Vandaag had ik een hele drukke dag. Ons dochtertje is jarig (5 jaar) en morgen komt alle visite. Na het naar school brengen van ons dochtertje bakte ik eerst de melkvrije brownie. Om 10 uur werd ik weer op school verwacht voor het trakteren van ons dochtertje. Ik bouwde een mooie toren van de confetinni-koeken die ons dochtertje als traktatie uitgekozen had. Ik maakte leuke filmpjes en foto’s van het feest. Zo leuk om alle klasgenootjes zo enthousiast te zien. Ons dochtertje was nog steeds niet fit en ze had al bij de juf aangegeven dat ze mee naar huis wilde. Met m’n handen vol liepen we terug naar de auto. Mijn telefoon glipte uit mijn handen op de grond. Eerst viel hij goed, maar daarna schoot mijn wallet open en viel het scherm alsnog op straat. Er zat een grote barst in. Zwaar balend kwamen we thuis. Ons dochtertje wilde met haar nieuwe speelgoed van het kinderfeestje spelen ipv uitrusten op de bank. Hier had ik geen tijd voor, want ik moest de verjaardagstaart nog maken. Toen mijn moeder belde barstte ik in huilen uit. Ik had drie gebroken nachten achter de rug, mijn telefoonscherm gebroken en ons dochtertje dat aandacht wilde terwijl ik het druk had. Mijn moeder bood aan om gelijk te komen en dankbaar nam ik het aan. Zo lukte het toch om de taart alvast te maken en de vulling voor mijn middagdutje. Slapen lukte niet door alle stress die ik had gehad. Rond 15 uur nam ik het weer over van mijn moeder. Na het avondeten kon ik de taart van de vulling voorzien, maar de chocoladeglazuurlaag kon pas nadat ons dochtertje sliep. Ze had ’s middags nog geslapen, dus voordat ze sliep riep ze erg vaak. Mijn vriend nam het over, zodat ik de taart af kon maken. Hij was goed gelukt. Nu morgen nog afwachten of hij net zo lekker smaakt.
Direct toen ons dochtertje wakker werd, maten we haar koorts. Ze had 39,5. We begonnen gelijk te twijfelen of we haar kinderfeestje door konden laten gaan. Ze had wel praatjes, maar de koorts was erg hoog. We gaven haar de dubbele pijnstilling in de hoop om de koorts naar beneden te krijgen. We gaven het kinderfeestje op een studiedag, dus niet alle ouders hadden opvang als het feestje nu niet doorging. Daarom besloten we om toch het feestje door te laten gaan en bereidden we Sanne erop voor dat ze wel ziek was, dus als ze te moe werd van het klimmen, dat ze bij ons kon komen uitrusten. Gelukkig zakte de koorts naar 38,0 en toen de eerste kinderen (5 totaal) kwamen was ze heerlijk enthousiast. We dronken nog wat en ons dochtertje pakte de cadeaus uit. Wat werd ze enorm verwend. Hierna reden we met twee auto’s naar Gouda. Hier kregen we een korte uitleg waarna de kids gingen spelen. Heel even met z’n allen, maar daarna splitste de groep zich al snel op. De meiden kenden elkaar goed van school, dus dat werden twee groepjes van 2. De buurjongen en een vriendje waren even teleurgesteld dat Sanne niet met hen wilde spelen. Ik legde hen uit dat dat weer kon bij een speelafspraak thuis en stelde hen voor om samen te spelen. Dat werkte en zo konden mijn vriend en ik aan onze tafel gaan zitten en de kids helpen die wat kwamen vragen. Net voor de lunch stortte ons dochtertje in, maar na frites en een ijsje ging ze toch het laatste half uurtje spelen. Hierna was ons tijdslot voorbij en verzamelden we de kinderen weer om naar huis te gaan. Thuis trakteerde ons dochtertje de kinderen nog op een zakje chips. Ik bracht de twee jongens lopend naar huis en mijn vriend en dochtertje de meiden die wat verder weg woonden. Ik was kapot, maar heel blij dat we het feestje toch door hadden laten gaan.
