we daar gelijk gebruik van maken nu ze deze week weer hoge temperaturen opgeven.

Eetafspraak

Simone

Nu het ‘normale ‘ leven weer begonnen was, maakte ik ook weer afspraken met vrienden om elke week weer een uitje te hebben. Ik begon met een diner met Jim bij een van mijn favoriete restaurants, namelijk O’ Pazzo. De temperatuur was nog goed, dus ik koos een plekje uit op het terras. Het duurde even voor Jim kwam, maar ik zat heerlijk met mijn telefoon en een wijntje. Het was erg gezellig om bij te kletsen. Toen we ons hoofdgerecht en toetje op hadden, hadden we nog geen zin om naar huis te gaan. We besloten om bij de surfbaan te gaan kijken. Wat was dat leuk om te zien. Er was een grote groep bezig, dus wij bleven een tijdje kijken. Toen de sessie afgelopen was, liepen we weer terug naar de auto. Heerlijk om weer een avond uit te zijn geweest in Rotterdam.

Omgeslagen roeiboot

Simone

Ik ging vandaag voor het eerst ongestuurd roeien met een andere roeister. Zij had in het verleden veel geroeid. Ik ging op slag, want het lukt mij niet om steeds achterom te kijken. De dame met wie ik samen was, deed het wel, maar het ging samen met een voortdurende onbalans aan onze rechter kant. Toch gingen we goed de bruggen onderdoor, maar opeens sloegen we om terwijl we de bocht omgingen waarbij we iets meer kracht zetten aan de rechterkant. Het ging zo snel dat we allebei niet wisten wat er fout ging. Gelukkig waren er twee andere boten van onze vereniging in de buurt om te helpen. Onze boot was namelijk veel te zwaar. We roeiden in een houten boot met een kiel. We knoopten onze boot vast aan een andere boot en zwommen naar de haven. Het water was prima qua temperatuur. We moesten nog een klein stukje lopen naar Nautilus waar onze boot heen gesleept was. Hier was een groepje al bezig met onze boot uit het water te tillen en werden wij lief ontvangen. We besloten naar onze vereniging terug te gaan. Ik had zwabberbenen na het zwemmen en kon terug sturen in een andere boot van ons. Terug bij de vereniging werd onze plons uitgebreid besproken, maar nog steeds weten we het niet exact wat er mis ging. Voor mij was het de eerste keer en er werd gezegd dat alle roeiers wel een keertje omslaan. Op dat moment had ik er geen last van, maar later op de dag bleef ik er erg mee bezig. Had mijn evenwicht mij in de steek gelaten en was het mijn fout?

Maandag werd ik ingedeeld met mijn vaste vrijwilliger en roeide ik weer in een gladde ongestuurde twee. Ik was wat gespannen, maar kon toch van het roeien genieten. Het was goed om zo snel weer het water op te gaan en hierna lukte het wel om het omslaan los te laten.