Na de leuke/drukke herfstvakantie had ik deze week veel afspraken. Elke dag wel twee of drie dingen om te doen. Maandag naar de audicien voor oordoppen, fysiotherapie en MRI. Dinsdag een afspraak over de badkamer voor het fitnessen. Woensdag op de heenreis naar Leidschendam naar mijn schoonmoeder eerst wat ophalen in Den Haag Ypenburg en op de terugweg langs de Prenatal in Zoetermeer. ’s Avonds met mijn ouders uit eten bij de Griek in Delft.
Donderdagochtend had ik niets en ging ik naar de Ikea in Delft. Ik wilde snel wat artikelen halen, maar eentje moest via de orderpicking bleek ter plekke. Dus eerst bestellen, dan betalen en nog weer wachten bij de balie. 45 minuten later stond ik pas weer buiten. ’s Middags kwam een vriendin bijkletsen en ’s avonds had ik bij een vriendin afgesproken. Ik kon met moeite na het eten weer uit mijn bed komen om op pad te gaan, maar deed het toch.
Vrijdag voelde ik mij erg moe, dus na ons dochtertje bij de opvang gebracht te hebben en de boodschappen te hebben gedaan, kroop ik in bed. Om half 12 werd ik bij de tandarts verwacht, omdat ik een pijnlijke plek in mijn tandvlees had. Ik moest 40 minuten wachten, totdat ik aan de beurt was. Met 5 minuten stond ik weer buiten. Ik had een wond in mijn tandvlees die slecht genas, dus ik kreeg een ontsmettende tandpasta. Om 13 uur had ik mijn laatste les Qi gong. Hier vind ik veel ontspanning in de meditaties, maar ik was zo moe dat ik bijna in slaap viel. Na de les kroop ik weer mijn bed in, tot het tijd was ons dochtertje weer op te halen. De hoogste tijd om te zorgen, dat ik weer voldoende uitrust. Iets wat ik heel moeilijk vind.
Ik heb al vaak een MRI scan laten maken, maar toch ben ik op de dag van de afspraak gespannen. De MRI had ik om 13.45 uur. Een vervelend tijdstip, omdat ik normaal in bed lig om die tijd. Helaas had ik geen keuze. Doordat ik een MRI van één uur had, werd hij alleen op dit tijdstip gepland. Gelukkig werd ik dit keer niet misselijk van de contrastvloeistof en lag ik rustig met de muziek van 100%NL. Ik doezelde steeds weg, ondanks de herrie die de MRI scan maakt. Hierdoor was het uur snel voorbij. Thuis nog in bed gaan liggen, totdat het tijd was om ons dochtertje bij mijn ouders op te halen. Op 11 november krijgen we de uitslag van de MRI.
Mijn vriend wilde graag op vakantie, maar ik overtuigde hem om thuis te blijven en wat meer vrije tijd te hebben. Ons dochtertje heeft op maandag, dinsdag en vrijdag opvang, zodat we op deze dagen ook iets leuks/nuttigs samen konden doen. We startten met op zondagochtend een spontaan bezoek aan de dierentuin Blijdorp. Ik in de rolstoel en ons dochtertje deels op schoot en de rest liep ze zelf. We waren er vroeg (9.15 uur), dus het was lekker rustig. Pas op de terugweg bij het oceanium werd het druk. Om 12 uur verlieten we de dierentuin weer om thuis te lunchen en te slapen. Aan het eind van de middag hadden we geen zin om te koken en belden ons favoriete pannenkoekenrestaurant de Soete Suikerbol en die hadden gelukkig nog een plekje. We bestelden direct ons eten, want in het weekend kan de wachttijd best oplopen en ons dochtertje en ik waren best nog moe van de dierentuin.
Op maandag besloten mijn vriend en ik naar tuincentrum de Driesprong te gaan om de Kerstshow te bekijken. We zagen veel leuke dingen, maar kochten alleen een paar kleine dingen. We hebben al zoveel leuke Kerstspullen. Ik had nog leuke trompetjes gezien in het goud, maar wilde graag zilverkleurige. Wie weet hadden ze deze bij Overvecht in Bleiswijk. We gingen hier ook langs, maar de Kerstshow was pas half opgebouwd en had geen leuke dingen.