Woensdagmiddag haalde ik ons dochtertje uit school om 12 uur. Ze huilde en klaagde dat ze oorpijn had. Ik belde gelijk de huisarts, maar daar stond het bandje “dat ze niet bereikbaar zijn” al op. Ik probeerde tot 13.05 uur nog te bellen, maar wilde ook graag gaan slapen. Dit lukte niet en om 13.30 uur kreeg ik de assistente te pakken. Gelukkig hadden ze nog een plekje om 15.10 uur. Ons dochtertje had oorontsteking waarbij één trommelvlies bol stond en de erge pijn veroorzaakte en het andere oor begon ook te ontsteken. Naast de paracetamol adviseerde ze ook Nurofen drank. We gingen gelijk naar de apotheek om deze te kopen, maar het middel was niet te krijgen vanwege leveringsproblemen. Ook belde de assistente nog apotheken in de omgeving, maar ook zij hadden het niet. Uiteindelijk ben ik thuis gaan bellen naar drogisterijen en winkels en de Albert Heijn XL had hem. Ik stapte in de auto om hem te gaan kopen. Ze bleken alleen de versie voor kinderen van 6-12 jaar te hebben. Daarvan konden we de dosering halveren, zodat we toch extra pijnstilling konden geven. Zo hadden we een hele onrustige middag met een ziek meisje. Hopen dat ze zich morgen weer wat beter voelt.
We wonen dichtbij Leidschendam, maar toch was ik nog maar twee keer heel kort in The Mall of the Netherlands geweest. Eén keer bij de ANWB-winkel en één keer bij de grote Jumbo. Vandaag zou ik eigenlijk met mijn moeder in Rotterdam gaan shoppen, maar er werd zoveel regen voorspeld, dat ik vroeg of zij ook overdekt in The Mall wilde shoppen. Ik wist niet welke winkels daar zaten, maar er zou vast genoeg aanbod zijn. Ik was op zoek naar schoenen en een winterjas. Uiteindelijk slaagde ik na veel passen in andere winkels voor een winterjas bij The Sting. Ook hadden ze daar een mooie groene plissé rok, die mij ook heel leuk stond. Bij The Cotton Club kocht ik een flared geruite broek en een zwart hempje. Voor schoenen slaagde ik niet. Binnen 3 uur hadden we alle winkels die wij interessant vinden bekeken. We gingen nog lunchen bij De Volle Maan en daarna weer naar huis.
Mijn zus had gevraagd of ik mee wilde naar Soof 3. Dat wilde ik wel, een gezellige avond in de bioscoop. Ik zocht naar een vroege film. Ik kwam uit op 18.40 uur in Zoetermeer . Tijdens de film bleek deze Soof een stuk minder luchtig te zijn, dan dat ik van Soof gewend ben. Soof ontdekt in de film dat zij borstkanker heeft. Deze verhaallijn kwam bij mij heel heftig binnen, omdat een vriendin van ons borstkanker heeft en zij al sinds februari behandeld wordt. Daarom moest ik soms wel huilen, omdat ik met onze vriendin meeleef en zij al deze processen ook meegemaakt heeft. Na de film moest ik de emoties weer even van me afschudden en daarna kletsten we weer verder over andere onderwerpen. Fijn om zo’n film dan met mijn zus te kijken, waarbij ik mijn gevoelens makkelijk kan uiten.
We hadden een passe partout gekocht om alle drie de dagen naar het festival te kunnen. Ook de oppas was geregeld. Mijn moeder kwam de eerste dag om 18.15 uur, zodat wij naar Guus Meeuwis konden. Op het terrein raakten we eerst aan de praat met mijn neefje en zijn vrouw. Later kwamen twee vriendinnen met hun gezinnen er ook bij staan. Met het optreden zongen we heerlijk mee en af en toe stonden we weer te kletsen. Na het optreden van een uur gingen we weer naar huis. Vrijdagavond wilde ik tot het einde blijven en dat kan ik niet meerdere avonden echter elkaar.
Vrijdag had mijn vriend ons dochtertje uit school naar mijn schoonmoeder gebracht. Daarna hadden we eerst nog het startgesprek op school. Toen naar huis om wat te eten, want qua glutenvrij eten was er niet zoveel keus. Er viel ook eerst nog een bui, dus toen het droog was, rolden/liepen we naar het festivalterrein. Helaas begon het in de rij voor de ingang weer te regenen, dus trokken we onze poncho’s aan. Bløf was een kwartier eerder begonnen, dan dat op de planning stond :-(. Het terrein was gelukkig nog goed begaanbaar met de rolstoel. Ondertussen had mijn zus ons ook gevonden en ook later nog drie vrienden. Na Bløf verplaatsten wij ons naar de tent van restaurant Charlies. Hier konden we staan tijdens de volgende regenbuien. Het optreden van Niels Geusebroek bekeken we ook hiervandaan. Naast mij zat een gezellige vrouw in haar scootmobiel. Met haar dochter die fysiotherapeut is, kletste ik ook een tijd. Voor het laatste optreden van de avond, Di-rect, gingen we het veld weer op. Het was een mooi optreden, al kende ik veel van hun nummers niet. Om 23.15 uur was het afgelopen en gingen we naar huis. Brrr wat was ik koud geworden.
