Blog

We hadden de luxe dat mijn ouders een middag oppasten, zodat wij samen op pad konden. We besloten om naar Scheveningen te gaan. Daar waren we de avond voor de geboorte van ons dochtertje voor het laatst geweest. Hoe dichter we bij Scheveningen kwamen, hoe blauwer de lucht. We wandelden op ons gemak van de parkeergarage naar de Pier, waar we op het balkon een patatje aten in het volle zonnetje. Hierna liepen we langs de marktkramen die er tot onze verrassing stonden. Niets bijzonders natuurlijk, maar wel leuk om even te kijken. Halverwege keerden we om, want anders werd het te ver lopen. We zochten een strandtent uit om te genieten van een wijntje en bestelden ook nog een lekker toetje. Een heerlijk ontspannen middag was het.

Ff weer een inzinking na een hele drukke week. Die begon al woensdag toen ik de ochtend vrij was en bedacht dat ik wel met ons dochtertje even op de fiets naar dorp kon. Alleen met haar op mijn arm de winkel door en betalen was een stuk zwaarder dan ik dacht. Gelukkig kwam mijn moeder ’s middags oppassen, zodat ik kon rusten. ’s Avonds gingen we met mijn ouders bbq’en. Ik kon aardig blijven zitten ipv steeds heen en weer te lopen om dingen te pakken. Als ik moe ben, lukt het me soms toch om me ontspannen te voelen terwijl anderen voor me zorgen.

Donderdag ging ik met ons dochtertje naar de osteopaat. Haar behandeling duurde maar een half uur, dus was er nog tijd over om mijn buik een kwartier te behandelen. Hier maakte ik dankbaar gebruik van. De osteopaat dacht niet dat het helemaal voldoende zou zijn, maar in ieder geval weer een begin. Mijn vriend ging de middag werken met aansluitend een bbq op zijn werk. Ik rustte tot ons dochtertje weer wakker was en stapte op de fiets naar de supermarkt en daarna naar mijn ouders om te gaan eten. Er stond wel veel wind, maar ik geniet van het gevoel van vrijheid dat het fietsen mij geeft. Kort na het eten gingen we weer naar huis. Toen ons dochtertje sliep verzorgde ik de planten buiten nog. Wel een klusje, maar in delen heel goed te doen. Tussendoor was ik begonnen aan een film. Helemaal afkijken duurde te lang, maar heerlijk een moment ontspanning.

Vrijdag ging ik met mijn moeder shoppen in Den Haag. Ik wilde nog wat shirtjes voor mezelf en een jasje voor ons dochtertje. Als lunch had ik een mini high tea gereserveerd bij Bittersweetz. Hier is alles glutenvrij en het was een mooie break om bij te komen. Ik was in de rolstoel om mijn energie uit te kunnen geven aan het shoppen en niet aan het lopen. De tijd vloog voorbij. Toen we klaar waren dacht ik dat het rond drie uur zou zijn. Ik schrok toen het al kwart voor vier was. Gelukkig was mijn vriend zo lief om ons dochtertje op te halen bij de opvang, zodat ik nog een klein uurtje kon rusten. Natuurlijk niet genoeg na z’n intensieve dag, dus lag ik weer op tijd in bed.

Niet gek dus dat ik flink moe aan het weekend begon. Alleen voor het weekend hadden we best ook wat afspraken staan. Ik besloot er maar gewoon voor te gaan en tussendoor mijn rust te pakken.

Soms lees ik een stukje in een blad waarin ik heel veel herken. Dit stukje wil ik graag met jullie delen, omdat het een deel van mijn leven omschrijft dat ik nog niet geaccepteerd hebt. Het stuk staat in de MS info van de maand mei en is geschreven door Anne.

Eindelijk een term die past bij het frustrerende gevoel dat mijn sociale leven zo klein is geworden: verarming. Het klopt zó. Ik wil helemaal niet minder afspreken; ik zou graag ’s avonds met vriendinnen afspreken om een wijntje te gaan drinken of naar een verjaardag gaan. Dit lukt gewoon niet meer, omdat ik mezelf de rust niet meer gun om een dag of dagen bij te komen. Het past niet meer in mijn leven, omdat ik de volgende dag ook weer voor ons dochtertje wil zorgen.

De oplossing om overdag af te spreken of met een dineetje probeer ik vaak. Zo kan ik toch wat vrienden blijven zien, alleen lukt dit helaas niet met iedereen. En zeker niet zo vaak als ik zou willen.

Hoewel ik nog niet helemaal bijgekomen was van de terugreis, was het alweer tijd om aan het werk te gaan. Gelukkig was er weinig werk bijgekomen in mijn postvak. Wel liep ik nog wat achter door het terug gaan in werkuren, maar nog niet in taken. Ik was hiervoor vanmorgen al aan de slag gegaan om mijn thuiswerkplek compleet te maken. Nu kan ik beide programma’s thuis gebruiken, maar het aantal uren thuiswerken per week wil ik beperken. Ik wil het alleen gebruiken om mijn taken af te ronden, dus ik ga extra opletten dat er geen taken meer bijkomen.

