Gisteren in de stoomtrein kreeg ik een appje van mijn zus, waarin te zien was dat zij op natuurijs aan het schaatsen waren. Ik kreeg er schaatskriebels van, want schaatsen sla ik nooit over en ik wil het ons dochtertje graag leren. Toch wist ik niet of het voor mij haalbaar zou zijn, na de lange en drukke dag in Essen.
Met een pijnlijk lijf stond ik de volgende ochtend toch op het ijs. Ons dochtertje schaatste voor het eerst op één ijzer en dat ging haar best goed af. Ze wilde maar even geholpen worden en daarna wilde ze het zelf doen. Ze viel best veel, maar ging steeds weer staan om het opnieuw te proberen. Wat een kanjer. Mijn ouders kwamen ook en mijn vader nam het van mij over. Ik had een ruim uur geschaatst en was kapot, maar heel trots dat ik met zo’n pijnlijk lijf toch had kunnen schaatsen.
Om 8.06 hadden we de randstadrail naar Rotterdam Centraal waar we konden overstappen op de stoomtrein. Deze stond nog niet op het spoor en later bleek dat hij op een ander perron kwam. Met de rolstoel de lift weer in en nu zaten we wel op het goede perron en stonden de treinstellen met coupés al klaar. We zochten iemand van de organisatie die ons kon helpen met mijn rolstoel in de waterwagen plaatsen. Dat was gelukkig snel geregeld. Met z’n zessen (mijn ouders en schoonmoeder waren ook mee) hadden we een eigen coupé. De rit duurde 4 uur, maar dit vloog voorbij door het kletsen en het mooie, witte en ijzige uitzicht. Vanaf het station in Essen waren we binnen een paar minuten op de kerstmarkt. Na een uurtje rond gekeken te hebben, werd het tijd om op te warmen, doordat in de stoomtrein de verwarming niet werkte en het buiten 2-3 graden vroor. Na een kop thee bezochten we de rest van de kerstmarkt. De kraampjes bevatten dit jaar meer eten dan de verschillende keren dat we in andere Duitse steden geweest waren. Dat was wel jammer, want ik houd juist van orginele kraampjes.
Vanwege de kou hadden we bij de kop thee eerder al besloten ’s avonds in een restaurant te eten ipv buiten op de kerstmarkt. Mijn vriend had toen gelijk een tafeltje gereserveerd bij “Hans im Glück”, zodat we direct naar onze tafel konden. Het was een hamburgerrestaurant, waar ze glutenvrije hamburgers serveerden zonder broodje. Dit wisten we vooraf, dus hadden mijn vader en ik zelf een broodje meegenomen. Na het eten was het tijd om terug te lopen richting het station. Ook hier stond de stoomtrein op een ander perron dan aangegeven, maar gelukkig zaten we er ruim op tijd in om ons terug naar Rotterdam te brengen. De stoelen konden helemaal onderuit, dus mijn dochtertje en ik konden lekker liggen. Gelukkig viel ons dochtertje nog twee uurtjes in slaap. Op Rotterdam Centraal haalden we de rolstoel weer op en gingen naar de randstadrail. Om 23.15 uur waren we thuis na een fantastische dag.
Ons dochtertje is gek op schaatsen, dus ik was aan het rondkijken voor tweedehands verstelbare schaatsen in maat 27-30. Ik kwam ze tegen voor €10,- op onze lokale ruilsite en haalde ze daar op. Hierna stuurde ik een email naar de schaatsbaan in Rotterdam. Op hun funbaan mag je niet met noren schaatsen, maar ik hoopte dat ze voor mij een uitzondering wilde maken. Ik kreeg netjes een email van hen terug dat dit in drukke periodes niet mogelijk is, maar dat ze wel mee wilden denken voor bv voor of na sluitingstijd. Super lief zo’n toenadering.
Een paar dagen later bedacht ik dat we ook in het Silverdome kunnen schaatsen. Ook hen stuurde ik een e-mail en gelukkig mag daar wel op noren geschaatst worden. Zo is ons eerste uitje van de kerstvakantie ook geregeld.
