Tag: roeien

Ik werd om 13 uur opgehaald door een  vriendin die vrijwilliger is geworden om samen met mij te kunnen roeien. We moesten nog even het gebak ophalen, want ik had geholpen met organiseren van het feest. Verder hoefde ik als medeorganisator alleen de winnaar van de quiz te vertellen. Dat was mijn voorwaarde, omdat ik wist dat ik in de Collecteweek al moe genoeg was, zonder extra inspanning. Na een theetje gingen we aan boord van een grote sloep en vaarden we richting Oud Verlaat. Op de terugweg maakten we nog een tussenstop om een ijsje te eten. Weer terug bij de Roeivalidatie werden we ontvangen met een glaasje prosecco en werden de eerste pizza’s uitgeserveerd. De Pizzabus had ook glutenvrije pizza’s bij zich, dus ik ging bij hen vragen of ze er eentje wilden maken. Ik kon zelf het beleg kiezen en hem 15 minuten later ophalen. Wat was dat smullen. Na de speeches om 18 uur gingen we richting huis.

Samen met mijn roeivriendin besloten we een promotieflmpje te maken voor het roeien. Zij is erg handig in het aan elkaar plakken van beelden en er een muziekje onder zetten. Ik zocht nog terug in mijn foto’s voor een foto in een skiff, zodat we veel verschillende boten konden laten zien. Mijn vriendin plaatst het filmpje op instragram in de groep Jong MS. Het lijkt ons namelijk super leuk als er wat leeftijdsgenoten in onze groep bij komen. We zijn erg benieuwd of het filmpje leidt tot nieuwe aanmeldingen.

Ik wilde graag een keer in een gladde ongestuurde 2 boot roeien. Ik had dit al een keer besproken met mijn vaste roeipartner en hij wilde dit in de zomer wel met mij uitproberen. Vanwege het herstel van mijn schub, was het er nog niet van gekomen. Op zaterdag informeerde ik de dagkapitein over mijn wens om in een smalle boot te roeien. We zouden dit maandagochtend verder bespreken en iedereen was akkoord. Het instappen in de boot was erg wiebelig, maar daarna ging het prima. Het roeide een stuk lichter dan de houten boot, waarin ik altijd roeide. We gingen dan ook eindelijk weer een keer onder de Irenebrug door. Eigenlijk bleek dit voor mij nog iets te ver, maar daar kom je altijd op de terugweg pas achter. Supertrots dat ik deze stap gemaakt heb en hopelijk mag ik vaker in deze boot roeien.

Ik ging dit jaar voor het eerst mee met het jaarlijkse uitje van de roeivereniging. Ik had van tevoren al aangegeven dat ik na de gezamenlijke lunch naar huis zou gaan voor mijn middagdutje. Ons dochtertje ging bij een vriendje spelen, dus ik hoefde haar pas om vijf uur op te halen

Ik ging voor het eerst op de fiets naar de roeivereniging. Tijdens een roeidag kost mij dit teveel energie, maar nu we in sloepen gingen varen, dacht ik dat het half uurtje fietsen wel zou lukken. Aangekomen bij de roeivereniging hadden we eerst een drankje met een gebakje en voor mij was er ook een glutenvrije koek geregeld. Hierna werd de historie dan de Bergse Plassen verteld. Ik wist helemaal niet dat er verschillen eilandjes waren en dat daar vakantiehuizen op stonden. We waren ingedeeld per sloep ik ik zat gezellig samen met een dame van mijn roeigroep. Zij is slechtziend, dus ik begeleidde haar naar de boot en vertelde haar onderweg wat er te zien was. We gingen via de sluis van de Rotte naar de Bergse Plas. Toen we bij de achterste Bergse Plas aangekomen waren, mochten we zelf varen. Dit wilde ik natuurlijk wel proberen. Het was leuk en best makkelijk om te doen. We hadden het zo gezellig op de boot, dat de twee uurtjes varen zo voorbij waren. Ondertussen hadden twee vrijwilligers de hele lunch geregeld en voor mij stond er een speciaal glutenvrij bord klaar. Super lief geregeld allemaal. Na de lunch was het om 13.30 uur qua energie wel op, dus ik besloot weer op de fiets te stappen. Zo laag in mijn energie viel de fietstocht wat tegen, maar ik moest toch naar huis. De rest van de middag kon ik in bed blijven liggen, want ons dochtertje bleef bij een vriendje spelen. Een heerlijke dag weer!

