Nadat ik ons dochtertje uit de kinderopvang opgehaald had, reden we door naar opa en oma. Hier gingen we drie nachtjes logeren, terwijl mijn vriend thuis hard aan het werk was om de vloer opnieuw in de olie te zetten. Vrijdag- en zaterdagochtend zette ik gelijk ook onze meubels in de olie. Ook was mijn fiets voorzien van een nieuwe voorvork, dus deze haalden mijn vriend en ik zaterdagochtend ook op bij de fietsenmaker.
Het leek op een mini-vakantie. Eventjes weg uit ons huis. Lekker veel tijd buiten in het zonnetje doorgebracht, terwijl ons dochtertje speelde in de zandbak, met de bal enz. Ook hielp mijn moeder mijn dochtertje met eten, waardoor ik relaxed kon eten, zonder haar te corrigeren of te helpen. Een eerste nachtje in een andere omgeving slaap ik altijd slecht. De tweede nacht sliep ik heel goed. Meestal word ik rond half zes wakker, omdat ik naar de wc moet en kan ik daarna niet meer slapen. Nu werd ik om half zeven pas wakker van ons dochtertje, heerlijk.
Maandagochtend pakten we onze spullen weer in. Mijn vriend nam alvast een deel mee en ik volgde later met de rest. Ons dochtertje was vandaag zoals elke maandag bij mijn ouders, terwijl ik thuis alle spullen van de logeerpartij opruimde en rustig aan deed. Morgen wordt een drukke dag om alle meubels weer in te ruimen.
Ons dochtertje ging vandaag, zoals elke maandag, naar mijn ouders toe. Ik kijk actief op lokale ruilsites en daar stond een trampoline te koop. Mijn vriend had deze wens voor ons dochtertje al een paar keer uitgesproken, maar ik vind dat ze veel ruimte innemen. Ook was dit altijd een goede reden om naar Monkey Town te gaan en op het bungalowpark waar wij van de zomer weer naar toe gaan, staan er ook twee in de speeltuin.
Ik gaf op de site toch aan dat ik interesse had en liet de foto aan mijn vriend zien. Hij was gelijk enthousiast. Ik stuurde de eigenaar een berichtje met de vragen hoe oud hij was, of het beschermnet nog goed was en of hij nog uit elkaar kon. In de tussentijd hadden we eerst onze oprit opgemeten. Daar pastte hij niet en we verplaatsten ons naar het dakterras. Hier was voldoende plek. De trampoline was al uit elkaar en het net was nog helemaal goed, dus spraken we af om direct te gaan kijken. Het waren hele vriendelijke mensen en de trampoline zag er goed uit, dus voor €25,- kochten we de trampoline.
Ik vroeg mijn moeder of ze ons dochtertje thuis wilde brengen, want ik had nog maar weinig energie. Ook had ik via de kleedjes op Marktplaats nog 4 boekjes van Maya de Bij gezien en die moest ik (helaas) vandaag al ophalen. Ons dochtertje is opeens bang voor bijen, dus hoop dat deze boekjes die angst wat weghalen. Bij het ophalen aangekomen zat het hele gezin met een kleedje in de tuin. Op het kleed lag ook het grote boek van Jip en Janneke. Deze kocht ik ook, want ons dochtertje vindt de verhalen fantastisch en de twee boekjes die we hebben, kan ik dromen. Via de online kleedjes reserveerde ik ook een kinder strijkplank met strijkijzer, maar die haal ik later deze week op, als ik langs Bleiswijk kom onderweg naar mijn schoonmoeder.
Ik wilde hem het liefst opbouwen, maar mijn vriend wilde eerst lunchen en pas na twee uur gaan opbouwen, want op het dakterras was het erg warm. We brachten wel alvast alle onderdelen naar zolder en ik ging rusten. Niet dat daar veel van terecht kwam ;-). Het opbouwen was best veel werk en ik vroeg mijn broertje om even een uurtje te komen helpen, want voor de springveren was veel kracht nodig en ik was erg moe en oververhit. Gelukkig kon hij helpen en lukte het om de trampoline helemaal op te bouwen en te testen.
Ons dochtertje kwam thuis en mijn moeder had verteld dat we een verrassing hadden. We klommen met z’n vieren naar zolder. Wat was ons dochtertje enthousiast en natuurlijk moest er gelijk gesprongen worden. Even een korte onderbreking voor het avondeten en hup, daar ging ze weer. Ik zat er heerlijk naar te kijken. Wat een leuke Koningsdag met mooie aankopen net als andere jaren, maar toch heel anders.
