Blog

Twee jaar geleden waren we ook al met mijn ouders naar dit park op vakantie. Het park was goed bevallen en ligt op een uurtje rijden. Mijn vriend ging alleen het weekend mee, want ondanks dat hij docent is, heeft hij geen meivakantie.

Ik had geregeld dat we op vrijdag al vroeg konden inchecken. Om 13 uur waren we p al. We ruimden vrij snel alles in, zodat ik nog een middagdutje kon doen. Mijn ouders waren er een uurtje later. ’s Middags borrelden we lekker in het zonnetje. Wat een heerlijk begin van de vakantie.

De volgende ochtend gingen mijn vriend, dochtertje en ik met alpaca’s wandelen bij Het Alpaca Bos. We gingen met een groep van 9 personen wandelen met 4 alpaca’s. Ik was mee in de rolstoel, dus mijn vriend liep met de alpaca. Al vrij snel wilde ons dochtertje met de alpaca wandelen. Ze vond het fantastisch en was erg lief voor hem. Na de wandeling kon je ze eten geven en dit deed ik. Een paar happen en al het voer was op. Het was een leuke ervaring om te doen en onze Alpava Willy Wil Wel maakte ook nog geluid, hoe leuk! ’s Avonds gingen we uit eten bij het restaurant Juffrouw Tok op het park. Lekkere kip met speciaal gebakken glutenvrije frites.

Zondagochtend gingen we met zn drietjes naar de Apenheul. Wat een leuk park blijft dit toch. Voor ons dochtertje kregen we een kraskaart om alle apen die we zagen te krassen en hierdoor had ze wat meer interesse in alle apensoorten, maar het mooiste vindt ze toch de speeltuinen ;-).

Maandagochtend gingen we naar de pyramide van Austerlitz. Helaas was de pyramide gesloten, ondanks dat op de website vermeld stond dat deze op maandag open was. We konden hem wel goed zien en een mooie foto maken. De aangrenzende speeltuin en mini attractiepark waren wel geopend. Ons dochtertje kocht zes munten en ging in het treintje, draaimolen en vliegtuigjes. In de zweefmolen ging ik met haar mee. Daarna ging zij nog een keer, maar één keer is genoeg voor mij.

Dinsdag kwam mijn zus met haar twee kinderen een dagje langs. Mijn neefje is 7 jaar en ons dochtertje vindt het altijd leuk om met hem te spelen. ’s Morgens gingen we met zn allen midgetgolfen en na mijn dutje ging ik met mijn neefje en dochtertje een skelter huren. Ze wisselden elkaar af en ik ging met de rolstoel achter ze aan. We hadden een mooi punt gevonden waar ze rondjes konden rijden waar nauwelijks auto’s reden, want met mijn rolstoel (die 6km/uur gaat) kon ik ze niet bijhouden.

Woensdagochtend ging ik zwemmen met mijn dochtertje. Ze raakte daar bevriend met een ouder meisje, die haar hielp met het oefenen van de kant af springen. Uiteindelijk deed ze het zelf in ruil voor een ijsje ’s middags. Deze kochten mijn ouders voor haar in combinatie met boodschappen doen. Dit deden ze voor de tweede keer, terwijl ik mijn middagdutje deed, waardoor het dan stil was in het huisje. Een ideale combinatie. ’s Avonds gingen we in Putten pannenkoeken eten. Hier weten we dat ze heerlijke glutenvrije pannenkoeken serveren, dus dat vond ik de rit van een half uur zeker waard.

De volgende ochtend gingen mijn vader, dochtertje en ik weer midgetgolfen. Ons dochtertje mocht wat kiezen om te doen en dit wilde ze heel graag nog een keertje. We gingen lunchen in Putten bij de visboer met glutenvrije kibbeling. Heerlijk om dit af en toe te eten. ’s Middags ging ik met mijn vader tafeltennissen. Dit waren we nog bijna vergeten, terwijl ik speciaal ervoor de batjes meegenomen had. Ik had dit zeker 10 jaar niet meer gespeeld, maar ik vond het nog erg leuk om te doen. Ik kon het een half uurtje, maar toen begon mijn lijf tegen te sputteren. We gingen nog een lekker ijsje eten. Wat een heerlijke dag om de vakantie mee af te sluiten.

De volgende ochtend pakten we alles in en reed ik naar huis. Er stond wat file, dus het duurde 1.15 uur. Gelukkig gaat het autorijden de laatste tijd wat makkelijker en kost het wat minder energie. Mijn vriend was thuis aan het werk en hij hielp gelijk met het uitruimen van de auto en nam ons dochtertje voor zijn rekening, waardoor ik gelijk mijn bed in kon. Ideaal thuiskomen.

