Blog

Twee weken geleden was ik voor het eerst naar de osteopaat geweest. Vandaag had ik mijn tweede afspraak. De eerste vraag die dan gesteld wordt is natuurlijk: Hoe is het gegaan? De eerste twee dagen voelde in mij superfit, maar helaas daarna weer zoals voorheen. Het doel van de behandeling van vandaag was om met name mijn dunne darm wat dieper te behandelen, zodat ik het fittere gevoel nu tien dagen vast zou kunnen houden. De behandeling was een stuk pijnlijker dan de vorige keer, doordat hij dieper in mijn weefsel kon behandelen, omdat het een stuk losser aanvoelde dan de eerste keer. Ook mijn rug en nek werden meteen behandeld. Ik moest vandaag nog een stukje wandelen en verder kon ik gewoon mijn gang gaan.

Ik wilde ook beginnen met het inpakken van onze tassen voor onze vakantie naar Corfu. Verder had ik de komende dagen bewust geen afspraken gemaakt, zodat ik steeds een stukje kon doen.

Ik vind het wel onwijs spannend zo’n eerste keer met zijn drietjes op vakantie. De rolstoel gaat voor het eerst niet mee. De stadjes zijn niet zo groot en met de warmte maken wij geen lange wandelingen. Ook nemen we een buggy en draagzak mee, dus bagage genoeg.

Op sommige dagen word ik zo vroeg wakker, terwijl ons dochtertje nog lekker ligt te slapen. Vandaag was het om 4 uur wel heel erg vroeg. Ik had een afwijkende dag op het programma. Ik werk altijd ’s morgens, maar nu zou ik pas om 12 uur beginnen, omdat er ’s middags een afspraak was waar ik bij moest zijn. Mijn valkuil is om dan teveel te doen. Ook vandaag ging ik eventjes een pakket versturen en nog naar de supermarkt, want daar was ik toch voor het pakket.

Het werken ging vrij goed. De afspraak zou ongeveer een uur duren, maar begon al later en liep ook nog een kwartier uit. Uiteindelijk regelde ik vanuit de auto op de terugweg nog wat laatste dingen en zo had ik vandaag opeens 4 uur gewerkt ipv 3. Thuis nog wel even gaan rusten voor het avondeten, maar slapen doe ik niet meer zo laat op de dag. Mijn schoonmoeder had de hele dag op ons dochtertje gepast en bleef ook eten om mij te helpen met haar op bed leggen. Mijn vriend was uit eten. Nadat ons dochtertje sliep, ben ik ook gelijk naar bed gegaan.

Ik had wel naar deze dag uitgekeken. Mijn moeder was op de camping, dus we wilden alleen naar mijn oma en schoonmoeder. En natuurlijk was het ook mijn eerste moederdag. Zaterdag kreeg ik al mijn eerste cadeaus. Een mooie heliumballon met een foto van ons dochtertje erop en wat van mijn favoriete lekkernijen. Hier was ik al super blij mee, maar er kwam nog meer. Maandag werd er een windscherm bezorgd, horende bij het voorzetje dat we al van vrienden gekregen hadden. Zo kan ik na de vakantie lekker met ons dochtertje op de fiets stappen en hoef ik niet overal meer met de auto naartoe.

Zondagmorgen gingen we wat drinken bij mijn oma. Dat was erg gezellig en ze geniet altijd als wij er zijn en zeker nog meer als ons dochtertje mee is. ’s Avonds gingen we bij mijn schoonmoeder eten en konden we erbij zijn toen ze ons cadeau kreeg van mijn schoonzus. We waren het weekend ervoor foto’s gaan maken met z’n allen en die waren goed gelukt. Wauw wat was dat een geslaagd cadeau. Twee afspraken op een dag is eigenlijk teveel voor mij, maar op sommige dagen heb ik het er graag voor over.

Ik had donderdag en vrijdag al rustig aan gedaan, waardoor er meer energie over bleef voor zaterdag. Het huishouden was af en voor de zaterdag stond er niets op onze planning. Ik had de dag ervoor al geopperd dat shoppen misschien wel leuk was. Mijn vriend wilde het liever op de dag zelf beslissen, maar had wel zin om te gaan, nadat we het aantal winkels afgesproken hadden. Hier moet ik van tevoren over nadenken, zodat ik kan beslissen of ik de afstand kan lopen of dat de rolstoel mee gaat. We gingen vooral voor kleding voor mijn vriend, dus besloot ik dat ik kon lopen.