Dinsdag had ik afgesproken met een vriendin uit de omgeving Utrecht. Zij komt al jaren naar mij op bezoek, maar ik wilde weer eens proberen naar haar de rijden. Het lukt mij ook om 35 minuten naar Dordrecht te rijden, dus hoopte dat 10 minuten langer geen probleem zou zijn. Op de heenreis deed ik er door file één uur over. Ik kwam best moe aan, maar ik zat lekker op mijn gemak op de bank en merkte gelukkig dat ik toch bijkwam. Ik durfde een vroege lunch ook nog aan en tweeënhalf uur later begon ik aan de terugreis. Deze verliep voorspoedig tot ik op de Molenlaan aankwam. Een hele sliert langzaam rijdend verkeer zag ik voor mij. Aan het eind bleek dat dit door een vuilnisauto kwam, die moeilijk te passeren was. Hierdoor duurde mijn terugweg ook 55 minuten. Thuis dook ik gelijk mijn bed in en bleef hier de middag. Om vijf uur haalden we ons dochtertje op bij de opvang en reden door naar Woodstone in Zoetermeer om pizza te eten. Toen we weg wilden gaan, werd ons verteld dat het restaurant definitief zou gaan sluiten. Erg jammer, want het was juist zo leuk om in de buurt glutenvrije pizza te kunnen eten.
Op woensdagochtend gingen we naar de Intratuin met ons dochtertje. Ze keek haar ogen uit en wilde graag in het treintje. Ik was gaan lopen, maar het tempo lag erg laag. Ik liep alvast door naar het restaurant, zodat ik kon gaan zitten. Volgende keer toch maar in de rolstoel gaan.
Ik had nog zware benen van woensdag, dus donderdag naar de kinderboerderij ging ik direct in de rolstoel. We waren lekker vroeg, maar het begon direct te spetteren. We gingen naar de stal en bleven onder de bomen naar de schapen kijken. Het werd droog en het werd snel drukker. Na het aaien van de konijntjes wilde ons dochtertje graag naar de speeltuin. Wij gingen lekker op een bankje zitten, terwijl zij klauterde en van de glijbaan ging. Toen het weer harder ging regenen, besloten we naar huis te gaan.
Voor onze laatste dag hadden we alleen een bezoek aan de Baderie gepland voor inspiratie voor een nieuwe badkamer. Hier waren we snel uitgekeken. We gingen naar huis om nog twee Ikea kasten te verplaatsen. Helaas moesten die eerst helemaal leeg en uit elkaar, dus het was een flinke klus. Ik had aangegeven uiterlijk twee uur in bed te willen liggen. Dit lukte, maar omdat we nog niet klaar waren bleef ik onrustig. Ik ging steeds nog wat kleine dingen opruimen, waarna ik weer ging rusten. Eén kast besloten we zaterdag af te maken. Wat hadden we deze vakantie optimaal benut met leuke dingen en toch ook nog praktische dingen gedaan.
Donderdag waren we voor een nieuw matras gaan kijken. Ik had een pocketveringsmatras van bijna tien jaar oud. Ik hoop dat het ook bijdraagt aan minder pijn in mijn rug. Van tevoren had ik bedacht dat ik het Emma matras wel wilde, maar in de winkel koos ik voor de Wave van Mline. Op dit matras mag je 125 dagen proefslapen, want met rugpijn een matras testen, is toch wel erg lastig. Hij werd vrijdag al bezorgd en zo kon het testen beginnen. Ik werd net als de voorgaande nachten vaak wakker en had ook wat last van de sterke geur van het nieuwe matras. Mijn rug voelde ik bij het op mijn zij slapen wel iets minder, dus ben benieuwd naar de komende nachten.