Na het ontbijt gingen we gelijk naar de vrijmarkt die om 8 uur begon. Het was nog niet druk en ik kon alles goed zien vanuit de rolstoel. Ons dochtertje had van ons €5,- gekregen om spulletjes te kopen. We leerden haar om te vragen hoe duur iets was en ze betaalde ook zelf. Ze kocht Bunny Hop, Twister, pop-it, vlindervleugels en een skateboard. Ze kwam €1,20 tekort, dus dit kreeg ze er nog bij, omdat ze zulke leuke/nuttige dingen uitgezocht had. Ook ik kocht nog 35 houten kinderkledinghangertjes voor haar voor €4,-. Afgeladen gingen we terug naar huis om alle spulletjes thuis te brengen. Hierna gingen we nog naar de braderie, maar deze viel ons tegen. We hoopten op eendje vissen en touwtje trekken o.i.d., maar er was niets voor kinderen. We gingen nog terug naar het park om te kijken bij de activiteiten die de scouting opgebouwd had. Zo kon ons dochtertje toch nog klauteren.

’s Middags deden we spelletjes met de kinderen met de buurtjes. Wat een succes was dat weer. Daarna speelden de kinderen heerlijk en konden de ouders borrelen. We haalden met z’n allen patat om deze heerlijke dag mee af te sluiten.

Soms wordt er op het sporten gesproken over je grenzen verleggen en nieuwe uitdagingen/ambities. Ik ben daar altijd een kanjer in geweest, want ik leefde voordat ik ziek werd, altijd van doel/resultaat naar het volgende. Tegenwoordig kan ik veel meer per dag leven en is het al een hele uitdaging een ‘gewone’ week te draaien waarin ik al mijn afspraken na kan komen en het liefst nog wat extra’s kan doen. De extra’s zijn vaak hele simpele dingen, zoals een boodschapje halen. Ik plan elke dag een activiteit in de ochtend en leef daardoor op de max van mijn kunnen. Ook vergt een dochtertje van 4 continu aandacht op de momenten dat ze thuis is. Zeker doordat de onze net zo gek op kletsen is als haar papa en mama.

Om zo te kunnen leven is het belangrijk niet veel te ver te gaan, want dan heb ik weer een aantal dagen nodig om te herstellen. Op deze dagen kan ik haast niets anders doen, doet mijn lijf zeer en voel ik mij soms wat somber. Ik word dan met mijn neus op de feiten gedrukt, dat mijn lijf door de MS minder sterk is en een langere hersteltijd nodig heeft. Daarom blijft balans een toverwoord.

We zouden twee weken geleden al gaan shoppen in Bataviastad, maar doordat we allebei de griep hadden, ging het toen niet door. Gelukkig konden mijn ouders ook vandaag ons dochtertje uit school halen, dus konden we alsnog. Nadat we ons dochtertje naar school gebracht hadden, reden we richting Lelystad. De kortste route was een leuke route. Met veel mooie bloemen en tulpenvelden. De rit van anderhalf uur was snel voorbij en we waren er precies om 10 uur toen de winkels open gingen. Voor de lunch was mijn vriend al goed geslaagd, maar na de lunch kwam er nog een hele stapel bij. Ik kocht een shirt voor Koningsdag en een sportshirt. We gingen pas om 14.15 uur richting huis, maar wat hadden we veel gekocht. In de auto voelde ik pas hoe moe ik was, maar het was na 3 jaar weer heerlijk om hier samen uitgebreid te shoppen.

Ik had de smaak te pakken en vroeg mijn vriend of hij zondag ook op pad wilde. Dit wilde hij wel, dus ik boekte tickets voor een Spido rondvaart door de haven van Rotterdam. We gingen er met de randstadrail naartoe en hadden de rondvaart van 10 uur. De boot had maar weinig passagiers. We kozen een mooi plekje op het bovendek in het zonnetje. Wel met onze winterjas aan, was het heerlijk buiten, maar nog wel wat fris.

Ons dochtertje vond vooral de watertaxi’s die ons inhaalden erg leuk. Toen we de havens bereikten, was ze haar interesse al verloren. Dit stuk was juist voor mijn vriend erg interessant, omdat bij een werktuigbouwkundige is. We leidden ons dochtertje af met een filmpje, waardoor wij nog konden genieten van de rest van de rondvaart.

