Auteur: Simone

Onrustig dochtertje

Simone

De week begon al met twee gebroken nachten achter elkaar. Dat is voor mij vaak al heftig genoeg, maar er gebeurde nog meer deze week. Ons dochtertje kwam dinsdag helemaal blij uit school thuis dat ze een wiebeltand had. Ze vertelde het enthousiast aan iedereen die het maar horen wilde. Vervolgens gingen we naar zwemles toe. Ze was zondag met haar vader extra wezen oefenzwemmen voor haar rugzwemmen en dat werd beloond met de overstap naar het volgende badje. In badje 3 was alleen op dinsdag geen ruimte om 15.45 uur, dus maakten we de overstap naar de donderdagmiddag. Volgende week is het Koningsdag, dus daarom konden we deze donderdag al starten.

Na de zwemles gingen we bij de Soete Suikerbol eten om te vieren dat ons dochtertje een badje verder was. Ze werd door het personeel gefeliciteerd, nadat ze enthousiast haar volgende armbandje liet zien. Ze verrasten haar door een sterretje in haar ijs te zetten. Het duurde ’s avonds heel lang, voordat ze ging slapen. Ze wilde nog van alles weten over hoe een tand er nu uit ging en waarom ze nu op donderdag moest gaan zwemmen. Na 20.30 uur was het eindelijk stil (een uur later dan normaal). Ik ga meestal rond 21.15 uur naar boven, dus dan blijft er weinig avond over. Ondertussen had mijn vriend hard gewerkt in de achtertuin.

Woensdagavond lukte het ons dochtertje ook niet om in slaap te vallen. Ze wilde zo graag weten wat ze in badje 3 moest leren, maar dat kon ik haar niet vertellen. Ook bleef ze maar het nieuwe liedje ‘Zig Zag’ van ‘Kinderen voor Kinderen’ zingen. Dit hadden ze op school geleerd inclusief dansje voor de Koningsspelen aanstaande vrijdag. Ze ging pas weer na 20.30 uur slapen. Ik had van mijn vriend ondertussen, net als gisteren, al thee en chocolade op bed gehad. Als ons dochtertje probeert te slapen lig ik ondertussen op bed tv te kijken en haar vragen tussendoor te beantwoorden of te zeggen dat ze stil moet zijn en echt moet gaan slapen. Deze avond bleef ik erna op bed liggen. Ik was zo moe.

Donderdagmiddag was het tijd voor haar tweede zwemles. Ze zwommen eerst in het deel van badje 3 waar ons dochtertje nog kon staan. Hierna gingen ze naar het diepe bad en moest ze van de muur naast het startblok springen en daarna op haar rug verder zwemmen. Eerst hing ze een paar keer aan de zijkant van het zwembad, maar nadat ze een waarschuwing van de juf kreeg, zwom ze het het hele eind. Ze oefende de schoolslag met haar armen er voor het eerst bij en de rugcrawl. Ik vond dat ze het erg goed deed voor een eerste les in het diepe gedeelte. Ze was zelf ook erg trots. ’s Avonds legde mijn vriend haar op bed. Gelukkig sliep ze nu wel binnen een half uurtje en kon ik ook weer van de avond genieten.

Shoppen Den Haag

Simone

Ik ging vandaag met mijn moeder naar Den Haag. Ik wilde nog steeds een nieuwe zomerjas. Ik was met de rolstoel en wat mij opvalt is dat winkels steeds voller komen te staan. Dit voelt voor mij erg benauwd aan en soms moeten rekken zelfs een klein stukje verplaats worden om de bocht om te kunnen. Een leuke zomerjas zag ik niet. Eindelijk scheen het zonnetje heerlijk en we kozen voor de lunch voor een plaats op het terras bij Het Gouden Hooft. Het was echt genieten in het zonnetje. Hierna shopten we nog kort verder. Ik kocht nog slippers voor ons dochtertje en een nieuw hoesje voor mijn telefoon. Ik was niet geslaagd voor een zomerjas, maar het was weer heel gezellig samen met mijn moeder.