Ik heb al sinds de zomervakantie last van mijn rug. Laatst was ik bij de osteopaat en die dacht aan mijn nieren. Hoogste tijd om dit verder uit te zoeken. Ik had om acht uur mijn urine weggebracht, maar had om 10 uur een voicemailbericht van de assistente dat mijn urine schoon was en dat het verstandig was om een afspraak te maken. Ik belde direct en kon om 15 uur nog terecht.
Eerst had ik nog een vol programma. Ik had net voor het eerst gepeuterdanst met ons dochtertje. Dit duurt een half uurtje, wat best pittig is om mee te doen. Ons dochtertje genoot, dus we besloten om dit wekelijks met haar te gaan doen. Na het dansen bracht ik ons dochtertje naar mijn schoonmoeder in Leidschendam. Op de terugweg ging ik langs Zoetermeer om bij een vriendin wat kleding te brengen en hierna naar mijn oude apotheek om mijn gebakken potjes van de workshop op te halen. Ook stopte ik bij tuincentrum de Driesprong om waterplanten te kopen. Ik lag precies op schema, want ik at mijn lunch in de auto en was om 13 uur thuis.
Ik was nog een poosje in slaap gevallen, voordat ik naar de huisarts ging. De huisarts vertelde dat niet mijn nieren de pijnklachten veroorzaakten, maar mijn onderste ribbenboog. Veel hangen kon hiervan de oorzaak zijn, maar dat doe ik nauwelijks. Ik besloot een afspraak bij de fysiotherapeut te maken voor advies.
Ik had voor mijn verjaardag in januari een entreebon van Snowworld gevraagd en gekregen. Ik had namelijk van iemand anders met MS gehoord dat die ook moeite heeft met lopen, maar nog wel goed kon skiën. Ik wilde het graag nog een keer proberen.
Ik had een vriendin mee gevraagd en rond 10 uur stonden we op de baan. We gingen eerst naar de oefenweide, waar we twee keer best aardig naar beneden gingen. Toen wilde ik toch wel van de grote berg. Op de sleeplift werd ik misselijk van vermoeidheid en toen moest ik nog naar beneden. Bovenaan vertelde ik mijn vriendin dat ik hierna ging stoppen. Ze begreep dit goed en we skieden naar beneden. Uit de sneeuw stortte ik in. Mijn vriendin nam mijn ski’s mee en ik wilde alleen maar op een bankje zitten met mijn hoofd tussen mijn benen. Ondertussen deed ik ook mijn jas uit, want ik had het opeens zo heet. Langzaam verdween de misselijkheid met de extreme vermoeidheid. Ik wilde de baan niet meer op, maar vond dat mijn vriendin nog wel moest gaan. Dit wilde ze niet en dat begreep ik wel. We gingen thee drinken om goed bij te komen. Dat was erg gezellig. Thuis aangekomen heb ik direct gegeten en ben ik in bed gekropen.
’s Middags vierde mijn zwager zijn verjaardag. Van tevoren had ik al aangegeven dat ik niet wist of ik mee kwam, maar nu ik max een half uur op de ski’s gestaan had, wilde ik toch wel mee. Mijn moeder en zus vroegen nog hoe het skiën geweest was. Ik vertelde heel nuchter dat het geen succes was en dat het de laatste keer was.
Pas ’s avonds, nadat ik 4 treden van de trap gevallen was, kwamen de tranen. Door de pijn van het vallen en van frustratie dat ik maar zo kort had kunnen skiën.
Het moment waarop ik altijd mijn blogs schrijf is ’s morgens vroeg, als ik eerder wakker ben dan ons dochtertje. Mijn hoofd is dan nog vrij van gedachtes en dan is het ontspannend om te schrijven. Natuurlijk moet ik mij er soms ook wel toe zetten. Vooral als ik één of twee weken niet geschreven heb, terwijl ik in die tijd wel goede onderwerpen had. Deze blog schrijf ik ’s morgens om zes uur, terwijl ik om vijf uur al wakker was. Slapen lukt niet meer.
