Blog

Al vanaf het moment dat ik mijn blog wilde schrijven, wist ik dat ik hierbij ook een klein stukje over glutenvrij eten wilde schrijven. Ik heb namelijk al 6 jaar Coeliakie waardoor ik geen gluten mag eten. Op de voorpagina van mijn website had ik nog ruimte voor een extra onderwerp. De webmaster maakte mij erop attent, dat ik daar maar snel iets mee moest gaan doen. Ik had toch nog een klein beetje extra aansporing nodig, maar die kreeg ik snel toen ik hoorde dat hij een nieuwe baan had. Hij blijft mij helpen met mijn website, maar op een afstandje kan dat soms net iets lastiger zijn dan wanneer je iemand wekelijks ziet. Als je nieuwsgierig ben kun je op mijn voorpagina op het icoontje klikken en lezen wat mijn favoriete eetadressen zijn in de omgeving Den Haag-Rotterdam.

Een jaar geleden hadden mijn vriend en ik al kaartjes gekocht om naar dit concert te gaan. We hadden altijd staanplaatsen, maar deze kaarten moesten we vorig jaar verkopen, omdat ik dat niet meer zo lang kan staan. Voor de zekerheid hadden we nu zitplaatsen gekocht en dat was maar goed ook, want een staand concert is voor mij nog steeds geen optie. We gingen met de metro, zodat mijn vriend gewoon zijn biertje kon drinken. We waren mooi op tijd en hoefden maar even te wachten voordat de show begon.

We zaten op de eerste rij en we hadden mooi zicht hoe de Golden Earring de show begon. De Golden Earring werd opgevolgd door Bløf en zo kwamen er deze avond veel bekende artiesten langs zoals Typhoon, Broederliefde, Common Linnets, Douwe Bob, Jeroen van Koningsbrugge, Marco Borsato, Racoon, Rowwen Hèze en natuurlijk ook de gastheren Nick en Simon. We hebben heerlijk genoten en af en toe nog gedanst met hulp van mijn vriend waaraan ik mij aan vast kon houden. We waren net voor het einde weg gegaan om de laatste metro te halen en de ergste drukte voor te zijn. Het laatste stukje heb ik naar huis gereden en thuis moe, maar zeer voldaan in slaap gevallen.

Na een vermoeiende ms-nacht waarin ik meerdere keren bezweet en met koorts wakker werd, was ik niet in staat om te werken. Ik was zo moe. Gauw even ontbeten en daarna weer in bed gedoken tot 10:30 uur. Poging twee om te beginnen aan de dag. Langzaam opstarten met een aflevering “The Good Wife” op Netflix, lunch en douchen. Werd ik gebeld door de apotheker uit Pijnacker voor een uitnodiging voor een stage. De laatste keer dat we contact hadden over een stage was ruim een maand geleden. In de tussentijd ben ik wel gaan twijfelen of de apotheek nu de juiste werkomgeving is met veel staan en lopen. Zeker nu mijn lijf de laatste twee weken weer wat minder is. Ik heb aangegeven alleen stage te willen lopen, als er daarna een mogelijkheid voor een baan in zat. Hier moest de apotheker weer over nadenken en hij belt me nog terug. Meteen hierna begon ik weer te twijfelen. Wil/kan ik bij mijn huidige werkgever blijven? Heb ik de apotheker nu afgeschrikt? Moet ik zoeken naar een middenweg door 1 middag per week stage te gaan lopen? Ik heb geen idee waar ik nu goed aan doe. Volgende week heb ik weer een gesprek op het werk, dus daar ga ik ook vragen hoe mijn toekomstmogelijkheden er bij hen nu uit zien. Hopelijk krijg ik daar een antwoord op en geeft dat wat meer rust. Met het uitreiken van mijn nieuwjaarsgeschenk kreeg ik van mijn baas de woorden dat hij hoopte dat ik nog lang bij het bedrijf bleef, zodat hij voor me kon zorgen.

Nu de koorts gezakt was, kon ik nog wat huishoudelijke dingen doen voordat ik naar de terugkomsessie van de mindfulness training van het nationaal MS-fonds ging. Het was erg leuk om iedereen weer te zien, nadat mijn laatste sessie op 22 november was. In de tussentijd heb ik weinig gemediteerd, maar voer ik wel mijn doucheritueel met volle aandacht uit zonder de radio. Dit geldt ook voor autorijden zonder de radio. Hierdoor ben ik meer ontspannen en kost het tegelijkertijd minder energie. We hadden een erg pittige meditatie, waarbij je naar je gevoel moest gaan. Het gevoel wat bij mij het sterkst opkwam was het gevoel van wanhoop, want welk pad wil ik nu gaan bewandelen qua werk, gezondheid, kinderwens, reizen etc. Heb ik hierbij nog extra hulp nodig van bijv. een psycholoog of red ik mij op de huidige wijze ook best goed? Ik kon ook niet voorkomen, dat bij de nabespreking de tranen langzaam over mijn wangen liepen. Gelukkig hebben we een fijne groep en trainers, waardoor ik mij na de schaamte ook wel opgelucht voelde.
Helaas was dit de laatste sessie, maar we hebben met een z’n drieën besloten de mogelijkheid van een vervolgtraining, waarbij we 1 x per 2 weken of 1 x per maand weer bij elkaar komen, verder te onderzoeken. Ook bekijken we nog in welke vorm we dit willen.