Na alle coronajaren kon mijn vriend eindelijk zijn verjaardag vieren. We kozen voor het eerst sinds jaren weer voor een avondfeest vanaf 19 uur. Zo kon ik er lang bij zijn en konden vrienden evt ook met hun kinderen komen. Ik het begin zat ik gezellig op de bank te kletsen en later een tijd op mijn kruk bij de staantafels. Om 21.30 uur verhuisde ik naar de keuken om hapjes te maken en daar ben ik lang blijven zitten. Steeds kwam er iemand anders bij mij kletsen, zo fijn. Zo was ik er toch bij en hoefde ik maar één gesprek tegelijk te volgen. Rond 23 uur verhuisde ik met een vriendin weer naar de bank. Toen er nog twee vriendinnen bij kwamen zitten, ging het niet meer. Ik ging 00.15 trots naar bed en viel ondanks de herrie beneden, snel in slaap.
Op 5 december hadden we de kerstboom al gekocht bij de Plantenhal in Bergschenhoek. 6 december had ik vrijgehouden om bij te komen van Sinterklaas, maar ik voelde mij wel goed, dus begon ik met het verwijderen van de Sint decoratie en zocht ik de kerstspullen op. Zo rommelde ik lekker steeds een stukje afgewisseld met serie kijken.
Op woensdag is mijn vriend ook vrij, dus zetten we samen de kerstboom in de kamer en deden we de lichtjes erin. Het erin hangen van de ballen laat ik aan mijn vriend over, want dat is toch echt een klusje voor de fijne motoriek van de handen. Toen ik ’s avonds thuiskwam nadat ik met een vriend in Rotterdam een hapje was wezen eten, was de boom helemaal opgetuigd. Mijn vriend had dit samen met ons dochtertje gedaan. Knap dat zij dit al kan. Zo hadden we met z’n allen het huis mooi in kerstsfeer gebracht.
Naast de twee keer dat we nu al bij de oma’s en opa Sinterklaas in het klein gevierd hadden, was het vandaag weer een spannende dag. Sinterklaas kwam met de brandweerauto aan bij de school van ons dochtertje. Zij was erna om 12 uur uit. Gelukkig was er plek op de BSO en hoefde ze daar alleen gebracht te worden. Mijn vriend kon dit doen, zodat ik gewoon kon gaan roeien. Om 17 uur werden we bij mijn vriendin en haar gezin verwacht, dus haalden we eerst ons dochtertje op en reden we gelijk door. We gingen eerst gourmetten, wat erg lekker was. Terwijl de volwassenen de spullen van het eten opruimden werden de kinderen onrustig, want wanneer zouden de cadeautjes nu komen? Gelukkig kon de tv goede afleiding bieden tot er op de deur gebonsd werd. Vol enthousiasme werden de zakken naar binnen gesleept. Om de beurt mochten de kids een cadeautje uitdelen. Ik kreeg party plugs voor het beschermen van mijn oren tijdens festivals en een dvd van Tinkerbell. Nadat de cadeaus uitgepakt waren, dronken we nog een kopje thee, voordat we afscheid namen en thuis direct ons dochtertje op bed legden. Ik kletste nog even na met mijn vriend, maar na alle enthousiaste prikkels was het voor mij ook al vroeg bedtijd. Het was weer een geslaagde avond geweest.
Ons dochtertje wilde graag een keer hulppietje zijn. Dit kwam mooi uit, want ik had nog wat spontane cadeautjes voor mijn schoonmoeder nodig naast de “standaard” Nivea producten. We reden samen in de rolstoel naar het centrum van Bergschenhoek. We kwamen eerst langs het Sinterklaashuis waar we even gingen kijken. Ons dochtertje wilde een medaille kleuren, kijken bij het kruidnootjes sjoelen en zelf ook nog kruidnootjes bakken. Wat was het leuk om te doen. Toch konden we niet zo lang blijven en gingen we cadeautjes kopen. We kochten glitter-hyacintbollen bij de Plus en een hart van borstplaat bij de bakker. Thuis wilde ons dochtertje de cadeaus ook zelf inpakken, dus alles was afgerond voordat ik naar bed ging. Ons dochtertje kon niet wachten om naar oma te gaan. Daar binnen aangekomen vroeg ik oma om naar de woonkamer te gaan. Zo kon de hulppiet haar schoenen vullen en direct zeggen dat oma in haar schoen moest kijken. Natuurlijk wilde onze hulppiet ook helpen met de pakjes uitpakken. Later vond mijn vriend ook nog een zak met cadeaus in de schuur en was het feest compleet. Het was een gezellige middag en als afsluiting aten we nog met elkaar.
