Blog

Vanmorgen was ik weer extreem vroeg wakker. Dit begint mij echt weer op te breken. Ik word wakker van een kreetje van ons dochtertje en kan door de adrenaline niet meer in slaap komen. Voor Madrid had ik hier ook veel last van en daarom een tijdje op de logeerkamer geslapen. Ik voelde er weinig voor om daar weer te gaan slapen, omdat ik dan de elektrische lattenbodem mis.

Mijn vriend opperde om ons dochtertje op de logeerkamer te laten slapen. Deze is niet direct aangrenzend aan onze slaapkamer. We vonden dit allebei een goed idee. We tilden het ledikant naar deze kamer. Wel werd ik er erg verdrietig van dat weer iets voor mij aangepast moet worden. We verhuisden zoveel mogelijk knuffels mee om de logeerkamer aan te kleden.

Gisteren stonden de tranen ook al in mijn ogen toen mijn dochtertje mijn medicijnen zag en zei: mama cijntjes eten. Zo’n klein meisje die dit nu al ziet en weet dat ik ’s middags ook ga slapen, omdat mama moe is. Goed dat ze er mee opgroeit, maar tegelijk erg confronterend.

Een vriend die ik tijdens mijn studie heb leren kennen, vroeg mij mee uit eten. We zien hem nog regelmatig, omdat het ook een goede vriend is van mijn vriend. Juist omdat ik hem tijdens mijn studie heb leren kennen, voel ik mij onzeker en klein als ik bij hem ben. Ik doe niets meer met mijn studie en mijn vakkennis staat helemaal stil. Ik besloot dit eerlijk naar hem te appen, omdat ik er maar moeilijk over kan praten. Tijdens het appen had ik tranen in mooi ogen, zo moeilijk vond ik het om mijn gevoel uit te spreken. Ik kreeg een reeks super fijne en complimenteuze berichtjes terug. Het luchtte op om het kenbaar te maken. Nu hopen dat mijn onzekerheid ook verdwijnt ten opzichte van hem. We prikten ook gelijk een datum voor etentje.

Vannacht werd voor de derde nacht op rij het vuilnis opgehaald in onze straat. Ik slaap echt te licht, om daar doorheen te slapen. Na het ontbijt gingen we wandelend het laatste deel van de stad bekijken. We wilden nog een foto maken van de Neptunus fontein en naar de kerk achter het Prado. Deze hadden we op dag 1 van een afstandje gezien, maar waren op een trap gestuit en toen de andere kant opgelopen naar Reterio Park met een grote omweg. Nu pas zagen wij hoe dichtbij het park eigenlijk lag. We hadden maar twee uurtjes de tijd en deze vlogen voorbij. Nog lekker een lichte lunch bij Celiose, want in de koelkast van het appartement wachtte nog een taartje op mij. Gelukkig kon ik ook nog even op bed liggen, voordat de taxi ons weer ophaalde. Ons heerlijke verblijf zat er op.

Op het vliegveld mocht ik mijn eigen rolstoel houden tot de gate, dus konden we nog even shoppen. Niks gevonden natuurlijk, maar de tijd ging wel snel voorbij. Bij de Burger King nog een frietje gehaald, omdat ik aan boord geen glutenvrij eten kan krijgen. Ik had nog een broodje en cupcake meegenomen voor een volledig diner. Aangekomen op Schiphol had ik gelijk mijn rolstoel, waardoor we weer vlot bij de auto waren. Hoe heerlijk Madrid ook was, thuiskomen was ook weer fijn.

Vandaag was ons ticket voor de bus nog geldig. We hadden de meeste bezienswaardigheden inmiddels gezien, maar nog niet het stadion van Real Madrid waar mijn moeder graag wou kijken. Een volledige tour hoefde niet, maar gewoon even de buitenkant. We stapten op de bus en we keken heerlijk om ons heen naar de mooie gebouwen.

Na de stop bij het stadion zochten we de dichtsbijzijnde halte bij een volledig glutenvrije bakker. Het begon weer te regenen toen we er bijna waren. Bij de bakkerij keek ik mijn ogen uit. Zoveel lekkers had ik nog nooit glutenvrij gezien. We begonnen met twee hartige broodjes die we deelden om zoveel mogelijk te kunnen proeven. Toen werd het een donut en een stukje taart. Ik wilde ook de paleritas nog eten die mij aangeraden werd en kreeg daar een mini croissant bij. Ik nam nog een magdelena en een stukje taart mee voor later. We stapten weer op bij de halte, maar vanwege een demonstratie was het niet duidelijk tot waar de bus zou rijden en hoe we weer bij ons appartement konden komen. We probeerden het gewoon. Van de eerste agent mochten we niet door de afzetting heen en aangezien wij geen Spaans spreken, begrepen wij zijn uitleg niet. Bij een andere agent verderop probeerden we het weer door onze straatnaam te noemen en hier mochten we wel door de afzetting. Het was wel een indrukwekkende demonstratie met veel mensen.