Na de week wat rustiger aan te hebben gedaan (behalve donderdag, want toen had ik een uitje van mijn werk) begon vandaag weer moeizaam. Van 16-21 uur gaven wij een borrel met hapjes om mijn vriends 38e en mijn (bijna) 32e verjaardag te vieren. Een avondverjaardag geven zie ik niet meer zitten, omdat ik dan rond 22 uur instort en dan toch nog mijn rol als gastvrouw wil vervullen. Vorig jaar hadden we onze verjaardag ook met een borrel gevierd en dat was erg goed bevallen.
Mijn vriend was die ochtend al vroeg begonnen me de voorbereiding van de saté, gehaktballetjes en tacovulling. Ik deed de boodschappen en wilde daarna weer verder helpen, maar ik was zo moe dat ik mijn bed maar weer ingedoken was. Wat doet dat zeer op z’n moment. Ik voel me dan zo tekort schieten. Gelukkig is mijn vriend een kanjer en maakt er op dat moment geen probleem van en doet alles in zijn eentje. Het was een geslaagd feestje, waar ik gezellig vrienden gesproken had en op mijn kruk in de keuken steeds de hapjes opgewarmd had, waarna mijn vriend ze ronddeelde. Om 21:15 gingen de meeste vrienden naar huis en bleven we met nog een klein clubje over. Deze zijn nog een klein uurtje blijven hangen, maar toen moest ik echt naar bed. In bed was ik duizelig van vermoeidheid, waardoor ik slecht in slaap kon komen, maar was erg blij dat ik het hele feestje toch volgehouden had.

Na alle drukke feestdagen, die bij ons gevolgd worden door veel verjaardagen in januari, begon ik weer slechter te lopen. Misschien komt het door het te laat naar bed gaan, te veel afspraken of vorige week tijdens het shoppen 3 uur gelopen met tussenpauzes. Geen idee, maar mijn lijf geeft wel het signaal dat ik rustiger aan moet doen. Vanaf gisteren volg ik dit ook op. Mijn vriend doet wat extra dingen in huis, ik ga wat vroeger naar bed en plan maar 1 ding op een dag ipv de gebruikelijke 2. Nu maar hopen dat het snel resultaat geeft en ik weer beter ga lopen. Was er net aan gewend dat dit alweer 2 maanden soepeltjes ging.

Meestal probeer ik mijn afspraken vanaf 10 uur te plannen, maar soms kan dit niet. Zo ben ik om 8:50 in Rotterdam voor mijn afspraak. Ik loop wel wat stram maar de gebruikelijke zweetaanval van te snel opstaan blijft gelukkig uit. Super fijn dat het toch lukt. Nu nog afwachten hoe ik de rest van de dag doorkom.

Zoals elk jaar volgt mijn vriend het bouwen van de vreugdevuren op Scheveningen via de webcam. Natuurlijk hoorde daar ook een kijkje nemen in het ‘echie’ bij. We hadden de auto dichtbij het vreugdevuur van Scheveningen geparkeerd, zodat ik maar een klein stukje hoefde te lopen. Helaas hadden ze dit jaar in een recordtempo de stapel 35 meter hoog gebouwd waardoor er niet meer verder gebouwd mocht worden van de gemeente.
Wel mochten we nu extra dichtbij kijken bij het vuurtje met een hardstyle muziekje. Heerlijk even staan genieten en dansen. Daarna nog lekker bij visboer Spaans op de Westduinweg glutenvrije kibbeling gegeten en bij de Welsh Bakestone glutenvrij brood, gebak en appelflappen gekocht.

Ik wens iedereen een goede, gezellige jaarwisseling en een goede gezondheid voor 2017!

Eindelijk weer eens schaatsen. Of het zou lukken wist ik nog niet, maar proberen wilde ik het in elk geval. Een vriendin ging mee met haar dochters. Dat het druk is in de schoolvakanties wist ik, maar zulke rijen zorgden er wel voor dat het goede er bij mij al vanaf was voordat ik op het ijs stond. Ik had mijn noren mee en mijn oude kunstschaatsen. Op mijn noren ging het redelijk. Had erg veel moeite om mijn gewicht naar achteren te verplaatsen. Als ik te ver voorover hing, kwam ik ook weer niet vooruit. Maar 800 meter schaatsen voor de eerste keer met maar 1 keer vallen viel mij erg mee. Het was net alsof ik net weer begonnen ben met schaatsen op noren, dus verwacht dat het net als met het lopen veel oefening vergt. Ook nog een klein stukje geprobeerd op kunstschaatsen op de funbaan bij de kids, maar die manier van schaatsen ben ik echt verleerd vrees ik. Volgende keer maar ’s avonds een half uurtje gaan zonder lange rijen. Wordt vervolgd…