Op het werk was ik een half uur langer gebleven, omdat ik een afspraak had. Uiteindelijk zou de afspraak nog later worden, dus dat wordt dan een andere keer. Nog langer blijven dan drieënhalf uur kon ik echt niet. Thuis gelijk mijn bed ingedoken, maar ik was zo moe dat slapen niet lukte. Toch maar lekker gerust en ik was ’s avonds weer vroeg naar bed gegaan.

Gisteren hadden we veel gewassen en opgeruimd. Vanmorgen had ik ons dochtertje al vroeg naar mijn ouders gebracht, zodat ik het een beetje rustig aan kon doen. Ik moest eigenlijk naar de MDL-arts voor mijn jaarlijkse bloeduitslagen, maar vond dit zonde van mijn beperkte energie. Ik belde naar de poli en na wat overtuigingskracht en het benoemen van mijn MS, kon het consult omgezet worden naar een telefonisch consult. Dit scheelde mij anderhalf uur en zo zag de dag er opeens mooier uit dan verwacht. Natuurlijk liep ik nog een beetje te rommelen in huis, maar ik keek ook lekker twee afleveringen van Greys Anatomy en deed een ontspannen middagdutje. Om half vijf was ik weer bij mijn ouders. Ik vind het altijd gezellig om daar ook nog wat te kletsen.

We gingen hierna lekker eten bij de Soete Suikerbol. Ik had na al het Griekse eten een kipsalade en erna een pannenkoek en als afsluiter aardbeien met ijs en slagroom. Heerlijk zo’n laatste vakantiedag voordat morgen het werk weer begint.

Gelukkig konden we de hele dag nog in ons huisje blijven. We pakten eerst alles in en daarna verhuisden we voor de laatste keer onze spullen naar het zwembad. Hier hadden we nog een paar ontspannen uurtjes. In ons achterhoofd waren we natuurlijk wel met de vliegreis bezig, maar we maakten er het beste van. Lekker nog ff douchen en die lange broek weer aan, die twee weken in de koffer was gebleven. Altijd even een spannend moment om de huurauto in te leveren, maar alles was oké ondanks dat wij het idee hadden dat er een flinke kras bijgekomen was van een bramenstruik. We hadden onze bagage ingeleverd toen zichtbaar was dat we 45 minuten later zouden vertrekken. Dat was flink balen, want toen we boekten was onze terugvlucht ’s middags. Nu om 19:45 en met de vertraging om 20:30 uur. Er kwam nog een half uur bij en toen we eindelijk klaar waren om op te stijgen, konden we niet een en moesten we nog eens 45 minuten wachten in het vliegtuig. Uiteindelijk vlogen we dus pas om 21:45 uur.

Ik had al enorm opgezien tegen de late thuiskomst, maar nu met nog twee uur vertraging overzag ik het echt niet meer. De tranen stroomden even over mijn wangen van de wanhoop. Hoeveel dagen zou ik nodig hebben om hier weer van bij te komen? Gelukkig kon ik mij weer herpakken en rustig de vlucht uitzitten. Ons dochtertje lag lekker te slapen op de vrije stoel tussen ons in en ook ik heb nog een half uur geslapen. Net genoeg om de wandeling op Schiphol weer aan te kunnen. Mijn broertje kwam ons ophalen. Thuis geen spullen meer opgeruimd, maar gelijk naar bed gegaan om 1:15 uur. Ik kan me niet meer herinneren dat ik het afgelopen jaar zo laat in bed lag

We startten best fanatiek, maar hierna gingen we meestal om de dag op pad. We zijn gestart met een scheepswerf met strand bij Gouvia waar we ook boodschappen gingen doen op maandag. Dinsdag zijn we naar het bekendste strand van Corfu geweest: Paleokastritas. Hier hebben we een korte boottocht gemaakt door de baaitjes en wierpen een blik in een aantal grotten. Vlakbij zat restaurant Gran Aladino waarvan we wisten dat ze glutenvrije gerechten serveerden. Hier hebben we genoten van een lunch met bruschetta, pasta en chocoladecake met ijs. Woensdagochtend gingen we naar het strand Barbati. Dit lag maar op 10 minuten rijden van ons huisje. We huurden bedjes met een parasol. Ons dochtertje zat lekker bij mij te spelen, terwijl mijn vriend ging snorkelen. Na dit alles hebben we het even rustig aan gedaan en veel bij het zwembad gezeten bij het appartement. Zaterdag zijn we naar Corfu stad geweest. Hier hebben we een bakkertje bezocht met glutenvrije producten. Glutenvrij meel gebruikte ze alleen weinig, dus de koekjes waren met name met fruit en chocolade. Toch had ik een bakje gekocht, maar de meeste waren niet mijn smaak.

