Blog

Als onze dochter vroeg wakker is, ben ik dat ook. Ondanks dat ik er vaak niet eens uit hoef. Nu verlegt ze opeens haar ritme en is ze om half zes wakker ipv half zeven. Ook ’s middags gaat ze pas om 14:30-15:00 naar bed ipv 13:30. Meegaan in dit ritme lukt me niet. Om half twee moet ik echt zelf naar bed toe. Hopelijk verandert haar ritme snel verder naar één lang slaapje na de lunch, want nu kan ik weer niet een hele dag voor haar zorgen zonder in te storten.

Ik ben altijd gewend geweest om van doel naar doel te leven. Op de terugweg van vakantie in de auto, beklaagde ik bij mijn vriend dat ik dit nu wel mis. Geen grote reizen, geen belangrijke gebeurtenissen op werk meer, alleen de herfstvakantie nog in het vooruitzicht.

Ik noemde zelfs het woord consolideren als voorbeeld en een kabbelend riviertje. Op zich is daar helemaal niets mis mee, maar ik moet er soms nog aan wennen. Bijna altijd ben ik tevreden met mijn leven nu, maar soms kijk ik met weemoed terug naar mijn leven voor de MS. Of voor de verantwoording voor een klein meisje waar ik helemaal gek op ben.

Best moeilijk om dit onder woorden te brengen en ik heb ook getwijfeld of ik deze blog wel zou schrijven. Zeker omdat ik weet dat dit gevoel morgen alweer weg is.

Het weekend deden we nog rustig aan. Ik ging zaterdag mee wandelend boodschappen doen. Dit was 700 meter bij ons vandaan; een afstand die ik normaal makkelijk loop. Nu ging ik in de supermarkt op een bankje zitten om weer bij te komen en moed te verzamelen voor de terugweg. Wat miste ik mijn rolstoel erg. Op slechte dagen komt deze zo goed van pas. Hij paste er niet bij in de auto met een buggy, campingbed met matras, koelbox, kinderstoel enz. We hadden al overwogen om misschien een trekhaak op de auto te plaatsen, zodat hij zo mee kon, maar ik ben zo eigenwijs dat ik denk dat ik wel zonder kan. Op goede dagen is dat vaak ook wel zo, maar als ik nog wat wil op slechte dagen, heb ik hem hard nodig. Na de lunch ben ik extra lang naar bed gegaan. Zo kon ik mijn verdrietige gevoel weer een plekje geven.

De volgende dag voelde ik me wel beter, maar nog niet top. We hadden gepland om te gaan zwemmen met mijn zus, zwager en neefje die een nachtje naar mijn ouders gekomen waren. Ik heb dit afgezegd, omdat ik al dat aan- en uitkleden erbij echt niet zag zitten. We maakten een wandeling door Brüggen en lunchten bij een pannenkoekenrestaurant. Aan het eind van de dag appten mijn ouders of we nog wat kwamen drinken. Dat vond ik de moeite niet, maar met avondeten wel. Wij hadden nog hamburgers en worstjes, dus stelde ik een bbq voor. Dat was een goed idee, dus liep ik nog naar de bakker en daarna gingen we naar de camping. Heerlijk ff gezeten en genoten van het lekkere weer en ons dochtertje dat aan het spelen was. Zo was deze dag heel anders dan gepland, maar zeker heel erg leuk.

We waren al heerlijk vroeg in ons huisje voor de komende zes nachten. Het zag er nog heel nieuw uit en was van alles voorzien. We pakten gelijk alle spullen uit om zo voor de lunch al klaar te zijn, zodat ik daarna naar bed kon. We deelden voor het eerst een slaapkamer met zijn drietjes. We waren erg laat met boeken en dit huisje lag op nog geen 10 minuten bij mijn ouders vandaan op de camping. Niet dat we daar hele dagen naar toe wilden gaan, maar gewoon voor af en toe.