Na weken waarin ik weinig had afgesproken, belde ik mijn oma na het avondeten op of ze buiten met mij op 2 verschillende bankjes wilde kletsen. Mijn oma is 93 en komt niet buiten. Nu de Corona-maatregelen tot 20 mei verlengd waren en het mooi weer was, wilde ze toch wel eventjes met mij naar buiten. Heel fijn om haar weer te zien en in het ‘echt’ te spreken. We hadden al een aantal keer vanaf buiten naar haar gezwaaid en ik belde haar regelmatig op. Na een uurtje kletsen, wilde mijn oma graag weer naar binnen. Zo’n houten bankje zit niet comfortabel. Het voelde heel erg als bonus dat we elkaar toch even gezien hadden.
Een avond later had ik met een vriendin die gestart was met een nieuwe baan op bankjes afgesproken. Daar wilde ik natuurlijk alles over horen. We hadden natuurlijk al geappt, maar pratend kreeg ik veel meer een idee van haar nieuwe werkplek en collega’s. Het was wel een koude avond met veel wind. Na een uurtje kreeg ik het koud, ondanks mijn winterjas en dunne handschoenen. We hadden in elk geval bijgekletst en beloofden over een tijdje weer buiten op afstand af te spreken.
Ons dochtertje vraagt bijna elke dag of de kinderopvang, Monkey Town, zwembad, dierentuin en de kinderboerderij gesloten zijn. We moeten haar steeds teleurstellen dat deze inderdaad nog gesloten zijn. Zo lastig dat we aan een 2,5 jarig meisje niet kunnen uitleggen wat er aan de hand is. Ook afstand houden begrijpt ze niet. Ons dochtertje is een beetje bang om met vreemde kindjes te spelen. Dit probeerden we voor de Corona juist te stimuleren, maar nu moeten we dit juist tegenhouden. Als er andere kindjes komen in de speeltuin die geen afstand houden, gaan we weg.
Ons dochtertje is gek op springen op een trampoline. Een vriendin heeft een trampoline in haar tuin. Ik vroeg haar of we misschien een keertje mochten komen springen. Dit mocht, want haar kinderen maken ’s morgens hun schoolwerk. Ik voelde me toch een beetje bezwaard, omdat ons dochtertje de trampoline wel aanraakt enz. We overlegden nog een keertje en besloten het te doen.
Heerlijk om ons dochtertje zo te zien genieten. Ik had een stoel erbij gezet en zat lekker in het zonnetje. Ik had zelf drinken en fruit meegenomen en zo speelden we heerlijk in mijn vriendin haar tuin. Ik kreeg zelfs nog een kopje thee op afstand aangeboden. Ook hebben we met veel plezier naar de geiten en cavia’s gekeken. Het voelde wel een beetje vreemd, maar wat hebben we ons vermaakt
Mijn vriend was het opgevallen dat ik minder blogs schreef. Ik vond dat ik weinig te vertellen had, maar hij noemde een aantal activiteiten waar ik over kon schrijven. Hierin gaf ik hem gelijk en ik begon meteen aan deze blog.
Ik mis mijn vriendinnen. We appen regelmatig, maar dat is toch heel anders dan gezellig kletsen en lachen. Gelukkig hebben anderen dit gevoel ook en maakten we met de meiden van de voetbal een date om met zijn allen af te spreken op een parkeerplaats vanuit onze kofferbak met anderhalve meter ertussen. Op de dag zelf voelden een aantal zich hier niet prettig bij en werd het een groeps-gesprek via Skype. Ik maakte hiervoor een groep aan en één voor één meldden de vriendinnen zich. De één verscheen in beeld met een theetje, de ander een wijntje of een koekje. We waren met z’n zessen en het werkte best goed.
Natuurlijk praatten we over de impact van het virus, maar ook hoe het met iedereen ging. Hoe ze dapper hun eigen werk combineerden met het helpen van hun kinderen met hun schoolwerk. Wie zijn ouders nog wel ziet en wie niet enz. Na anderhalf uur kletsen, namen we weer afscheid. Heel leuk om iedereen zo gesproken te hebben.
Ons nieuwe schema waarbij mijn vriend van 8-11 en 13.30-16 uur werkt en mijn ouders bijspringen op maandag (hele dag), woensdag (1 uurtje) en vrijdagochtend werkt goed. Ik kom hiermee de week door, zonder uitgeput te raken. Ons dochtertje slaapt ’s middags zeker twee uur, dus dan kan ik slapen en daarna nog serie kijken.
Ik stap ’s morgens regelmatig met ons dochtertje op de fiets om naar een andere speeltuin (waar geen andere kindjes spelen) te gaan, lammetjes te kijken of ergens een tasje voor de deur te zetten met kleding. Heerlijk om buiten te zijn en zo heb ik toch nog een uitje zonder dat we mensen tegenkomen.