De tweede week brak alweer aan.
Maandag zijn we naar het mooie strand van Kassiopi geweest. Ook hier huurden we weer bedjes met een parasol en zaten we ook nog in de schaduw van een rots. Daardoor was het heerlijk vertoeven. Mijn vriend ging eerst snorkelen en haalde mij over ook te gaan. Er waren best wel wat grijze verschillende vissen te zien. We waren er al vroeg en gingen rond lunchtijd weer richting ons appartement. Toch een voordeel van vroeg wakker zijn door ons dochtertje. Hierdoor gingen we ook altijd vroeg op pad, waardoor we rond 13 uur meestal weer in het appartement waren. Zo kon ik dan naar bed en ’s middags zaten we dan bij het zwembad. We hebben een maar vier keer gekookt, toen we zin hadden in pasta of rijst. Voor de rest zijn we vier keer uit eten geweest en de andere avonden bestelde de eigenaresse eten voor ons. Erg makkelijk en vaak hadden we zo veel dat we er de volgende dag nog een keer van konden eten.

De temperatuur lag alleen wat hoog voor deze tijd van het jaar. Wij gingen met de gedachte van 23/24 graden, maar de werkelijkheid was rond de 27 graden en hoger. Daardoor probeerden we veel in de schaduw te blijven.

Woensdagochtend van de tweede week gingen we naar het paleis van keizerin Sissi van Oostenrijk. Zoals de recensies al vertelden waren de tuinen erg mooi. Ook de trap met de grote schilderingen op de muur waren de moeite waard. Er stond nu nog één uitje op onze planning. Het uitzichtpunt van Logas Beach. We wilden hier donderdag heen, maar dit werd vrijdagochtend. Wat was het hier mooi. Heel helder water, mooie rotsen en nog bijna geen toerist te zien. Hier hebben we lekker op een terras van het uitzicht genoten en is mijn vriend naar beneden gelopen om ook daar nog foto’s te maken. Op de terugweg nog gestopt in Sidari bij Canal d’Amour Beach. Dit was wel mooi om te zien, maar erg onhandig gelegen bij een hotel. Ook de 32 graden zorgde ervoor dat we weer snel de huurauto met airco ingingen. Aan het einde van de dag ben ik nog de boulevard van Ypsos afgelopen om nog wat winkeltjes te kijken. Dit viel erg tegen qua hoeveelheid winkeltje, maar ik kocht toch een hanger voor in de tuin als aandenken. Hierna flink uithijgen, want de wandeling had mij wel uitgeput.

Mijn vader bracht ons met alle bagage naar Schiphol. Ff gek hoor om daar zo met z’n drietjes te staan. We konden onze bagage droppen bij TUI, maar moesten daarna weer van bagagehal 3 naar hal 1 lopen. Best een aardige wandeling met ook de controle van de handbagage erbij. Eerst maar even bijkomen van de wandeling, terwijl mijn vriend naar de babyruimte ging. We hadden van tevoren al besproken wat handig zou zijn, om mijn energie zo veel mogelijk te behouden. Na bijgekomen te zijn, gingen we op tijd naar de gate. Dat was ook weer een stuk lopen en we wilden zeker zijn van een zitplek.

Het vliegtuig had wat vertraging. Ik klapte alvast de buggy in en deed deze in de reistas, zodat we hem netjes af konden geven. De draagzak deed ik om toen het boarden begon en mijn vriend nam al onze handbagage voor zijn rekening. We mochten als tweede, maar moesten toch weer wachten. Ik ging maar even op de grond zitten, want na eventjes staan ging dat niet meer top. Dat was maar goed ook, want het duurde nog een poosje. In het vliegtuig installeerden we ons en de vlucht ging echt goed. Ons dochtertje sliep nog een klein uurtje in de draagzak. Onze bagage kwam vlot, maar het ophalen van de huurauto duurde een tijdje. Het ritje van een half uurtje naar het appartement ging vlot. De eigenaresse was zo lief wat te eten voor ons te bestellen, zodat wij ons dochtertje in bed konden leggen. Dag 1 van de vakantie lag ik pas laat op bed. Nu maar hopen dat ons dochtertje lekker slaapt, zodat ik toch een aardig nachtje kan maken.

Vandaag moest mijn vriend nog werken en ons dochtertje was bij de kinderopvang. Alle tassen waren al gepakt en de laatste was stond aan. Zo kon ik op mijn gemakje met de fiets naar het dorp toe om de laatste dingen te kopen. Ik liep nog even een kledingwinkel binnen en kocht nog twee shirtjes. Ik had met het inpakken gelijk een groot deel van mijn kledingkast opgeruimd, dus wat extra aanvulling was welkom. In ons eigen dorp kon ik net niet alles vinden, dus fietste ik door naar Berkel voor de rest.

Lekker voldaan kon ik mijn middagdutje doen. Aan het eind van de middag ging ik naar mijn moeder om onze vis weg te brengen. Gauw alvast het eten voor ons dochtertje in de stomer gedaan en haar weer ophalen bij de opvang. Zo was de ochtend heel relaxed en haalde in de middag de tijd mij wel in, maar was ik er helemaal klaar voor.

Morgen vliegen we pas om 15 uur, dus tijd genoeg om dan de laatste dingen nog te doen.