Vandaag was het tijd voor een nieuwe uitdaging met het roeien. Ik ging met Kees roeien in een ongestuurde twee. Ik ging op slag en Kees nam op boeg ook het stuurwerk voor zijn rekening. Het was heerlijk roeien, want een boot zonder extra persoon roeit toch lichter en Kees roeit met veel power. In een vlot tempo roeiden we naar roeiverening De Maas (3 km) waar we na een korte break weer terug gingen. Het laatste stuk was het roeien wat zwaar, maar ik blijf altijd mee-roeien. Ik kruip altijd uit de boot, omdat ik na zo’n tocht te weinig kracht in mijn benen heb om op één been omhoog te komen. Voor mij een prima oplossing, want zo kan ik het ook zelf. Helaas werd deze boot na mij niet meer gebruikt, dus deze moet dan uit het water, gewassen en afgedroogd worden. Ik neem alleen het afdrogen voor mijn rekening. Dat klinkt heel simpel, maar voor mij is het best pittig om op heel schuin terrein met zwabberbenen nog mijn evenwicht te bewaren en ondertussen nog de boot af te drogen. Moe en voldaan dronken we in de kantine thee met de andere roeiers en vrijwilligers. In deze boot/combinatie wil ik wel vaker roeien.

Vandaag had ik mijn derde les in de skiff. Mijn instructeur Cees en ik hadden de extra drijvers wat lager afgesteld, waardoor ik een betere balans had en het roeien hierdoor beter ging. Ik kon veel beter aan de juiste kant van de Rotte blijven. Wel is het enorm wennen, dat je zelf steeds moet omkijken om de koers te bepalen. Hierbij keek ik soms net niet ver genoeg, waardoor ik door Cees gecoacht werd. Ik roeide een stuk verder dan de vorige keer, maar ik vond het laatste stuk erg zwaar. Hier moet ik ook wat meer kijken, omdat ik onder bruggen door ga. Ook werd ik moe, waardoor het laatste stuk roeien echt op wilskracht ging.

Ik was tevreden over deze les en het ging echt een heel stuk beter dan de vorige keer. Toch mis ik de ontspanning tijdens het roeien, die ik wel ervaar in de C-boot. Ik neig ernaar om voortaan in de C boot te roeien, maar ik zal er nog eens goed over nadenken.

Vandaag koos ik om in een “normale” C2 boot te roeien. We hadden een druk weekend gehad en ik was nog vrij moe. Ik wil wel fit zijn als ik iets nieuws ga leren. De vorige keer in de skiff was mij wat tegen gevallen, zeker omdat ik voor mijn gevoel steeds scheef ging. Ik vond het weer fijn om in de C2 te roeien. Ik leverde alleen wel wat in qua roeiafstand, doordat ik de afgelopen twee weken met de skiff niet ver gekomen was. Ik heb momenteel ook een hele drukke agenda, waardoor het fitnessen op donderdag niet lukt. Dat helpt ook niet mee.

Vorige week was er, na het roeien in de C2 boot, aan mij gevraagd of ik wilde leren roeien in een Skiff. Dit is een eenpersoonsboot die erg licht is. Natuurlijk wilde ik dit wel leren. Wie weet kan ik dan ook wat verder roeien. Ik had al 1x eerder in een Skiff een korte les gehad.

Vandaag was het zover. Kees was mijn instructeur en hij legde mij alle technische weetjes uit. Hierna was het tijd om in de Skiff te stappen en instructies te krijgen. Wat me direct opviel was hoe erg de Skiff wiebelde. De vorige keer waren de extra drijvers op zijn laagst afgesteld en nu op z’n hoogst. Vooral bij een volledige slag vond ik de balans lastig. Verder ging het zo goed, dat we volgende week de Rotte weer opgaan. Ik heb wel aangegeven dat ik de drijvers graag iets lager wil zetten voor een betere balans. Ik heb er veel zin in.

Ik heb na de corona-sluiting 12 roeilessen gehad bij de Roeivalidatie. Mijn vaste instructeur is erg tevreden en ik heb ook met twee andere stuurmannen geroeid. Vandaag werd ik verrast dat ik in een smalle C2 roeiboot mocht roeien. Ook had ik een mannelijke vrijwilliger om mee te roeien, dus dat was ook in mijn voordeel omdat mannen vaak sterker zijn.

Het instappen verliep extra wiebelig in deze boot, maar ik was snel gewend. Het roeit een stuk lichter dan de houten wherry’s waar ik tot nu toe in geroeid had. Het was ook goed voor mijn zelfvertrouwen, want twee weken geleden had ik na een klein stukje roeien al erge spierpijn, waardoor het vertrouwen in mijn lijf wat minder werd. We roeiden naar de Prinsenmolen op ruim 2 km afstand. Hier pauzeerden we kort, voordat we aan de terugweg begonnen. Deze was met tegenwind wat zwaarder en zorgde ervoor dat ik soms een misslag had. Even goed focussen en niet kletsen hielp mij om het juiste ritme weer te pakken te krijgen. Je merkt het bij mij nog goed als ik wat moeier wordt, ook qua tempo. Een extra pauze was even nodig, maar zo roeiden we weer terug naar de haven. De stuurvrouw maakte onderstaande leuke foto en ze was erg trots op mij. Heel fijn om te horen. Volgende week heb ik mijn evaluatiegesprek, maar doorgaan wil ik zeker.