Na goed gerust te hebben gingen we aan het eind van de middag naar een pleintje dat de host ons aangeraden had. Het was erg mooi en er hing een gezellige sfeer. Jammer dat het met 8 graden erg koud was voor een terrasje. We wandelden nog wat verder tot we bij een Italiaan uitkwamen met glutenvrije pizza. Hij was niet bijzonder, maar wel lekker. We wilden nog wel wat ronddwalen in de omgeving, maar het ging weer regenen, dus gauw terug naar het appartement. Toen de bui weer over was, wilde ik toch nog even naar buiten. Dit keer zonder rolstoel, omdat het toch maar eventjes zou zijn. We kwamen snel weer op voor ons bekende punten en ik was flink moe, dus 20 minuten later waren we weer in het appartement. Lekker douchen en de laatste spullen inpakken.

Na een onrustige nacht, waarin ik om drie uur wakker werd van de vuilnisauto, ging de wekker om kwart voor negen. We hadden namelijk om 10 uur afgesproken bij Trixi voor een fietstocht van drie uur met een Nederlandse gids. We gingen een beetje gehaast de deur uit en het regende alweer. We kregen onze fietsen en een poncho en gingen op pad. Ik had als enige van de groep een e-bike. Door de regen waren de stenen best glibberig. Bij de tweede stop kreeg ik last van misselijk- en duizeligheid. Ik besloot nog even vol te houden, maar bij de derde stop besloot ik te stoppen. Mijn moeder wilde mij niet alleen laten. We werden opgehaald door iemand van Trixi. Toen ik wilde afrekenen, hoefde dat niet. Echt super lief. Waardoor ik nu niet lekker werd, weet ik niet. Het kon door het haasten komen of door de kou in combinatie met oorontsteking. We gingen terug naar het appartement en ik kroop mijn bed in.

’s Middags voelde ik mij wel weer wat beter en gingen we lunchen bij Celiose. Het hele restaurant was glutenvrij en we deelden een lekkere sandwich, taart en cupcake. Hierna stapten we op de hop-on-hop-off bus waar we een kaartje kochten voor twee dagen. Ik kon er makkelijk in komen met de rolstoel, want er werd automatisch een ramp uitgeschoven als ze mij zagen staan. We stapten uit bij het paleis en liepen hier vandaan naar de bezienswaardigheden in de buurt. We gingen ook naar binnen bij De Real Basilica de San Francisco el Grande. Hier moesten we entree voor betalen, waardoor veel mensen de basiliek overslaan. Ik had ter plekke gegoogeld en zag dat het de moeite van het bezichtigen waard was. Hierna liepen we nog verder naar de triomfpoort, waarna we weer een paar haltes met de bus gingen tot Plaza Major. Hier wandelden we weer in de buurt en schuilden we voor een hevige hagelbui. We kregen weer trek en gingen vroeg eten bij de Mexicaan. Zo waren we om zeven uur weer terug in het appartement en was het genoeg geweest voor vandaag.

De wekker ging vanmorgen al om half zes. Zo kon ik nog even ontbijten voor ik naar mijn moeder zou rijden. Mijn vriend had gisteravond gelukkig de rolstoel al in de auto gelegd. Bij mijn moeder aangekomen, nam zij het stuur over en reden we naar P3 op Schiphol. Daar waren genoeg invalideparkeerplaatsen en kon het uitladen beginnen. De rolstoel in elkaar, rugtas eraan gehangen en de trolley op schoot.  Bij de pendelbus vond ik het toch even spannend, maar de klep werd uitgeklapt en ik kon er zo inrijden. 

Toen in de rij voor het inchecken voor de rolstoel. Onze zitplaatsen had ik online al  ingecheckt, maar moest toch gewoon in de rij gaan staan. Dat ben ik eigenlijk niet gewend en  zeker niet van KLM. De rij ging erg traag, maar gelukkig mochten we uiteindelijk naar de kortere rij van bagage-drop-off. Vervolgens nog naar de afwijkende bagage en daar kon ik mijn rolstoel inruilen voor eentje die geduwd moest worden. Als laatste nog door de bagagecheck. Alles moest natuurlijk open voor de accu’s, oplader, bedieningspaneel en gereedschapsset. Ik ben altijd blij als we de hele riedel gehad hebben. We hadden nog maar eventjes de tijd om naar de gate te gaan. Om 9:30 uur gingen we de lucht in en we waren iets eerder dan de verwachte aankomsttijd in Madrid. Daar stond iemand klaar met een rolstoel om ons te brengen naar mijn eigen rolstoel. Tot mijn verbazing kwam deze gewoon via de bagageband. Eén beensteun was verbogen, maar dat was voor een weekend niet hinderlijk. 