Tijdens ons dutje ging mijn vriend boodschappen doen. Super dat hij daar nog energie voor had, terwijl mijn dochtertje en ik lekker sliepen. ’s Avonds gingen we eten bij “Aan de Grens” aan de overkant van de camping. Ons dochtertje vermaakte het hele terras, terwijl wij lekker aten.

’s Nachts was ik erg onrustig en misselijk. De volgende ochtend gooide ik alles in een paar etappes boven de wc eruit. Ik bleef nog lang misselijk en pas na mijn middagdutje begon ik op te knappen en wilde ik weer wat drinken. Het bleef bij wat droge crackers en kale spaghetti, maar ik was allang blij dat ik weer wat binnen hield.

Donderdag vertrekken wij voor 6 nachtjes naar Brüggen. Voor 1 week nemen wij bijna net zoveel mee als voor twee weken lijkt het wel.

Ik had dinsdag voor het werk nog wat laatste boodschappen gedaan. Mijn apotheker had me niet verwacht, dus ik kon nog wat achterstallig werk doen en wat eerder naar huis. Dat was superfijn, want toen ik onderweg was naar het werk, had ik spijt dat ik geen vrij genomen had. Na gerust te hebben, pakten mijn vriend en ik alles al grotendeels in. Dit was eigenlijk zo gebeurd en het gaf mij veel rust, dat alles al klaarstond

Ik ging ’s avonds samen met mijn zus naar de vroege film Mama Mia Here we go again. Hij was heel erg leuk en om half tien was ik weer thuis. Normaal zou ik dit niet zo plannen, maar ons dochtertje was logeren, dus ik kon uitslapen.

Op woensdag ging ik nog even naar dorp en kwam daar mijn broertje, schoonzus en nichtje tegen. Die had ik al een tijdje niet gezien, dus we stonden gezellig te kletsen. Mijn vriend was in de tussentijd ons dochtertje ophalen en vroeg zich al af waar ik bleef. Verder verliep vandaag heel soepel en ging ik op tijd naar bed. Altijd weer spannend om op vakantie te gaan.

Eindelijk kwam het ervan om weer een keertje te gaan. Ik had al twee keer met een vriendin afgesproken om te gaan, maar dit lukte steeds niet. Eerst was ze ziek en de tweede keer was op de dag dat het 35 graden werd. Dat was mij echt te warm.

Nu ging ik alleen, want ik had nog een cadeaubon die voor 13 augustus gebruikt moest zijn. Via de lokale “ruilen en weggeven” Facebook pagina had ik een goedkope entreekaart geregeld. Ik was er direct toen het open was. Ik startte met lekker zonnen, nu de zon nog niet op zijn heetst was. Hierna het bubbelbad, gevolgd door een drankje op het terras. Hier begon ik in het boek dat ik meegenomen had. Het boek was erg leuk, dus ik besloot nog een tijdje op het terras te blijven. Ik kreeg honger, dus plakte de lunch eraan vast. Helaas werd ik gestoken door een wesp die ik over het hoofd gezien had, dus eerst op zoek naar zo’n pompje. Die hadden ze gelukkig.

Beetje geschrokken waagde ik poging twee om te gaan eten. Er waren alleen nog veel meer wespen in de buurt, dus ik verhuisde met mijn bord naar binnen. Het duurde even, voordat ik de ontspanning weer te pakken had. De vermoeidheid sloeg hierna hard toe, dus om half twee ging ik al naar huis om daar een tukkie te doen. Ik was in geen enkele sauna geweest en veel korter dan verwacht, maar ik was er happy mee. Toch weer een stapje en goed om te weten, dat ik het een paar uurtjes kan ipv een hele dag.

