Blog

Vandaag kwam er weer een vriendinnetje bij ons dochtertje spelen. Meestal gebeurt dit op woensdag en haalt mijn vriend de meiden wandelend. Eerdere keren dat ik het gedaan had, zette ik 1 kind achterop en ons dochtertje op haar eigen fiets. De andere keer had ik twee kinderen die zelf fietsten, maar nog niet alle kinderen fietsen met hun ouders naar school. Wandelend lukt het mij wel, maar dat kost zoveel energie die ik vaak nodig heb om ze bezig en eensgezind te houden. Ik besloot ze met de rolstoel te gaan halen. Ik vond dit best spannend, want niemand op school heeft mij nog in de rolstoel gezien. Eén moeder sprak mij ook aan om te vragen wat ik had, maar verder viel het mij mee.

Ons dochtertje wilde op schoot en ook haar vriendinnetje wilde dit wel, dus reed ik met twee meiden op schoot naar huis. Het paste net, maar 31 kilo op schoot vind ik best zwaar. De volgende keer zet ik het vriendje/vriendinnetje weer achterop.

Tijdens onze voorjaarsvakantie had ik pijn in mijn voeten. Soms zo erg dat ik er niet van kon slapen. Op de dag dat we naar huis gingen kon ik zelfs geen schoenen verdragen, dus liep ik op mijn pantoffels. Ik had een afspraak gemaakt bij de huisarts om er maandag naar te laten kijken.

Nadat ik ons dochtertje naar school had gebracht, ging ik gelijk door naar de huisarts. Die vertelde dat het wintertenen waren. Ik was erg verbaasd, want ik heb al sinds mijn jeugd last van wintertenen, maar dan zijn het maar 1 of 2 tenen. Ook ging de pijn dan weer weg, zodra mijn tenen opgewarmd waren. Nu voelde ik de pijn de hele dag. Helaas is er aan wintertenen niets te doen, behalve ervoor zorgen dat mijn voeten niet te koud worden. Balend ging ik weer naar huis toe.

Zondagochtend was het weer heerlijk weer en besloten we naar Heeze te gaan om het Kabouterpad te bewandelen. Ons dochtertje rende van het ene paaltje naar het andere. De route was een bepaald stuk wat minder begaanbaar met de rolstoel, maar dankzij mijn sterke accu lukte het toch. We liepen de route 2x en daarna nog de blauwe route van 3,5 km. Ik heb ook nog een stukje gewandeld en toen reed ons dochtertje alleen in de rolstoel. Ze vond het fantastisch dat dat mocht. Na de wandeling gingen we wat drinken in het Heidecafe. Ze hadden ook glutenvrij brood, dus we besloten er ook gelijk te lunchen. ’s Avonds gingen we uit eten bij de Hoijse Hoeve. Daar at ik een lekker kippetje en glutenvrije frites.

Maandagochtend gingen we naar Dierenrijk in Mierlo. Wat een onwijs leuke dierentuin met tussendoor heel veel speelplekken voor ons dochtertje. Terwijl ze aan het spelen was, genoten wij van het zonnetje.

Dinsdagochtend gingen mijn dochtertje en ik naar Monkey Town. Hier waren we twee jaar niet meer geweest, dus het was even ontdekken en uitproberen hoe het klimgedeelte voor de 4 t/m 10 jarigen werkt. Ik heb 1x meegeklommen en de rest van de tijd heerlijk aan een tafeltje gezeten. Helaas was ik mijn oortjes vergeten, dus ik kon “genieten” van alle omgevingsgeluiden. Ik vermaakte mij prima met mijn telefoon. Na 2,5 uur vond ik het mooi geweest en reden we weer terug naar Someren.

Woensdagochtend maakten we een mooie wandeling. We liepen/rolden langs mooie vennetjes en er liepen ook Schotse hooglanders. ’s Middags gingen we mini-golven op Bospark Mierlo en daarna uit eten bij Taverna Nikos. Ze hadden een hele fijne menukaart waarop bij elk gerecht de allergenen vermeld stonden. Ik liet mij verrassen door de Fantasia vleesmix. Het was heerlijk en onbezorgd.

Donderdagochtend gingen we naar onze vriendin in Nuenen. Leuk om haar nieuwe huis te zien en uitgebreid te kletsen. Na de lunch vertrokken wij weer naar het vakantiehuis. ’s Middags ging ik met mijn dochtertje naar de speeltuin waar ik op het terras zat met een wijntje. De perfecte afsluiting van ons heerlijke verblijf.

Onze voorjaarsvakantie begon al vroeg op vrijdagochtend. Nadat de auto volgeladen was, reden we om 9.30 uur weg richting Boxtel. Hier wonen vakantievrienden die we in Mexico hadden leren kennen. Het was gelijk weer ouderwets gezellig en ook twee van de drie kinderen hadden tijd vrijgemaakt om erbij te zijn. We lunchten ook mee en de dame des huizes had een uitgebreide lunch gemaakt. Zo leuk en lekker! Na de lunch was het voor mij tijd om te rusten. Ik had dit al van tevoren aangegeven en het logeerbed was speciaal voor mij opgemaakt. Ik vond het erg moeilijk om bij een ander te rusten, maar ik viel toch in slaap. Een beetje ongemakkelijk ging ik weer naar beneden, maar dat bleek nergens voor nodig. Dit was een goede les voor mij: dat ik gewoon bij anderen kan rusten als het nodig is. Hopelijk word ik hier wat makkelijker in. Hierna reden we verder naar het vakantiehuis in Someren waar we snel settelden.