Minang Kabau

Simone

Een vrijwilliger uit mijn roeigroep vertelde dat hij altijd zo lekker Indonesisch eet aan de Kralingse Plas. Ik belde het restaurant om te vragen of zij ook rekening hielden met glutenvrij. Dit deden ze, alleen konden ze mij de menukaart niet e-mailen. Ik besloot het toch te proberen en reserveerde een tafeltje voor een diner met een vriendin uit Capelle. Het was voor ons allebei 20 minuten rijden. Bij de parkeerplaats genoot ik eerst van het uitzicht op de skyline van Rotterdam. We kregen een tafeltje aan het raam, dus zo konden we binnen verder genieten. Ik kreeg de glutenvrije menukaart en vergeleek deze met de basis rijsttafel. De meeste gerechten konden aangepast worden, dus we bestelden de rijsttafel voor 2 personen. Een bedienende dame die veel van de glutenvrije menukaart af wist, kwam nog even checken of ik akkoord was met de gefermenteerde sojasaus. Ze vertelde dat veel mensen dit niet durfden. Ik kon haar geruststellen dat ik wist dat door de bereiding de gluten kapot gemaakt waren, dankzij mijn zus die voedingsmiddelentechnologie gestudeerd heeft. Zij heeft dit een keer helemaal uitgezocht en hierdoor durf ik nu meerdere merken ketjap en sojasaus te eten. (Wil je hier meer over lezen kun je kijken op: https://www.go-tan.com/nl/producten/smaakmakers/go-tan-biologische-sojasaus-glutenvrij-145-mlt-fles/)

We kregen bij een aantal gerechten de saus apart geserveerd, omdat ik deze niet mocht. Het was een leuke verzameling van gerechten en we moesten goed ons best doen om het meeste op te eten. Als afsluiting koos ik voor een kopje thee, want een toetje pastte er niet meer bij. Het was weer een heerlijke bijkletsavond geweest.

Bijeenkomst MS-vereniging

Simone

Ik had besloten om weer een keertje naar de bijeenkomst te gaan. We bleken maar met zijn vijven te zijn, dus het werd meer een ochtend bijkletsen. Hoe gezellig dat ook klinkt, ik kom er om nieuwe tips te krijgen of om anderen te kunnen helpen/adviseren vanuit mijn ervaringen. Zo’n bijeenkomst duurt twee uur, dus op deze manier voelde het alsof ik mijn ochtend kwijt was. Het is voor mij beter om niet meer naar deze bijeenkomsten te gaan, tenzij ik zelf een specifieke vraag heb. Ik heb appcontact met drie mensen uit deze groep en heb mijn meditatiegroepje met twee dames die ook MS hebben. Ook heb ik nog een vriendin overgehouden aan mijn revalidatie bij Rijndam. Dat zijn genoeg lotgenoten/vriendinnen voor mij.

Musical Kleine Zeemeermin

Simone

Samen met mijn schoonmoeder en dochtertje gingen we op Eerste Paasdag naar de musical van de Kleine Zeemeermin in Rijswijk (2+). Dit was de eerste musical voor ons dochtertje. Ze vond het begin best spannend en zat voordurend te wiebelen op haar stoel. Dit irriteerde mij, dus ik vroeg haar een paar keer om een beetje stil te zitten. Gelukkig lukte haar dit hierna een stuk beter. Ons dochtertje wilde weten hoe het kon dat de Kleine Zeemeermin zo mooi kon zingen. Ik vertelde haar dat ze al heel lang zangles had en dat ze op een muziekschool gezeten had.

Tijdens de pauze was er niet genoeg tijd om te plassen en een drankje te doen. Bij het plassen sprak ik twee mensen aan die voor hun beurt gingen, terwijl wij netjes stonden te wachten. Ze keken mij aan, maar zeiden niets. Zeer apart. We kochten hierna gauw een drankje en mochten deze meenemen naar de voorstelling.
Het was een leuke musical, ook al week het verhaal wel wat af van de “echte” versie. Ons dochtertje wil nu vaker naar musicals toe. Erg leuk, want ik houd er wel van.