Het was zo gepland met afspraken dat ik twee dagen achter elkaar ging werken. De eerste dag was er een vakantiekracht die mooi het scanwerk deed om het archief te digitaliseren. Zo kon ik gelijk de gescande documenten op de juiste plaats op de server scannen. Hierdoor vlogen de drie uurtjes om met rustig werken aan één taak. Had mijn apotheker mij van tevoren maar verteld, dat ik hiervoor uigeroosterd was. Ik had mij al flink druk gemaakt, omdat ik niet wist hoe ik dit allemaal naast mijn taken moest doen.

De tweede dag had ik een afspraak met een ondersteunend medewerker, waar ik een stukje van de financiële administratie van overneem. In eerste instantie was deze afspraak in de avond gepland, maar ze kon ook overdag. De overdracht verliep vlot, waardoor ik ook nog een klein stukje van het scanwerk van gisteren af kon maken. Ons dochtertje was bij mijn schoonmoeder vandaag en bleef daar ook een nachtje slapen. Hierdoor kon ik mijn energie voor het werken gebruiken. Het was wel te doen om twee dagen achter elkaar te werken, maar ik had er heel erg tegenop gezien.

Na vier dagen in Praag te zijn geweest was het heerlijk om weer bij mijn vriend en dochtertje te zijn. Alleen had mijn vriend een heftige variant van een kinderziekte, dus die kon weinig helpen. Op dit soort momenten is het erg pittig. Mijn schoonmoeder was gelukkig de eerste nacht gebleven, zodat ik rustig kon opstarten.

Ons dochtertje ging ook voor het eerst staan. Een geweldig moment, maar dit had wel het gevolg dat ze onrustig sliep. Na de eerste nacht die ik zelf deed, keek ik uit naar de vrijdag dat onze dochter op de opvang is, zodat ik bij kon komen. Mijn vriend doet namelijk altijd alle nachten, maar hij had zijn rust ook hard nodig nu hij ziek was. Ik vroeg gelijk of ons dochtertje nog een nachtje bij mijn ouders mocht gaan logeren. Dat kon gelukkig zaterdag op zondag, dus met dit in het vooruitzicht kon ik het weer aan. Dit blijven voor mij vaak de moeilijkste momenten: het inschakelen van ons vangnet, omdat ik het anders niet aankan.

We hadden vandaag nog een aardig tijdje in de stad. We hadden geregeld dat we pas om drie uur uit hoefden te checken, dus ik wilde om twee uur in het hotel zijn om nog even te kunnen liggen, voordat de taxi ons om 15:45 uur naar het vliegveld zou brengen.

We hadden van tevoren nog geen plannen, maar we wilden nog wel terug naar het Oude Stadsplein. Onderweg stopten we nog bij de souvenirwinkels en een klein marktje. Inmiddels was de ijswinkel met glutenvrije hoorntjes ook open, dus hier moesten we om half 11 ’s morgens wel een ijsje eten. Hierna haalde de tijd ons een beetje in. Op het Oude Stadsplein even rondgekeken en nog een kerk gezocht. Vlakbij zat het Hardrock Café waar ze glutenvrije hamburgers serveren, dus na alle pasta’s kozen we nu voor een zware, minder gezonde lunch. Toen was het tijd om terug te gaan naar het hotel. Onze tassen stonden al gepakt klaar, dus we konden echt rusten.

Na het uitchecken haalden we bij de Italiaan nog een afhaalmaaltijd voor op het vliegveld. De taxichauffeur was een kwartier te vroeg, maar wij waren toch al klaar. Op het vliegveld konden we direct de bagage en de rolstoel inchecken. Het leek bij het landen zo’n klein vliegveld, dus ik dacht wel te kunnen lopen. Zulke keuzes lopen vaak minder goed af. Eerst terug naar de balie, zodat we versneld door de controle van de handbagage konden. Hierna onderweg naar de gate nog een korte pauze om bij te komen. Bij de gate hadden we nog genoeg tijd om te zitten en onze pasta te eten. We vlogen om 18:45 weer terug naar Nederland waar mijn zwager ons weer ophaalde.