We waren lekker vroeg en de eerste aankopen waren snel binnen. Het voordeel dat ons dochtertje mee was, bleek al snel. Natuurlijk om de tasjes aan de kinderwagen te hangen, maar ook de vroege pauze om een fruithapje te geven. Daardoor zaten we lekker op een terras in het zonnetje. We besloten om 12 uur dat we genoeg geshopt hadden. Zin om naar huis te gaan hadden we nog niet, dus plakten we een lunch achteraan bij ons standaard restaurant. Ook hier zaten we heerlijk op het terras. Thuis aangekomen pakte mijn vriend alles uit en ging ik naar bed.

Ik liep al eventjes tegen mijn max aan. Ik kon alles wel doen, maar het lukte niet om wat beter in mijn energie te komen. Na een gesprek met de praktijkondersteuner van de huisarts, besloot ik om mijn apotheker te berichten dat twee dagen per week net te veel voor mij is. Ze belde mij terug en samen besloten we dat ik voorlopig maar één dag per week werk en binnenkort kijk of ik wat beter in mijn energie kom. Ik zag enorm tegen dit gesprek op, maar mijn apotheker vond het geen probleem. Ze is erg blij met mij als werknemer, ook al werk ik maar een paar uurtjes. Ik had dit nodig om te horen. Zo voelde het minder erg om een stapje terug te doen. Wie weet is het voor een tijdje, of maar voor even.

Van tevoren had ik wel een beetje opgezien tegen drie nachtjes bij mijn ouders logeren. Hoe zou het gaan? Zou Sanne goed slapen, zodat het ook te doen is voor mijn ouders? Ik sliep namelijk op zolder en hoorde hierdoor mijn dochtertje nauwelijks.

Natuurlijk had ik mij voor niets zorgen gemaakt. Het ging hartstikke goed. Mijn moeder bood vaak aan om de luier te doen, want bij mijn ouders ligt het aankleedkussen op de eerste verdieping en dan hoefde ik wat minder trap te lopen. Ik kon ’s middags gewoon een tijdje naar bed toe. Zaterdagochtend gingen we boodschappen doen en zondagochtend naar een verjaardag. Zaterdagavond ben ik nog eventjes bij mijn oma thee wezen drinken.

Ik heb mijn ouders gelijk gevraagd of we weer mochten komen in het weekend dat mijn vriend naar een festival is. Het blijft jammer dat het nodig is dat ik bij mijn ouders logeer als mijn vriend er een aantal dagen niet is, maar zo maken we van een probleem iets leuks.

Vandaag vertrok mijn vriend voor 3 nachtjes naar Newcastle. We gingen eerst nog met ons dochtertje naar de rommelmarkt. Lekker vroeg in de hoop dat het dan nog niet zo druk zou zijn. Ik twijfelde tussen lopen en de rolstoel, maar besloot toch te lopen. Zo zou ik een stuk makelijker alles kunnen bekijken. We waren niet naar iets speciaals op zoek, maar kochten toch wat leuke spulletjes.

Tussendoor namen we eventjes een pauze op een bankje, om wat nieuwe energie op te doen. Na de rommelmarkt moest ik goed bijkomen, want het was een aardig stukje lopen en ik had last van de vele indrukken en mensen. Ons dochtertje ging lekker slapen en mijn vriend pakte zijn en onze spullen in. Mijn dochtertje en ik gingen namelijk bij mijn ouders logeren. Alleen red ik het maar één dag (overdag) om voor haar te zorgen, dus dit was een goede oplossing.

Met een flink volle auto kwam ik bij mijn ouders aan. Ons dochtertje gaf ik aan mijn moeder, zodat ik alle spulletjes uit kon pakken. Zo had alles direct een plekje en kon ik nog even in bed kruipen. Heerlijk die extra hulp.

Deze week ben ik wel weer gaan werken, maar wat korter dan normaal. 2×2 uur ging nog net, dus daarmee was ik al heel tevreden. Mijn collega vroeg wat ik kwam doen als ik zo moe was. Ik legde uit dat ik het liefst mijn beloftes zoveel mogelijk waar wil maken en dat anders de drempel om te gaan werken steeds hoger wordt. Ze begreep dit wel, maar hield mij goed in de gaten. Na het werk pakte ik goed mijn rust.

Op woensdag was ik alleen met ons dochtertje en hadden we een afspraak bij de osteopaat. Natuurlijk kwam daar ook mijn MS ter sprake en hij gaf aan mij graag te willen behandelen. Zeker toen hij hoorde dat ik al coeliakie had voor de MS. Ik heb hier een dag over na gedacht en uiteindelijk toch een afspraak gemaakt. Na mijn bevalling voelen sommige plekken in mijn buik nog wat pijnlijk aan, dus misschien kom ik daar dan ook gelijk vanaf.