Zaterdagmiddag bracht mijn vriend ons dochtertje weer naar mijn ouders. We waren weer om 16.15 uur op het festivalterrein voor de Nederpop Allstars. Er waren in het begin maar weinig bezoekers, dus stonden we redelijk vooraan. Vandaag stonden we met vrienden met hun gezin heerlijk in het zonnetje. Gezellig om elke dag andere mensen om ons heen te hebben. In de pauze haalden we nog wat te eten en kletsten we bij. Toen Alain Clark begon te spelen, gingen we weer wat meer richting het podium. Het was een leuk optreden en hij speelde veel oude nummers. Hierna was het genoeg voor mij. Ik had geen zin/energie meer om nog te blijven voor Miss Montreal, Suzanne en Freek. Ik had genoten van alle dagen festival en ging blij naar huis.
Vandaag was het tijd voor een nieuwe uitdaging met het roeien. Ik ging met Kees roeien in een ongestuurde twee. Ik ging op slag en Kees nam op boeg ook het stuurwerk voor zijn rekening. Het was heerlijk roeien, want een boot zonder extra persoon roeit toch lichter en Kees roeit met veel power. In een vlot tempo roeiden we naar roeiverening De Maas (3 km) waar we na een korte break weer terug gingen. Het laatste stuk was het roeien wat zwaar, maar ik blijf altijd mee-roeien. Ik kruip altijd uit de boot, omdat ik na zo’n tocht te weinig kracht in mijn benen heb om op één been omhoog te komen. Voor mij een prima oplossing, want zo kan ik het ook zelf. Helaas werd deze boot na mij niet meer gebruikt, dus deze moet dan uit het water, gewassen en afgedroogd worden. Ik neem alleen het afdrogen voor mijn rekening. Dat klinkt heel simpel, maar voor mij is het best pittig om op heel schuin terrein met zwabberbenen nog mijn evenwicht te bewaren en ondertussen nog de boot af te drogen. Moe en voldaan dronken we in de kantine thee met de andere roeiers en vrijwilligers. In deze boot/combinatie wil ik wel vaker roeien.
In april waren mijn vriend en ik 12,5 jaar samen. Toen durfden we vanwege corona nog geen feest te geven, maar net voor de zomervakantie besloten we het op 27 augustus te vieren. We nodigen iedereen uit met een appje en bestelden voor 40 personen de catering bij Poelier Leon van den Berg.
De week voor het feest was een drukke week. Mijn vriend was weer begonnen op school en had het er enorm druk. Ook ging ons dochtertje weer naar school en moest ik aan het ritme wennen. Ik ging dinsdag naar de orthomoleculaire therapie en combineerde dit met een bezoek aan de slijter om lekkere wijntjes te kopen. Donderdagavond haalde mijn vriend de statafels op. Vrijdags ging ik na de kapper op pad voor weggooibordjes en versiering. Mijn vriend had ondertussen alle boodschappen gedaan. Zo was alles al geregeld.
Zaterdag konden we op het gemak de tuin versieren en alle drank koelen. Het feest begon om 16 uur en de eerste gasten waren er gelijk al. Ons dochtertje fungeerde als deurvrouw vanaf de trampoline in de voortuin, waardoor iedereen zelf naar binnen liep. Het was gelijk gezellig en iedereen mengde erg makkelijk. Zo heerlijk om iedereen bij elkaar te hebben. Om 17.45 uur werd het eten gebracht; dat was weer heerlijk. Helaas viel er net een kleine bui waardoor de meesten binnen gingen zitten. Na het eten verhuisden de meesten weer naar buiten. We hadden op onze uitnodiging tot 21.00 uur gezet, maar de laatsten gingen rond 22.15 uur naar huis. Die hadden gelijk geholpen met opruimen. Ik legde ons dochtertje op bed en ging daarna zelf ook slapen. Wat een geslaagd feestje!
Donderdagochtend in Legoland moest ik al vaak plassen, maar onderweg naar huis was het verbazingwekkend goed gegaan. Toch werd ik vannacht vaak wakker om te moeten plassen. Ik besloot mijn urine op te vangen en direct naar de huisartsenpost te bellen. Ik mocht mijn urine brengen, dus ik kleedde me aan en reed ernaartoe. Het was erg rustig en mijn urine werd gelijk gecontroleerd. Ik had inderdaad een blaasontsteking en kon bij de dienstapotheek een kuurtje ophalen. Binnen een uur was ik weer thuis. Zo snel ben ik nog nooit geholpen bij de huisartsenpost.