Mijn vriend was nog steeds goed ziek en mijn energielevel kelderde. Tijd om te vragen of iemand ons kon helpen. Mijn schoonmoeder kon ’s middags gelukkig. Ons dochtertje was erg moe en lag om 11 uur alweer op bed. Zo fijn om te weten dat mijn schoonmoeder ’s middags kwam, want ik verwachtte dat ons dochtertje wakker zou worden op het moment dat ik zou willen slapen. Natuurlijk was ik om 11 uur ook gelijk in bed gedoken, maar slapen lukte me niet. Om 13 uur werd ons dochtertje wakker en om 14 uur was mijn schoonmoeder er. Ik probeerde gelijk nog een uurtje te slapen, want ik wilde ’s middags nog naar een verjaardag.
Mijn vriend had voorgesteld dat ik daar alleen heen ging, zodat het niet zoveel energie kostte. Hierin had hij gelijk en ik kwam vrolijk weer thuis. Mijn vriend had eten gekookt en mijn schoonmoeder had heerlijk gespeeld met ons dochtertje. Na het eten ging ik rusten, totdat het tijd was ons dochtertje op bed te leggen. De zondag was op deze manier ook weer gelukt.
Gisteren twijfelde ik nog of ons dochtertje fit genoeg wakker zou worden om op pad te gaan, maar vanmorgen was ze erg vrolijk. Ik belde mijn vader om af te spreken. Het eerste ritje met de stoomtrein was om 10.35 uur, dus deze wilde ik graag mee. Vanaf het parkeerterrein werden we met een pendelbus naar de ingang van de loods gebracht. Dit was fijn, want het was best een stukje lopen. Binnen stonden een aantal kraampjes en reden er minitreinen rond. Ons dochtertje keek haar ogen uit en ook ik vond het leuk om te zien. Mijn vader was er al eerder geweest en vertelde erover.
Buiten stonden drie locomotieven en een stoombluskar. Ons dochtertje vond het wel spannend en wilde getild worden. Ik kan dit maar eventjes, dus gaf haar aan mijn vader. We zochten een plek in de stoomtrein naar Gouda. Heel leuk om alle reacties op de trein te zien van mensen die op de stations op de ‘gewone’ trein stonden te wachten. Terug in Rotterdam merkte ik dat ons dochtertje moe werd. We dronken nog wat en gingen met de pendelbus weer terug naar de auto. Mijn vader ging naast ons dochtertje in de auto zitten om haar wakker te houden, want als ze maar eventjes slaapt, wil ze ’s middags niet meer slapen en ik had mijn rust ook hard nodig. Mijn vriend was sinds gistermiddag ziek, dus moest ik nu alleen ons dochtertje bezig houden en verzorgen. Dit lukt mij altijd maar net.
Eigenlijk was het morgen pas zover, maar ons dochtertje logeerde vanavond bij oma en morgenavond is mijn vriend naar Feyenoord. Daarom vierden we het vandaag. Mijn vriend was mooi op tijd thuis uit zijn werk. We reden naar de Randstadrailhalte en stapten uit bij station Beurs in Rotterdam. We gingen eerst even naar de Mediamarkt, want mijn e-reader was gisteren overleden en ik houd hem graag vast met één hand en blader met een knopje. Ik koos voor de Pocketbook 4.
Het was nog naar een klein stukje lopen naar Bazar, waar we om vijf uur aan een drankje zaten met brood en lekkere smeersels. Hierna nog een hoofdgerecht en ruimte voor een toetje was er niet meer. Ik stelde voor om terug te lopen naar het Centraal station. Dit bleek een slecht voorstel te zijn, want het begon al gauw te regenen. Gelukkig konden we redelijk droog lopen onder bomen en overkappingen. Thuis aangekomen keken we nog een aflevering van Sorjonen op Netflix.
Ik vergeet nog te schrijven over mijn cadeautje. Ik wilde graag een nieuwe ketting met hangertje. Praktisch als ik ben had ik hem zelf uitgezocht bij de juwelier, want ik houd niet van verrast worden.