Turnwedstrijd dochtertje

Simone

Ons weekend begon met de eerste onderlinge wedstrijd turnen van ons dochtertje. Haar groep was ingeroosterd om 12.30 uur. Geen ideale tijd voor mij, maar ik wilde toch wel graag mee. We zochten een plek op de tribune. Ons dochtertje begon met het onderdeel balk. Ze gingen eerst inturnen. Ook op de andere onderdelen waren wedstrijden van oudere deelnemers. Erg leuk om tegelijk te zien wat het eindresultaat is van haar huidige oefeningen. Ik heb tot groep 8 ook geturnt, dus veel was herkenbaar voor mij. We moesten lang wachten tot het tweede onderdeel, omdat de muziek het niet deed bij het vloeronderdeel van de oudere meiden. Ons dochtertje zwaaide steeds enthousiast naar ons en het was heerlijk om haar zo te zien genieten. Toen ons dochtertje haar derde onderdeel “de brug” gehad had, besloot ik even naar beneden te gaan. De combinatie van warmte en vermoeidheid zorgde ervoor dat ik mij niet lekker voelde. Ik ging even naar buiten en kocht sinas en chips in de kantine. Dit hielp mij om mijn dip te boven te komen. Na het laatste onderdeel marcheerden de deelnemers onder geklap van het publiek de zaal uit. Dit vond ons dochtertje geweldig. Het was hierna tijd voor de prijsuitreiking. Elke deelnemer kreeg een medaille. Ook ons dochtertje kreeg er eentje voor de vierde plaats samen met de overige deelnemers van haar groepje. Dit was erg leuk geregeld voor alle kinderen. Later op hun scorekaart stond dat ze zesde geworden was. Ze was erg trots op haar medaille en vertelde gelijk dat ze de volgende keer weer met de wedstrijd mee wilt doen.

High tea

Simone

Mijn zus had had voor mijn verjaardag een high tea gegeven. Door onze volle agenda’s kwamen we op 1 april uit. We planden hem om 12 uur, zodat het direct onze lunch was. Mijn zus eet net als ik glutenvrij, dus we hadden qua locatie voor Bij Daan in Zoetermeer gekozen. Hier hadden we één keer eerder een high tea gedaan en dat was erg goed bevallen.

Voor de high tea had ik samen met mijn vriend eerst nog een ritje naar Noordwijk om bij ons nichtje een bankje te brengen. We vertrokken al om 8.30 uur. We dronken nog kort een kopje thee, maar gingen daarna weer terug. Ik stuurde mijn zus dat ik door mijn vriend in Zoetermeer afgezet werd, anders werd het voor mij erg krap qua tijd. Onderweg stopten we nog bij de versmarkt De Valk in Voorschoten. Hier kochten we alvast spareribs voor de bbq van eerste Paasdag.

Het laatste stuk door Leidschendam was erg druk qua verkeer. Ik kwam precies om 12 uur aan in Zoetermeer. Het duurde even voor de eerste gang met brood en verschillende quiches geserveerd werden. Hierna was het tijd voor de zoete gang. Persoonlijk mijn favoriete. We werden weer verrast door de verschillende keuzes. Er zat ook een scone bij die we allebei al jaren niet meer gegeten hadden. Het was zoveel dat we allebei nog wat meenamen naar huis. We gingen daarna nog kort naar twee winkels en daarna werd ik thuis gebracht door mijn zus.

Flashbacks SEH

Simone

Op de momenten dat ons dochtertje sliep in het ziekenhuis, kwamen er bij mij flashbacks naar boven van mijn eigen opname op de SEH. Dat lange wachten, totdat er een arts komt. De gevoelens van angst en onzekerheid. Vooral bij de afdeling Acute Opname had ik daar last van. De laatste keer dat ik daar was kregen ze mijn infuus niet geprikt, waardoor ik meerdere keren geprikt moest worden. Ook was het er toen zo warm dat ik er misselijk van werd. Met tegenzin ging ik toen de andere twee dagen nog naar het ziekenhuis.

Gelukkig hadden we hele lieve verpleegkundigen woensdag, waardoor we alleen lagen op onze zaal van de Acute Opname. Ze deden heel lief het licht voor ons uit en zorgden ervoor dat er geen nieuwe mensen op onze kamer kwamen. Dat ontroerde mij en zorgde ervoor dat ik rustig naast ons dochtertje in bed lag. Wat voelde ik een opluchting toen we naar huis mochten. Hopelijk hoeven we een lange tijd niet meer naar de SEH/Acute opname.