Zaterdagochtend waren mijn vriend en ik naar de glutenvrije paasmarkt in Leiderdorp geweest, waar ik heerlijke kibbeling gegeten had. We waren er een uurtje geweest, maar ’s middags deed mijn hele lijf zeer. Ik bleef wat langer in bed liggen en dacht dat het kwam door de uitputting. Ik ging ’s avonds met een vriendin uit eten bij O’Pazzo. Dit was erg gezellig, maar toen ik haar om 20.15 uur thuis afzette, bleef ik niet hangen voor een drankje, maar wilde ik naar mijn bed.

De volgende ochtend deed mijn lijf nog steeds zo zeer en ontwikkelde ik een nare, vastzittende hoest; dezelfde als ons dochtertje had. Inmiddels begon ook mijn koorts op te lopen. Helaas ik had ook de griep. Mijn koorts ging over de 39 en ’s nachts was ik aan het overgeven en kon ik mijn urine niet goed ophouden. Ik kon een mini-plasje opvangen en mijn vriend bracht deze maandagochtend naar de huisarts. Ik had van tevoren al met de assistente gebeld om de vragenlijst door te nemen. Rond 12 uur werd ik gebeld door de huisarts. Mijn urine was niet schoon, maar er kwam niet direct een ontsteking uit. Ze wilde mijn urine één nachtje op kweek zetten. Ze hoorde aan de telefoon ook mijn hoestje en ze had nog vragen over mijn urineverlies. Ze besloot mij een amoxicillinekuur te geven die zowel op de luchtwegen als de blaas werkt. Prima idee. Mijn vriend haalde de kuur direct op bij de apotheek, zodat ik snel kon beginnen.

Op dinsdag belde de assistente van de huisarts dat er toch bacteriën in mijn urine zaten en dat ik gewoon door kon gaan met de kuur.

Op woensdag begon de koorts te zakken, maar ik had nog helemaal geen energie. Inmiddels begon mijn vriend zich ook minder fit te voelen. Gelukkig kon hij vandaag nog wel voor ons dochtertje zorgen, die weer voor het eerst naar school geweest was.

Donderdags was ik koortsvrij, maar ik had nog geen energie. Toch hielp ik ons dochtertje met ontbijten en aankleden. Mijn vriend was nu flink ziek. Een moeder van een vriendje haalde ons dochtertje op en bracht ze naar school. Mijn zus bracht ons dochtertje ’s avonds weer thuis van de opvang. Mijn vriend at met haar en ik bracht haar weer naar bed. Zo verdeelden we onze beperkte krachten.

Vrijdagochtend bracht ik ons dochtertje naar school en deed nog boodschappen. Ik was 45 minuten de deur uit geweest, maar was helemaal kapot. Gelukkig kon ik de rest van de dag bijkomen en werd ons dochtertje weer thuisgebracht door mijn zus. Zo kon ik op het gemak pannenkoeken bakken voor het avondeten.

Ook voor het weekend schakelde ik alvast hulp in. Zaterdag kon ons dochtertje naar mijn ouders en zondag naar mijn zus. Zo krijg ik de kans om mijn energie weer op te bouwen en aan te sterken. Ik vind het moeilijk om zoveel hulp nodig te hebben en sneu voor ons dochtertje dat ze niet thuis kan blijven, maar het is even niet anders.

We waren net een paar dagen in het juiste ritme, toen ons dochtertje weer ziek werd. Dit begon ’s nachts met elk uur huilend wakker te worden. Ik hoefde haar dan even te sussen en dan sliep ze gelijk weer verder. Ondanks mijn slechte nacht, besloot ik haar eerste ziektedag zelf te doen. Vaak slaapt ze veel op de eerste dag en dit deed ze ook. Zo kwam ik na een gebroken nacht ook aardig tot rust. Toch was ik erg blij toen mijn vriend thuis kwam uit zijn werk en ik even alleen kon uitrusten. Mijn vriend nam de tweede nacht voor zijn rekening. Deze verliep helaas net zo onrustig als de nacht ervoor. Ik sliep gelukkig goed, maar was om 4 uur al wakker.

Ons dochtertje zou van zaterdag op zondag al bij mijn schoonmoeder gaan logeren, maar nu ons dochtertje ziek was, mocht ze een nachtje extra komen. Een uitkomst voor ons, maar ik vond het wel moeilijk om ons zieke meisje weg te laten gaan. Ondanks dat ik weet dat mijn schoonmoeder fantastisch is in het verzorgen van ons zieke dochtertje. In het verleden heeft ze dit ook vaak gedaan, maar dan was het vaak bij ons thuis. Om mijn moedergevoel gerust te stellen videobelde ik beide middagen. Op zondagochtend haalde mijn vriend ons dochtertje weer op. Heerlijk om haar weer bij ons te hebben.