Zaterdagochtend verkenden we de directe omgeving en de speeltuin. We zaten op nog geen 5 minuten van het bos en het boscafe. We liepen door het bevroren gras en maakten de dunne laagjes ijs op de plassen kapot. Ik was op een bankje gaan zitten en keek genietend toe. Ik was wat koud geworden, dus gingen we opwarmen in het boscafe met een taartje. Ze hadden schuimgebak, dus zo kon ik ook wat eten.

Na mijn middagdutje gingen we carnavallen in Nuenen. Hier woont een vakantievriendin van ons, die ons uitgenodigd had om carnaval met hen mee te vieren. Ze zocht ons op en introduceerde ons bij haar vrienden. Heerlijk om weer zoveel mensen, gastvrijheid en gezelligheid om ons heen te hebben. Ons dochtertje keek haar ogen uit en vermaakte zich met het dochtertje van onze vriendin. We hadden een geweldige middag.

Ik had voor de vakantie nog één ochtend niets. Ons dochtertje zou uit school bij een vriendje gaan spelen, dus ik had wat langer de tijd. Ik ging lopend en wist al van tevoren dat ik het hele winkelcentrum door moest, want de Prenatal zit aan de ene kant en de Mediamarkt aan de andere. Nadat ik een kraamcadeau en een nieuwe wekker gekocht had, was het tijd om even te gaan zitten met een drankje. Mijn benen begonnen te protesteren. Ik had al een uur gelopen, dus dat is al heel erg lang voor mij. Ik ging nog even bij Esprit de winkel in. Ik pastte twee dingen, maar vond ze niet mooi zitten. Nu moest ik echt naar de auto toe. Ik was al ruim anderhalf uur in Zoetermeer, dus het was tijd voor rust, lunch en mijn bedje. Ik moest wel eerst nog naar huis rijden, maar dat is voor mij gelukkig geen probleem. Heerlijk om weer eens in andere winkels geweest te zijn, dan de winkels in ons dorp.

Ik was nog nooit op de Euromast geweest, ondanks dat ik al 37 jaar in de omgeving van Rotterdam woon. Een bezoek eraan stond al een tijd op mijn wensenlijst en het liefst wilde ik er tokkelend vanaf. Helaas kan dit maar één keer per jaar en viel dat deze zomer precies samen met een feestje. Ik vroeg mijn moeder mee om in de Euromast te lunchen. We gingen eerst naar boven met de lift om van het uitzicht te genieten. Het bovenste gedeelte was gesloten vanwege werkzaamheden. Het waaide flink, dus na een rondje gelopen en gefotografeerd te hebben, zochten we ons warme plekje op in het restaurant. We hadden een mooi plekje bij het raam. De kwaliteit van het eten viel wat tegen, maar we hadden het erg gezellig. Weer wat van mijn wensenlijstje gedaan.

Na weken tobben met mijn ogen, overlegde ik met mijn neuroloog of mijn oogklachten door mijn MS konden komen. De neuroloog dacht van niet, omdat ik van beide ogen last had, maar hij adviseerde toch om de oogarts ernaar te laten kijken. Helaas had ik voor de oogarts een verwijzing nodig van de huisarts. Deze verwijzing wilde de huisarts niet geven, zonder mij op het spreekuur gezien te hebben. Door de quarantaine verschoof deze afspraak nog een week. Tijdens het spreekuur kreeg ik mijn verwijzing voor de oogarts.

De volgende dag belde ik de poli voor een afspraak. De assistente vond dat ik niet tot eind februari (reguliere wachttijd) kon wachten. Ik kon aanstaande vrijdag al terecht.

Mijn vriend bracht me naar het ziekenhuis. De afspraak begon met een bezoek aan de optometrist. Zij bevestigde dat ik met de sterkte uit mijn nieuwe bril 130% kon zien, dus dat de sterkte van mijn bril goed was. De problemen zouden dan aan de stand of de kwaliteit van het glas moeten liggen. De optometrist druppelende mijn ogen, zodat mijn pupillen groot werden en de oogarts mijn oogspieren kon bekijken. De oogarts zag geen afwijkingen, maar vanwege mijn MS wilde hij nog foto’s maken om een 0-meting te hebben, als ik in de toekomst last van mijn ogen zou krijgen. Op de foto’s waren geen afwijkingen te zien. Gerustgesteld verliet ik het ziekenhuis weer.

’s Middags ging ik weer terug naar de opticien. Hij boog mijn glazen in exact dezelfde hoek als mijn reservebril. Hopelijk is dit de oplossing.