We moesten ons huis schoon achterlaten, dus er werd nog flink schoongemaakt en ingepakt. Wat een pittige combinatie. Moe zaten we allebei in de auto toen het klaar was. De sleutel brachten we terug naar het sleuteladres en in een uurtje reden we naar Legoland waar we om 10.30 uur aankwamen. Ik was met ons dochtertje in de rij gaan staan voor de gratis parkeerkaart op vertoon van mijn invalideparkeerkaart. We hadden al seizoenkaarten gekocht, dus dat was makkelijk. Met mijn rolstoel hoefden we nergens in de rij te staan. We melden ons bij de medewerker bij de uitgang van de attractie en bij de volgende rit mochten we dan mee. Zo konden we in een paar uur heel veel attracties doen. Aan het einde bezochten we het aquarium. We bleven tot 14 uur en daarna reden we naar ons Airbnb huisje voor 1 nacht in Grindsted. Hier rustte ik eerst en gingen we ’s avonds lekker uit eten.
De volgende ochtend wilden we vroeg naar Legoland, maar ik was enorm duizelig. Ik nam cinnarizine in en gelukkig werd de duizeligheid wat minder. Mijn vriend pakte de auto in en rond 11 uur reden we naar Legoland. De achtbaan sloeg ik over, maar in de rustige attracties gingen we wel. Om 14 uur reden we naar het naastgelegen bungalowpark Lalandia. Ik ging bij de receptie vragen of we al in ons huisje konden en dit kon al. Ik maakte direct mijn bed op, om nog even te rusten. ’s Avonds gingen we eten bij een pizzeria in Billund, maar die viel tegen.
Maandagochtend ging ik zwemmen met ons dochtertje in het zwembad. Wat een gaaf zwembad was het. Met vele glijbanen en ons dochtertje wilde overal vanaf. Daar ging we, vijf of zeven trappen op met matjes en banden voor de glijbanen. Na dat 5 keer gedaan te hebben, was het tijd voor wat rustigers. Ons dochtertje ging zelf van de kleine glijbanen. Weer terug bij het huisje vertelde ons dochtertje enthousiast hoe hard de glijbanen gingen en ik hoeveel trappen ik gelopen had. Toen ik lag te slapen ging mijn vriend met ons dochtertje het park verder ontdekken.
Dinsdagochtend waren we net voor de openingstijd 10 uur bij Legoland. Er stond een lange rij om naar binnen te kunnen. We gingen weer in alles waar ons dochtertje in wilde en bekeken de riddershow. ’s Middags gingen mijn vriend en dochtertje naar Monkey Tonky Town en toen ik wakker was, rolde ik er ook in mijn rolstoel naartoe.
Woensdagochtend gingen we met zijn drieën zwemmen. Mijn vriend nam een deel van de glijbanen voor zijn rekening en als ik met mijn dochtertje ging, droeg mijn vriend onze banden/matjes naar boven. Dit scheelde mij veel staan en sjouwen, waardoor we nu 7 keer van de hoogste glijbanen konden. ’s Middags waren mijn vriend en dochtertje weer in de plaza. We gingen daar bij de Mexicaan eten en bijna het gehele buffet was glutenvrij. We aten er heerlijk. We vonden bij het bakkertje ook nog een stuk karamel-cheesecake, dus dat kochten we voor de volgende dag.
Donderdag was de laatste dag dat we in Billund op stap konden. Ons dochtertje wilde nog graag voor de laatste keer naar Legoland, dus dat deden we. Ik was wel moe, dus na de lunch gingen we weer naar ons huisje. Ook ’s middags bleef ik in het huisje. Zo kon ik op het gemak mijn spullen verder inpakken en na het avondeten pakten we de auto voor het grootste gedeelte in.
Vrijdags reden we om 7.30 uur weg uit Billund. We moesten 765 km rijden en hoopten dat in 10 uur te doen. Ik reed de eerste 2 uur, want dan was ik op mijn fitst. Het was rustig qua verkeer in Denemarken. Na het tanken in Duitsland nam mijn vriend het over. We hadden wel wat files onderweg, maar met 2x stoppen bleven we mooi op ons schema. Om 16 uur kwamen we thuis aan. De vakantie was super geweest, maar ook heerlijk om weer in mijn eigen bed te kunnen slapen.