Volgens mij ben ik de hele maand november niet op donderdag wezen fitnessen. Ik zat steeds wat laag in mijn energie en koos ervoor om een ochtendje rust te nemen of om boodschappen te doen en cadeautjes te kopen. Dit voelde vaak ook als sporten, omdat ik al snel meer dan een uur loop. Ook heeft mijn dochtertje om de week een vriendinnetje te spelen op donderdag en dit kost mij vaak ook veel energie. Toch merk ik wel weer dat de kracht in mijn benen wat minder wordt. Gelukkig lukt het wel om wekelijks te roeien. Hopelijk ben ik gauw weer wat energieker en minder druk, zodat ik ook op donderdag weer kan sporten.
Ik kreeg weer een aankondiging voor de glutenvrije Sinterklaasmarkt. Jammer genoeg viel dit tegelijk met Sinterklaas op het werk van mijn vriend. Vorig jaar waren mijn vriend en dochtertje daar ook al samen heen gegaan, omdat het na de lunch begon. Na wat overleg besloot ik toch voor de Sinterklaasmarkt te kiezen om daar heerlijk glutenvrije kibbeling te eten en wat andere producten te kunnen kopen. Ik vroeg mijn ouders mee, want ook mijn vader moet glutenvrij eten. We kwamen net na openingstijd (10 uur) bij het magazijn aan. Er stonden al veel auto’s, maar binnen viel de drukte nog mee. We gingen eerst naar de extra kraampjes. Hier proefde ik heerlijk bladerdeeg van VA-foods, waar ik direct pasteibakjes van kocht. Ook kocht ik lekkere koekjes en bakewell tart van de Welsh Bakestone. Ondertussen kreeg ik van mijn vriend hele leuke filmpjes en foto’s van het Sinterklaasfeest opgestuurd, zodat ik toch kon meegenieten. Hierna vulden we ons mandje verder in het magazijn. Ik kocht vooral veel diepvriesproducten, zoals kaasballetjes, kaassoufles en frikandelbroodjes. Zo had ik toch weer een shoppertas vol met heerlijke producten. Buiten bestelden we twee grote bakjes met kibbeling. Het smaakte weer heerlijk. Om half twaalf reden we alweer richting huis.
Vandaag kwamen er een journalist en een fotograaf bij de roeivereniging. Het artikel was bedoeld om te laten zien wat de vereniging doet en om nieuwe vrijwilligers te werven. Van tevoren had de dagkapitein gevraagd of ik mee wilde werken aan het artikel. Natuurlijk wilde ik dit, want zonder vrijwilligers kan er niet geroeid worden. Per roeier zijn er 1 à 2 vrijwilligers. Ik roei nu al een tijd heel fijn met Cees. Hij motiveert mij om steeds een stukje verder te gaan. Daardoor kan ik nu roeien tot de bouwplaats bij de Rotte. We hebben afgesproken om van de zomer een keer in een “echte” roeiboot te roeien. Deze is wat minder stabiel dan waar ik nu in roei.
Voor de fotograaf van het AD moesten we nog een klein stukje verder roeien en omkeren voor een mooie foto. Hierna interviewde de journalist mij kort. Een week later stond het stuk in het AD. Tot mijn verbazing stond er over mij geschreven dat ik de speciale techniek voor het in- en uitstappen van de roeiboot beheers. Instappen lukt mij op de juiste wijze , maar bij het uitstappen moet je op 1 been omhoog komen. Dit lukt mij niet, door gebrek aan kracht na 6 km roeien. Ik kruip de boot uit, door gelijk een knie op de aanlegsteiger te zetten. Verder hoop ik dat het stuk zijn werk doet en dat er nieuwe vrijwilligers zich melden.