In eerste instantie had ik helemaal niet zoveel zin in alle drukte rondom Kerst. Zeker doordat we vorig jaar in Australië Kerst gevierd hadden tussen de kangaroes. Toen het echter eenmaal de dag voor Kerst was en we de tweekleurige paprikasoep voor Kerstavond en eerste Kerstdag gemaakt hadden, kreeg ik wat meer zin in alle gezelligheid. Het dilemma kleding had ik woensdag met de Kerstborrel van het werk al opgelost. Gewoon een leuk jurkje met ballerina’s eronder. 24 december is mijn oom jarig dus daar zijn we ’s middags op visite geweest. Toen snel even bijkomen op de bank, voordat we naar het diner gingen van vier goede vrienden met hun kids. Wat een super gezellige avond hebben we daar gehad. De tafel was prachtig gedekt en onze soep viel goed in de smaak. Ook van het hoofdgerecht en toetje hebben we gesmuld onder het genot van een wijntje. Rond half twaalf kon ik niet meer en zijn we naar huis gegaan.

Onze Kerstochtend begon met een uitgebreid ontbijt gevolgd door een spelletjes mini-marathon. We hebben ‘Wie is het’, ‘Mens–erger-je-niet’, ‘Yahtzee’, ‘Onderuit en ‘Het betoverde doolhof’ gespeeld. Daarna rustig aangedaan en mijn vriend begon wat symptomen van de griep te vertonen. We zijn wel naar mijn familie gegaan en daar ook ons voorgerecht gemaakt wat weer goedgekeurd werd. Normaal gesproken helpt mijn vriend altijd iedereen, maar doordat hij niet zo fit was bleef dit beperkt tot bij het voorgerecht. Voor de rest heb ik voor het eerst weer veel geholpen met het afruimen van de tafel en bijspringen bij het opmaken van het hoofdgerecht. Dit gaf mij een super goed gevoel. Na het eten en natafelen op tijd naar huis gegaan, want we waren allebei flink op.

Tweede kerstdag naar mijn oma gewandeld. Dit viel niet mee. Met erge tegenwind 2,1 km gewandeld en ook de brug over de HSL (tussen Bergschenhoek en Berkel) over geklauterd. Ik ben nog niet gewend aan het omhoog lopen en ook niet op een ongelijke ondergrond. Tegen het einde begon in weer te zwalken, maar een hand van mijn vriend verminderde dit een beetje. Bij mijn oma weer bijgekomen en lekker met de auto terug naar huis gegaan.
Aan het einde van de middag mochten we aanschuiven bij de gourmet bij mijn schoonfamilie. Gelijk gestart met een borrel met hapjes, gevolgd door een heerlijke gourmet met veel verschillende soorten vlees. We hadden zelf zoveel over dat we de volgende dag thuis nog een keer gegourmet hebben 

Hoe kun je nu het beste stress vermijden? Dat kan wat mij betreft op verschillende manieren. Manier 1 begon bij mij met het werken zonder deadlines, mede bepaald door de arbodienst. Dit werkt heel prettig en ik werk nu alleen de uren dat ik op het werk aanwezig ben. Thuis ben ik niet met het werk bezig.

Manier 2 was voor mij de belangrijkste. Mij alleen maar druk maken over dingen waar ik invloed op heb. Deze verloopt bij mij privé heel erg goed, doordat we een gedeelde agenda hebben en elkaar redelijk vrij laten in het maken van afspraken met vrienden enz. Ook hebben we een kluslijst gemaakt met daarop afspraken wanneer onderhoud aan het huis gedaan wordt en wanneer we grote uitgaven doen, zoals vernieuwingen en hierbij het onderscheid maken tussen noodzakelijk en alleen voor het mooie (het oude functioneert nog goed). Hierdoor kan ik leven volgens de agenda en de rest laten rusten. Op een dag mag ik van mezelf maximaal twee afspraken plannen. Deze twee zorgen ervoor dat ik voldoende kan blijven doen en mezelf niet te veel uitput.

Op het werk werkt dit nog wat minder goed, doordat ik altijd gewend was om zelf de lijnen uit te zetten. Nu moet ik de wegen van anderen volgen en die verlopen niet altijd naar wens/makkelijkste manier. Om dit goed te kunnen accepteren kan ik nog wel een cursus gebruiken. Hoogste tijd om weer wat te gaan doen met mijn mindfulness training die ik twee maanden geleden gevolgd heb. Het lukt me wel om dingen met meer aandacht te doen zoals autorijden, douchen en koken, maar mijn meditaties heb ik de afgelopen weken laten versloffen. Misschien brengen die weer wat meer rust in mijn koppie.