Huisartsenpost en SEH

Simone

Ik ging ons dochtertje ophalen bij een vriendje waar ze aan het spelen was. Ons dochtertje wilde nog één keertje schommelen voor we gingen. Tijdens het schommelen brak het touw van de schommel. Ze viel plat op haar buik en de zijkant van haar gezicht. Ze begon gelijk te huilen en was een tijdje ontroostbaar. Thuis mocht ze als troost een filmpje kijken, maar toen klaagde ze over verminderd zicht. Dat was schrikken. We keken het nog even aan, maar bij het avondeten viel ze steeds in slaap. Ik belde de huisartsenpost en 20 minuten later hadden we een afspraak. Na 45 minuten wachten waren we nog niet aan de beurt, dus ik ging navraag doen bij de balie. Ze verzekerden mij dat als er geen urgente mensen kwamen, wij echt de volgende waren. Plots begon ons dochtertje te spugen. Ze zat bij mij op schoot en we zaten allebei helemaal onder. Gelukkig schoot een mevrouw tegenover ons te hulp en ze regelden bakjes en doekjes. Ondertussen werden we geroepen door de arts. De arts keek haar na. Ze vertrouwde het niet en ze belde de kinderarts om te overleggen. De kinderarts wilde ons ook nog zien, dus moesten wij ons melden bij de SEH. Hier werden we geholpen door een hele lieve verpleegkundige die de controles deed. Eerst bij mij, zodat ons dochtertje wist wat er zou gebeuren. De kinderarts wilde nog een scan laten maken. Ondertussen was ons dochtertje op de onderzoekstafel weer in slaap gevallen. We werden met de rolstoel opgehaald voor de CT-scan. Ik kreeg een loodschort aan, zodat ik er bij mocht blijven. Ons dochtertje vond het heel spannend, maar ze bleef goed stil liggen. Hierna werden we naar de afdeling Acute Opname gebracht waar we een bed kregen. Ons dochtertje had nog veel vragen over de scan. Nadat ik deze beantwoord had, werd ze rustiger en viel ze weer in slaap. We moesten nog een tijd op de uitslag wachten. De kinderarts kwam met de uitslag en deze was goed. Het was 22 uur (3,5 uur na binnenkomst) toen we weer naar huis mochten. Doordat er een CT-scan gemaakt was en het bijna 6 uur geleden was dat ons dochtertje gevallen was, hoefden we haar ’s nachts niet wakker te maken.

De volgende ochtend was ons dochtertje nog wat hangerig, dus bleef ze nog een dagje thuis. Gelukkig zagen we haar steeds meer opknappen. Met de lunch bracht ik haar naar mijn ouders, zodat ik een middagdutje kon doen. Daar was ik wel aan toe, na alle spanning van de avond ervoor.

Kort shoppen

Simone

Mijn week was tot nu toe niet zo leuk. Ik zat heel laag in mijn energie en dat zorgt vaak voor een slecht humeur. Mede doordat ik dan geen energie heb voor leuke dingen/gezellige afspraken, die mij altijd weer energie geven. Nadat ik woensdag zelf een afspraak had afgezegd, kon een vriendin vandaag niet. Ik had deze week nog niets leuks voor mezelf gedaan, dus ik besloot kort in Zoetermeer te gaan shoppen. Ik parkeerde mijn auto aan de ene kant van het winkelcentrum, zodat ik halverwege bij Daan een glutenvrij taartje kon eten. Ik was op zoek naar een nieuwe zomerjas, maar ik paste een lange jurk bij The Sting. Ik stuurde mijn vriend een foto om hem mee te laten kijken, want ik vind de mening van iemand anders erbij wel fijn. Hij kon helaas niet direct reageren, doordat hij aan het werk was. Een half uurtje later kreeg ik zijn goedkeuring, maar ik vond hem zo leuk dat ik hem ondertussen al gekocht had. Een vriend die boven het Stadshart woont, appte of ik een theetje kwam doen. Ik nam twee stukjes taart mee en we kletsten kort bij. Ik ging hierna nog naar een paar winkels. Een zomerjas vond ik niet. Wel zag ik nog een leuk spijkerjasje, maar ik twijfelde over de kleur. Dit vertelde ik thuis aan mijn vriend en hij bood aan om ’s middags nog even mee te gaan. Superlief, dus aan het eind van de middag reden we nog een keertje die kant op en kocht ik ook het spijkerjasje. Waar de onzekerheid vandaan komt weet ik niet zo goed. Deels in elk geval door vermoeidheid, omdat ik dan veel loop en sta, gaat daar veel energie naartoe en krijg ik moeite met beslissingen nemen. Toch voel ik mij vaak wel stoer, dat ik het gewoon gedaan heb.