’s Avonds heb ik geen fut om nog iets te doen. Een theetje op de bank met wat lekkers en de serie Bodyguard op Netflix kijken. Zo zijn we weer twee weken verder.
Geen boodschappen doen of met vrienden/familie afspreken, terwijl ik daar zo blij van word. Hier vul ik “normaal gesproken” mijn activiteit van de dag mee. Nu ben ik veel samen met ons dochtertje. Ze gaat steeds beter zelf spelen, maar zorgt voor continue prikkels. Hierdoor ben ik kapot aan het einde van de dag. Ook het gebrek aan leuke vooruitzichten1 zorgt voor een somber humeur. Hoe gaan we deze tijd toch doorkomen???
Eind januari plaatste het MS fonds op Facebook dat ze nog iemand zochten voor de rubriek Bucketlist. Ik stuurde een berichtje dat ik mee wilde werken. Ik kreeg snel een enthousiast berichtje terug en via e-mail maakten we een afspraak voor een telefonisch interview op 29 januari.
Voor de foto stelden ze een foto voor van mij achter de computer of bladerend in een reisgids. Helaas konden ze niet wachten tot onze foto’s van de Lapland reis, dus stelde ik voor een oude wintersportfoto uit 2013 te gebruiken. Dit was ook mijn laatste wintersport en ik had in Lapland hetzelfde skipak aan.
Het interview verliep soepel en na 20 minuten wist de interviewer voldoende over mij om een kort artikel te schrijven. Ik kreeg het artikel eerst ter inzage en bracht nog een wijziging aan. Hierna was mijn stuk klaar om naar de drukker te gaan en op 27 maart werd het MS- magazine “MS Leeft” bezorgd. Hieronder kun je het stuk lezen, erg leuk!
Naast het sporten en afspraken met familie en vrienden, werden ook alle evenementen geschrapt. Dat deed wel zeer, want we hadden veel leuke uitjes gepland. We hadden kaarten voor: 13 mrt Anastacia 28 mrt Woezel en Pip 15 april Bløf 18 april Dot design workshop 26 april Dikkie Dik 30 april Memphis Maniacs
Ook het weekend weg met mijn familie begin mei naar de Beekse Bergen en onze vakantie naar Kreta op 31 mei staan op losse schroeven. Helaas geven de organisaties nog geen advies over deze periode en moeten de betalingen gewoon doorgaan :-(.
Gelukkig hebben wij een annuleringsverzekering bij Centraal Beheer die ook bij een oranje reisadvies uitkeert. Eliza was here geeft namelijk wel de mogelijkheid om te boeken tot een jaar later als de grenzen dicht blijven, maar wij willen volgend jaar naar Zuid Afrika, dus hebben we liever ons geld terug ipv een extra vakantie. Het blijft afwachten hoe alles zal lopen.
Mijn vriend werkte sinds vrijdag al thuis, maar nu is ook de kinderopvang dicht gegaan. We dachten de week aardig voor elkaar te hebben, maar mijn schoonmoeder werd verkouden. Hier kon ons dochtertje nu dinsdag en woensdag niet heen. Vol goede moed gingen we er samen tegenaan. Ik zorgde tot de lunch voor ons dochtertje en daarna nam mijn vriend het over. Na het middagdutje zorgde ik weer voor ons dochtertje, tot mijn vriend klaar was met werken. Na twee dagen op deze wijze voor ons dochtertje gezorgd te hebben, begon mijn energielevel al af te nemen. Op vrijdagmiddag kwam mijn moeder nog eventjes helpen, zodat ik deze middag kon bijkomen.
Het werd tijd voor een nieuw plan, want deze week was gelukt, maar op deze wijze kan ik het geen weken volhouden. Ik mailde met de kinderopvang of ons dochtertje mocht komen. Dit kon, want de groep is heel klein met 4-6 kinderen en ze letten goed op de gezondheid van kinderen en medewerkers. Toch houden we ons dochtertje liever thuis, om de kans om in aanraking te komen met het Corona-virus zo klein mogelijk te houden. We zien momenteel alleen mijn ouders en spelen buiten met mijn broertjes gezin.
We maakten een nieuw schema voor volgende week. Ik op dinsdag, woensdag en donderdag van 8-11, daarna mijn vriend. In de middag na het rusten beoordelen we eerst of ik nog verder kan helpen en anders vangt mijn vriend dit ook op. Op maandag is ons dochtertje bij mijn ouders, woensdag overbrugt mijn moeder van 11-12 uur en op vrijdagochtend kan ons dochtertje ook bij mijn ouders. Ik ben benieuwd of dit schema beter werkt voor mij en tegelijkertijd het mijn vriend lukt om bij te blijven met zijn werk.