De taxichauffeur die door de eigenaar van het appartement geregeld was, stond al op ons te wachten. De eigenaar maakte ons wegwijs in het appartement en de dichtstbijzijnde supermarkt. We hadden lunch meegenomen en daarna ging ik eerst rusten. Slapen lukte natuurlijk niet, want ik wilde dolgraag de stad gaan verkennen. We wandelen naar Reterio Park, want vandaag was de enige zonnige/droge dag van ons weekend. Het duurde even voor we de ingang vonden, maar het was zeker de moeite waard. 

Mijn vriend had allemaal glutenvrije restaurants opgezocht en de dichtstbijzijnde was het Hardrock café. Hier aten we lekkere burgers. Toen nog boodschappen gedaan voor de komende drie dagen. We waren om 21 uur pas terug in het appartement. Ik was kapot, maar had genoten.

Ik vond het best wel spannend om te vliegen met een oorontsteking. Ik had op internet veel  opgezocht en de één raadde het vliegen af en de ander gaf aan dat het gewoon kon. Ik besloot de huisarts nog te bellen voor een laatste advies. Ik was maandag met antibiotica gestart, maar één oor zat nog steeds dicht. De assistente adviseerde mij om in aanvulling op mijn neusspray en antibiotica nog een andere neusspray te gebruiken. Hiervoor ging ik weer naar de apotheek. Ik werd ’s middags nog door de assistente teruggebeld, want ze had voor de zekerheid nog met de huisarts overlegd. Die stond achter haar tips en ik mocht gewoon vliegen. Ik vond het wel spannend, want er was een kans dat mijn trommelvlies zou scheuren. Dit is even pijnlijk, maar doordat daarna de druk van het oor is, was het niet schadelijk volgens de assistente. Zo ging ik verder met het inpakken van mijn koffertje.

Na de MS aanval volgde een buikgriep en sinds woensdag een flinke verkoudheid. Vanmorgen werd ik wakker met erge oorpijn en besloot direct een afspraak bij de huisarts te maken. Donderdag vlieg ik met mijn moeder naar Madrid en met dichte oren is dat geen prettig vooruitzicht. Ik bleek in één oor een oorontsteking te hebben en ook het andere oor was niet schoon. De huisarts schreef een antibioticakuur voor en op mijn verzoek een neusspray. Ik gebruikte al een tijdje een neusspray, maar deze mag je maar één week gebruiken. We spraken af dat ik deze tot en met het vliegen zou gebruiken. Ik mocht wel gewoon vliegen gelukkig. Na de huisarts maar meteen naar de apotheek om de medicijnen op te halen. Zo was mijn geplande ochtend om te relaxen snel gevuld.

Het had best wat voorbereidingstijd gekost om wat leuks te maken voor het 40 jarig huwelijk van mijn ouders. We maakten met alle genodigden een vriendenboek. Ik nodigde de mensen na hun aanmelding voor de feestavond aan via de website. Veel mensen maakten hun pagina pas tegen of na de deadline. Gelukkig waren we op tijd begonnen,  waardoor we speling hadden. Mijn zus hielp met het redigeren van het boek. Ook maakten we een diavoorstelling van de afgelopen 40 jaar, waarvoor er 250 foto’s ingescand moesten worden. Dit was best een flinke klus, want na het scannen moesten de foto’s ook nog bijgesneden worden en van een jaartal voorzien, zodat ze in de juiste volgorde afgespeeld werden. Mijn vriend regelde een beamer op zijn werk.

Als laatste moest de trouwjurk van mijn moeder stiekem uit de kast behaald worden. Mijn zus regelde dit en ik paste hem maar net, doordat ik zoveel kilo’s afgevallen ben.

De avond ervoor werd ons dochtertje ziek en kwam mijn schoonmoeder bij ons oppassen ipv bij haar thuis. Mijn vriend opperde dat ik beter mijn rust kon nemen, dus bivakkeerde ik boven om aan de prikkels te ontkomen. Dit hielp wel. Om half acht waren we op het feest om met het gezin de laatste spullen klaar te zetten. Iedereen was mooi op tijd en het was snel gezellig. Het moment was aangebroken voor de verrassing. Mijn moeder wist niet wat ze zag, toen ik in haar trouwjurk aangelopen kwam met mijn broer er zus. Ook de presentatie werd enthousiast bekeken tussen het kletsen door. Om 22:45 uur ging mijn lampje uit, maar voordat we alles ingepakt hadden, was het 23.30 uur. Het was een geslaagd feest geweest.